Wspaniała podróż kumpelska po transness, wiaduktach i niegrzecznym świetle

Harper Steele jest kobietą w moim typie.

Zatwardziała mieszkanka Środkowego Zachodu, była autorka „Saturday Night Live” jest niezwykle zabawna, doskonale rozumie sztukę czułego naśmiewania się ze swoich znajomych-celebrytów, może pochwalić się godną pozazdroszczenia kolekcją modnych okularów i znajduje pocieszenie w bary nurkowe, tanie piwo i jakikolwiek dziwny smak Pringles, jaki tylko znajdzie. Mężczyźni w stanach nad wiaduktem nieustannie domagają się większej liczby kobiet takich jak Steele – kobiet kto może się powiesićże tak powiem – ale Steele jest kobietą transpłciową, która w późniejszym wieku przeszła transformację, co czyni ją pariasem w kręgach, które w przeciwnym razie postrzegałyby ją jako półboga. Utrudnia jej to realizowanie jednej ze swoich największych przyjemności, czyli przemierzanie terenu i zatrzymywanie się po drodze w dziurach w ścianach.

Na szczęście jedną z najdłuższych przyjaźni Steele’a jest Will Ferrell, jeden z najbardziej rozpoznawalnych aktorów na świecie. Dzięki postaciom takim jak Ron Burgundy, Ricky Bobby i Buddy the Elf, jest także bohaterem dla Amerykanów ponad granicami stanu. Po spotkaniu z najbliższymi przyjaciółmi Steele chciała wybrać się w kolejną podróż, aby zobaczyć kraj, który kocha, ale ten, o którym wie, że może już jej nie kochać. Zamiast jednak działać sama i narażać się na uzasadnione niebezpieczeństwo, każe swojemu żywemu przyjacielowi, legendzie komedii, włożyć pieniądze ze swojego sojuszu do ust, dołączając do niej. Celem jest nie tylko danie Steele szansy na zrobienie czegoś, co kocha, za pomocą koca bezpieczeństwa w kształcie milionera, ale także umożliwienie tytułowemu Willowi i Harperowi dowiedzenia się, jak obecnie wygląda ich przyjaźń.

Rezultatem jest urocze spojrzenie na towarzystwo, narastający ból sojusznika mającego dobre intencje, który musi się liczyć z tym, jak to jest kochać osobę trans, oraz pełne nadziei przypomnienie, że głosy wsparcia istnieją poza postępowymi bańkami na wybrzeżach.

„Will i Harper” to film adresowany do tych, którzy prawdopodobnie nie znają żadnych osób transpłciowych poza tymi, które widzą w mediach. Dzięki temu mogą zobaczyć siebie jako zwykłego człowieka, takiego jak Will Ferrell, a także dowiedzieć się więcej o transpłciowości i jej prawdziwości. przyjaźń może istnieć poza barierami tożsamości płciowej. Oznacza to, że ludzie okrzykną ten film „odważnym” lub „inspirującym”. tym, którzy potrzebują tego „Wprowadzenia do Trans Friendship 101”, absolutnie tak. Ale dla reszty z nas najbardziej interesujący jest „Will i Harper” ze względu na chęć pokazania, gdzie Ferrell schrzanił. Podczas pierwszego wspólnego wyjścia duet bierze udział w meczu drużyny Indiana Pacers i ląduje na jumbotronie. Gubernator Eric Holcomb robi wszystko, co w jego mocy, aby przedstawić się Ferrellowi, który pozuje z nim do zdjęć chwilę po pokazie z Harperem.

Holcomb jest dobrze udokumentowanym ustawodawcą antytranspłciowym, co oznacza, że ​​Will Ferrell uśmiechał się do zdjęć z osobą, która aktywnie uczestniczy w ucisku jego najlepszego przyjaciela. Ferrell nie miał nic złego na myśli, ale szybko uświadamia sobie swój błąd i obficie przeprasza. To nie pierwszy raz, kiedy nieumyślnie wyrządza krzywdę drzwiom Harpera, ale film i Harper nie upominają go za to, ponieważ naprawdę stara się postąpić słusznie wobec swojego przyjaciela. Osobom cis ten film pozwala im zrozumieć nie tylko, jak wygląda transpłciowość, ale także zakres wspierania osoby trans.

Zaakceptowanie tego, że ktoś, kogo kochasz, jest trans, nie jest trudne, ale szczerze pozwolenie sobie na odczucie ciężaru tego, jak niebezpieczne jest istnienie osób trans i świadomość, że miłość, którą darzysz tę osobę, nigdy nie wystarczy, aby zapewnić jej bezpieczeństwo… jest niemożliwe uczucie. Biorąc pod uwagę Willa Ferrella jest Will Ferrellopinia publiczna widuje go i Harpera poza domem, a ich głosy są słyszalne w Internecie. Harper czyta mu na głos niektóre z najpaskudniejszych komentarzy, jakie ludzie na ich temat robią, i możesz w czasie rzeczywistym obserwować, jak łamie mu serce. Harper nie jest jedyną osobą, która przechodzi transformację w tym filmie, ponieważ aby być dla niej lepszym systemem wsparcia, Will musi zmienić sposób, w jaki postrzega świat i swoje w nim miejsce.

