Przerażające zdjęcia pokazują opuszczone obiekty olimpijskie pozostawione do gnicia po zakończeniu Igrzysk

Igrzyska Olimpijskie w Berlinie w 1936 r. cieszyły się złą sławą, ponieważ odbywały się w cieniu nazistowskiego reżimu Adolfa Hitlera i jego przerażających ideałów wyższości rasowej i antysemityzmu.

Chociaż sportowcom żydowskiego pochodzenia albo zabroniono udziału, albo odsunięto ich od rywalizacji, aby nie urazić reżimu, podczas wydarzenia czarnoskóry amerykański gwiazdor lekkoatletyki Jesse Owens zdobył cztery złote medale, co zaprzeczyło partyjnej ideologii rasowej i wywołało konsternację u dyktatora, który miał nadzieję, że niemieccy sportowcy zdominują igrzyska.

Wybuch II wojny światowej trzy lata później sprawił, że igrzyska olimpijskie w Berlinie 1936 były ostatnimi igrzyskami olimpijskimi aż do 1948 roku.

Obiekt, w którym pierwotnie mieszkali sportowcy, został w czasie wojny przekształcony w obiekt przez armię niemiecką, jednak od tamtej pory obiekty te nie są użytkowane i nie są konserwowane.

Większość z nich popadła w ruinę – na sufitach pojawiła się pleśń, a ściany zaczęły się kruszyć i zawalać.

Tylko Stadion Olimpijski, czyli Olympiastadion, pozostaje w użyciu, obecnie odnowiony i jest domem klubu piłkarskiego Hertha BSC. Był również miejscem niedawnego finału Euro pomiędzy Anglią i Hiszpanią.

Sarajewo, 1984

Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1984 odbyły się w Sarajewie, stolicy Bośni i Hercegowiny. Na potrzeby igrzysk wybudowano dziewięć nowych obiektów, z których kilka powstało jeszcze przed przyznaniem ich miastu.

Wśród obiektów, na których odbywały się zawody, znajdował się tor bobslejowo-saneczkarski Trebević, który w tamtym czasie zasłynął jako najszybszy i najbardziej stromy tor na świecie.

Tor miał długość 1300 metrów, a zawody bobslejowe oglądało 30 000 widzów, a zawody saneczkarskie – 20 000.

Jednak jej rola stała się zupełnie inna, gdy osiem lat później w kraju wybuchła wojna.

Wojna w Bośni, która toczyła się w tym regionie od 1992 do 1995 roku po rozpadzie byłej Jugosławii, spowodowała, że ​​większość obiektów, w których odbywały się Zimowe Igrzyska Olimpijskie, została zniszczona.

Tymczasem tor bobslejowy stał się betonowym okopem i twierdzą artyleryjską dla sił bośniackich Serbów, z wydrążonymi na ostatnim odcinku toru tunelami obronnymi.

Po wojnie, w której zginęło około 100 000 osób, a Sarajewo było ostrzeliwane średnio 329 razy dziennie, tor popadł w ruinę, a później stał się celem graffiti.

Prace renowacyjne na torze rozpoczęły się w 2014 roku, ale plany całkowitej renowacji odłożono w 2019 roku ze względu na koszty.

W innym miejscu hotel wybudowany dla gości igrzysk olimpijskich stał się w czasie wojny więzieniem dla bośniackich muzułmanów.

Bardziej przerażającym faktem jest to, że podium dla zwycięzców Igrzysk w czasie trwania konfliktu stało się miejscem egzekucji więźniów.

Istniała nadzieja, że ​​obiekty takie jak bieżnia zostaną odrestaurowane w ramach starań Barcelony o organizację Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2030, biorąc pod uwagę fakt, że Sarajewo jest miastem partnerskim tego hiszpańskiego miasta.

Ponieważ jednak organizację igrzysk przyznano Francji, przyszłość tych nieużywanych obiektów pozostaje niepewna.

Ateny, 2004

Dwie dekady później z kompleksu sportowego w Heraklionie, obiektu wybudowanego za 8 mld funtów, w którym odbyły się igrzyska olimpijskie w 2004 r., pozostało niewiele.

Stadiony baseballowe i softballowe zostały zamknięte na stałe i teraz zarosły chwastami i roślinnością – trawa wyrasta między siedzeniami – a tor kajakowy, boisko do siatkówki plażowej i baseny treningowe również pozostają nieużywane.

Wioska olimpijska została zbudowana na terenie dawnego lotniska. W 2009 r. grecki rząd podjął decyzję o zaprzestaniu dalszych inwestycji w ten kompleks z powodu kryzysu finansowego.

Jednak niektóre z tych miejsc przetrwały i są nadal używane. Wśród nich jest Ano Liosa Arena, która została przekształcona w obiekt sztuki i rozrywki, oraz obszar OAKA – siedziba głównego Stadionu Olimpijskiego – na którym odbywały się koncerty takich gwiazd jak Shakira i Madonna.

Turyn, 2006

Na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2006 w Turynie we Włoszech wydano około 4,4 miliarda funtów, aby zorganizować w mieście najlepsze możliwe igrzyska, a wiele obiektów powstało na tle zapierających dech w piersiach Alp.

Minęło jednak 18 lat, a z lokali, które zostały opuszczone i pozostawione na pastwę żywiołów, pozostało niewiele, a teraz rdzewieją i zarastają chwastami.

Tymczasem wioskę przejęli uchodźcy i migranci z ponad 30 różnych krajów, w tym z Libii i Somalii.

Niewiele obiektów, w których odbywały się igrzyska olimpijskie w Pekinie w 2008 r., pozostało w użyciu po zakończeniu imprezy, mimo że Chiny wydały na infrastrukturę oszałamiającą kwotę 32 mld funtów.

Oprócz torów wyścigowych i torów BMX zarośniętych zielenią, opuszczono także tor do raftingu, a arena do siatkówki plażowej zaczęła rdzewieć i gnić.

Najsmutniejszą rzeczą jest chyba śmierć maskotek olimpijskich: Nini, Yingjing i Beibei, które pozostawiono na terenie byłej wioski olimpijskiej, otoczone chwastami.

Ocalał tylko Stadion Narodowy w Pekinie – nazywany „Ptasim Gniazdem” ze względu na skomplikowaną konstrukcję. Odbywają się na nim koncerty i imprezy sportowe, a także ceremonie otwarcia i zamknięcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022 i Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich.

Rio, 2016

Obiekty wybudowane na Igrzyska Olimpijskie 2016 w Rio zaczęły popadać w ruinę zaledwie sześć miesięcy po zakończeniu igrzysk.

Być może najsmutniejsza historia dotyczy Centrum Sportów Wodnych, którego budowa kosztowała prawie 30 milionów funtów, a który został zamknięty przez sędziego z powodu obaw o bezpieczeństwo spowodowanych zastałą wodą w obiekcie.

Miejsce to zostało wskazane jako potencjalne siedlisko wirusa denga, a także komarów przenoszących wirus Zika, który zaatakował Brazylię tuż przed Igrzyskami w 2016 r. Obecnie teren ten nadal pozostaje niewykorzystany.