Myślałam, że spotkałam idealnego mężczyznę – dopóki nie pojawiłam się na naszej pierwszej randce

Ostrzeżenie dotyczące treści: ten artykuł zawiera opisy przemoc seksualna i homofobia

Jeden z moich napastników w pokoju splunął na mnie z goryczą w języku pidgin – popularnym języku ojczystym używanym przez mój lud w Nigerii. Zadrżałam, zanim nagle otrzymałam trzy ostre ciosy w brzuch i strajk do głowy.

Chwilę później pięciu z nich podeszło do mnie, odpinając pasy. Próbowałem ogarnąć, co się dzieje, ale zanim zdążyłem wymamrotać choćby słowo, zaczęli mnie bić pasami, a ja krzyczałem i błagałem, żeby przestali.

Kiedy byłem przygwożdżony twarzą do dołu, ze stopą na głowie, do ziemi pełnej gruzu budowlanego i ziemi, moją uwagę rozproszyło głośne i szalone bicie w klatce piersiowej, a przeszkadzał mi płyn, który zaczął zamazywać mi wzrok.

Wtedy dotarło do mnie co się dzieje.

Zachowałem się niemiłosiernie zgwałcona przez pięciu mężczyzn.

Leżałam tam krwawiąca i wijąca się. Nigdy nie myślałem, że umrę w ten sposób.

Chwilę później, Odzyskałem przytomność i zobaczyłem ich rozmawiających między sobą. Zdałem sobie sprawę, że mogę spróbować uciec. Udało mi się wyrwać z ciasnego uścisku moich porywaczy, ale w ciągu następnej minuty zostałem ponownie schwytany.

Uderzyli mnie w twarz za próbę ucieczki, zaciągnęli do pobliskiego opuszczonego budynku i mocno związali, żebym już więcej nie uciekła.

Pozbawiony wszystkich moich rzeczy, łącznie z ubraniem, byłem w tej chwili nagim chłopcem, który modlił się, aby został połknięty przez ziemię i zniknął z pola widzenia otaczających mnie dzikich mężczyzn.

Ale my, homoseksualiści, nigdy nie otrzymujemy tego, o co się modlimy.

Nigdy nie myślałem, że umrę w ten sposób

Wszystko to przydarzyło mi się, ponieważ jestem queer – homoseksualistą w przestrzeni, w której nie ma ani odrobiny ciepła dla homoseksualizmu.

Dorastanie queer w Nigerii nie było łatwe. Homoseksualizm zawsze był źle widziany – do tego stopnia, że ​​każdy homoseksualista jest postrzegany jako okrucieństwo, którego nawet sam Bóg nie może wybaczyć.

Byłam bardzo miękkim, emocjonalnym dzieckiem o nieco zniewieściałych manierach. Zawsze byłam też żywiołowa i jowialna, a to połączenie przykuło uwagę moich kolegów ze szkoły.

Od czasu do czasu znosiłem szyderstwa, ale nie zrobiło to na mnie większego wrażenia. Wydawało się, że wtedy nikt się tym zbytnio nie przejmował.

W domu było łatwiej. Moi rodzice byli zbyt zajęci pracą, żeby to zauważyć, ale ja byłam blisko z młodszą siostrą, z którą bawiłam się w głupie zabawy i cieszyła mnie jej żywiołowa natura.

Już na początku szkoły średniej zdałem sobie sprawę, że jestem gejem. To była dla mnie fascynująca koncepcja, ale nie kierowałem się uczuciami. Raczej byłem uwarunkowany, aby je ukrywać.

Nie było wyboru – bycie homoseksualistą w Nigerii jest przestępstwem i istnieje maksymalna kara 14 lat więzienia dla każdego, kto zostanie przyłapany na spełnianiu swoich pragnień. Bałam się tego, co moja seksualność oznacza dla mojej przyszłości.

Nie miałem żadnych queerowych przyjaciół, nie znałem żadnej innej queerowej osoby takiej jak ja. Tłumiłam swoje emocje w obawie, że zostanę odkryta i przez bardzo długi czas czułam się samotna.

To było okropne. Nie mogłam z nikim rozmawiać o mojej seksualności i jej wpływie na mnie. Nie mogłam swobodnie się wyrażać.

Będąc w szafie, byłem niemy i sparaliżowany w sytuacjach towarzyskich. Jedyne momenty, kiedy czułam się odrobinę wolna, to czytanie powieści queerowych i utożsamianie się z bohaterami.

David powiedział mi, że jest ukryty queer i świeżo upieczony absolwent, który mieszkał w sąsiednim mieście. Rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym. Był dla mnie taki miły i słodki.

Brakowało mi uwagi ze strony rodziców i hojności ze strony rówieśników, on prawie je posiadał. Przyciągnął mnie do niego i szybko zgodziłam się na spotkanie, kiedy w końcu nalegał, kilka miesięcy po naszej pierwszej interakcji.