Jest kilka momentów, takich jak scena Rozpaczy na Twitterze, które są dość ponure, ale „Will i Harper” pozwala także zobaczyć, jak w ogóle zostali przyjaciółmi i dlaczego ich przyjaźń przetrwała próbę czasu. Ta dwójka po prostu się dogaduje, a ich ciągłe przekomarzanie się i szczere rozmowy w samochodzie są najlepszą częścią filmu. Ferrell jest urodzonym aktorem, ale Steele jest utalentowanym pisarzem komediowym. Nie mogę przestać się zastanawiać, czy gdyby nie dźwigała na sercu ciężaru transseksualizmu aż do 60. roku życia, być może nadal zajmowałaby się komedią przed kamerą.

Nasza bohaterska para również jest bardzo świadoma swojego przywileju i nie ukrywa, że ​​ta podróż wyglądałaby zupełnie inaczej, gdyby Harper pojechała sama, czy też z kimś innym niż jeden z najsłynniejszych mężczyzn w Ameryce. W pewnym momencie Harper idzie sam do baru motocyklowego w Oklahomie z armią Konfederacji i flagami „F*** Biden” na ścianie. Will czeka na zewnątrz, aż Harper poczuje się zbyt nieswojo bez koca zabezpieczającego i nie jest zaskakujące, ale wciąż trochę denerwujące, gdy widzi, jak szybko pomieszczenie się dla niej nagrzewa, gdy obecność Willa stanowi „zgodę” dla ludzi, aby traktować ją jak człowieka istnienie. Jednocześnie jest to film dokumentalny, w którym ludzie noszą aparaty, więc nie ma rzeczywistego sposobu, aby dowiedzieć się, o ile gorsze mogłyby być lub byłyby negatywne sytuacje, gdyby ludzie nie wiedzieli, że są dokumentowani.

Zdarzają się jednak prawdziwe momenty zaskoczenia, na przykład tętniący życiem bar karaoke w Peoria w stanie Illinois lub tor dla rowerów terenowych na odludziu okazuje Harperowi nieoczekiwaną życzliwość. To pocieszające przypomnienie, tak samo jak media kocha przedstawianie Appalachów, Środkowego Zachodu i Południa jako bandy bigoteryjnych idiotów, to po prostu nieprawda.

„Will i Harper” to urocza komedia podróżnicza, nawet jeśli „spontaniczne” występy znanych twarzy nieustannie wciągają film w klimat „celebrytów, są tacy jak my!” sferę autentyczności fałszywego dokumentu. Ale tak jak przewidywałem, kiedy po raz pierwszy ogłoszono, że film trafi do serwisu Netflix, „Will i Harper” to ważny film, który zasługuje na to, aby obejrzało go jak najwięcej osób. Nie dzieje się tak tylko dlatego, że ci-osoby muszą nauczyć się wyciągać wnioski z książki Willa Ferrella, ani dlatego, że Josh Greenbaum wyreżyserował niezwykle wzruszającą opowieść o przyjaźni. To dlatego, że Harper Steele jest dokładnie tą osobą, której świat bardziej potrzebuje, ponieważ przeciwstawia się wszelkim stereotypom na temat tego, co to znaczy być trans i/lub Midwest Boomer, która tak się składa, że ​​mieszka w Nowym Jorku.

Pomimo tego, że jest pisarką nagrodzoną nagrodą Emmy, Harper Steele ma znacznie więcej wspólnego z przeciętnym Amerykaninem niż jej kumpel Will Ferrell, a to między innymi dzięki jej miłości do Natty Light w porównaniu z jego upodobaniem do „rzemieślniczego piwa”. , odpalając fajerwerki, przyznając, że czasami naprawdę warto być ładną lub próbując przekonać swoją siostrę z Iowan, żeby zjadła „prezent” w postaci kwaśnej śmietany i cebulowych Pringlesów, przypomina o tym nie ma „jednego sposobu”, aby być trans, co oznacza, że ​​każdy z dowolnego miejsca w Ameryce może to zrobić i prawdopodobnie będzie poznać osobę trans w ciągu swojego życia.

„Will i Harper” wiedzą, że tak jak obecność Ferrella uczyniła Steele bezpieczniejszym podczas kilku niezbyt zachęcających przystanków w podróży, tak przeciętny widz obejrzy ten dokument, ponieważ występuje w nim Will Ferrell. I choć wydaje mi się głupie, że popieram Ferrella za coś, co robię dosłownie każdego dnia w moim życiu jako osoba cis, będąca w związku małżeńskim z transpłciową kobietą, nie jestem na tyle ignorantem, by udawać, że ten dokument nie pojawi się w kluczowym momencie punktualnie. Kiedy sytuacja staje się trudna, twardzi wspierają swoich transpłciowych przyjaciół. Lub, jak w przypadku Kristen Wiig, napisz uroczo chwytliwą piosenkę na ukulele do napisów końcowych.

/Ocena filmu: 8 na 10

„Will i Harper” jest już dostępny w serwisie Netflix.