David był myślicielem liberalnym i mądrym; To były cechy, które mnie poruszyły. Rozmawialiśmy już dość długo i nie było sekundy, żebym o nim nie myślała. Zawsze z niecierpliwością czekałem na jego wiadomości, które umiliłyby mi dzień.

Nie powiem, że go kochałam, ale bardzo go lubiłam.

Tego pamiętnego dnia obudziłem się bardzo wcześnie i byłem bardzo podekscytowany przygotowaniami do naszego spotkania. Umyłem zęby dwa razy i spędziłem około godziny w łazience. Nosiłam najlepsze ubrania, a nawet używałam niektórych perfum moich rodziców.

Chciałam być dla niego piękna. Kiedy skończyłem, przeglądałem w głowie rozmowy na temat tego, co powiedziałem. Zakręciło mi się w głowie jak zakochana licealistka.

Przesłał mi miejsce naszego spotkania i wiadomość o następującej treści: „Nie mogę się doczekać, żeby cię zobaczyć, kochanie.‘

Trochę trudno było się tam dostać, bo było daleko ode mnie, a żeby się tam dostać, musiałem wydać około 5000 Naira (2,30 £). Przez całą podróż moje serce biło z niepokoju i podekscytowania.

Kiedy dotarłem na miejsce, wybrałem jego numer i zastanawiałem się, jakie fajne rzeczy moglibyśmy zrobić, bezczynnie słuchając sygnału linii.

Bycie homoseksualistą w Nigerii jest przestępstwem, a każdemu, kto zostanie przyłapany na spełnianiu swoich pragnień, grozi maksymalnie 14 lat więzienia

Nagle mój telefon został wyrwany z ręki i wtedy zobaczyłem pięciu facetów nie wiadomo skąd zmierzających w moją stronę. Jeden z nich wyciągnął nóż i kazał mi być cicho. Wpadłem w panikę i próbowałem krzyczeć – wtedy poczułem, że jakiś przedmiot uderzył w moją głowę i zostałem rzucony na ziemię.

Po ataku, kiedy odzyskałem przytomność, dano mi szmatę do wytarcia krwi, która sączyła się z mojego ciała. Kątem niewyraźnego pola widzenia zobaczyłam, jak David podchodzi do mnie.

„Jeśli kiedykolwiek spróbujesz kontynuować ten brudny czyn, obiecuję, że nie okaże ci tyle miłosierdzia” – powiedział z taką złośliwością w głosie, że byłem w szoku. Czy to naprawdę był ten sam facet, z którym rozmawiałam i który był dla mnie taki miły?

Chwilę później jeden z nich rzucił we mnie jakieś podarte ubrania, których nie rozpoznałem, i banknot 500 Naira (26 pensów), prosząc, abym natychmiast wyszedł, zanim zmieni zdanie.

Wzięłam ubrania, notatkę i wyszłam. Byłem poobijany, posiniaczony, złamany i maltretowany. Nie miałam pojęcia, gdzie jestem i jak wrócę do domu. To wszystko było oszołomieniem.

Na szczęście po drodze spotkałem się z pomocą nieznajomych i jakimś cudem w końcu znalazłem drogę do domu.

Od tego wydarzenia minęły trzy miesiące. Udało mi się porozmawiać o tym z policją – opisałam sytuację (choć nie zdradzałam, że spotkałam Davida z Grindr) i sprawców najlepiej, jak umiałam. Ale to nie jest wiadomość, że tutejsza policja i wymiar sprawiedliwości są zawodne.

Poza policją nie powiedziałam nikomu o moim ataku. Nadal się boję i jestem w szoku. Stałem się skorupą samego siebie. Żyję jak odludek; Ledwo nawiązuję kontakt z ludźmi tak łatwo, jak wcześniej.

Ale mam plan wyjechać z tego kraju po ukończeniu studiów.

Odkryłem, że są inni, których spotkał podobny los, czytając artykuły w Internecie dotyczące molestowania homoseksualnego, czyli „kito”, jak to się tutaj nazywa. Niektórzy, którzy nie przeżyli.

Z tym właśnie borykają się my, osoby queer, tutaj, w Nigerii.

Jesteśmy traktowani gorzej niż śmiecie tylko dlatego, że nie prowadzimy heteronormatywnego stylu życia.

I chcę, żeby wszyscy o tym wiedzieli.

*Imię zostało zmienione

Czy masz historię, którą chcesz się podzielić? Skontaktuj się mailowo jess.austin@metro.co.uk.

Podziel się swoimi poglądami w komentarzach poniżej.

WIĘCEJ : Moja 17-latka obudziła się z bólem głowy – 9 miesięcy później już jej nie było

WIĘCEJ : Janey Godley kontratakuje trolle podczas opieki u schyłku życia

WIĘCEJ : BBC porzuciła wyłącznie pary osób tej samej płci i okazała się cenna

Ta strona jest chroniona przez reCAPTCHA i Google Polityka prywatności I Warunki świadczenia usług stosować.