Kiedy wyszedłem do ojca, natychmiast się uspokoił.
Był rok 2019, a ja miałem 28 lat. Właśnie otwarłem się przed nim i powiedziałem mu, że zdecydowałem się zacząć brać testosteron i że chciałabym, żeby zwracał się do mnie innym imieniem niż to, które dla mnie wybrali z moją mamą.
Wtedy poprosił mnie, abym dał mu pół godziny do namysłu i zniknął za swoim biurkiem.
Zdenerwowany, przygotowywałem się na najgorsze. Nie wiedział wtedy zbyt wiele o osobach transpłciowych i trudno mu było zaakceptować moją opinię jako osobę transseksualną. lesbijka kiedy byłem nastolatkiem (inna historia na inny czas!).
Rzeczywiście, około 30 minut później wrócił do mnie i trzymał w dłoni kartkę papieru. Zauważyłem, że było tam aż 20 przymiotników.
Powiedział, że zapisał wszystkie słowa, które jego zdaniem najlepiej opisują mnie – jego dziecko – i robiąc to, zdał sobie sprawę, że żadne z nich nie było związane z płcią. Pamiętam kilku: „miły”, „rozważny”, „współczujący”, „ambitny”…
Więc jeśli tak naprawdę mówiłam mu, że zamierzam wprowadzić pewne zmiany w swoim ciele, ale nadal będę tą samą osobą, którą wychowywał i którą kochał, to nie przeszkadzało mu to.
Na początku byłem po prostu zdezorientowany – jakbym czekał na dźwięk wypadku, który jednak nigdy nie nadchodził. Dopiero później, kiedy powiedziałam mojemu najlepszemu przyjacielowi, zdałam sobie sprawę, że właśnie wymyślił podręcznikową odpowiedź na miłość rodzic osoby trans.
Kiedy byłem dzieckiem, mój ojciec zawsze był osobą, która inspirowała mnie do wyobrażania sobie różnych rzeczy. Gdy czekaliśmy gdzieś w kolejce lub siedzieliśmy w restauracji, zachęcał mnie do zapisania w moim małym „notatniku detektywistycznym” o wszystkich interesujących ludziach i rzeczach, które mogłem zobaczyć – wyobrażaniu sobie światów i historii wykraczających poza to, co widziały moje oczy .
Zachęcał mnie także, kiedy się przebierałam (nieświadomie). ciągnąć – miał na sobie starą sztuczną brodę, którą znalazłem w szafie z przebieralniami, razem z za dużą skórzaną kurtką i luźnymi spodenkami.
W pewnym sensie, nie zdając sobie z tego sprawy, mój ojciec pozwolił mi przeżyć pełne przygód dzieciństwo, za którym w tajemnicy tęskniłem.
Zachęcał mnie do surfowania, jazdy na łyżwach, gry w piłkę, bycia odważnym i wielkich marzeń – to wszystko były rzeczy, na które niewiele znanych mi wówczas dziewczyn mogło robić.
Myślę, że w ten sposób mój ojciec zawsze postrzegał mnie jako swojego małego chłopca i podążał za jego intuicją, jeśli chodzi o prowadzenie mnie przez całe dzieciństwo.
To moja szkoła dla dziewcząt i późniejsze studia uniwersyteckie na „aktorkę” spowodowały prawdziwy zwrot akcji i ostatecznie uległam społecznemu imperatywowi, aby zamiast tego być „dziewczęcą”.
Mniej więcej w tym czasie zakochałem się w dziewczynie i dzięki temu w końcu poczułem się jak w domu wśród ludzi, którzy nie byli chłopcami.
Robiłam wszystko, co w mojej mocy, aby uchodzić za kobietę w moim niezdarnym, małym ciałku, z dużym tyłkiem i małą klatką piersiową, ale było to bardzo niewygodne. Najbliżsi mi ludzie – jak mój ojciec – wyczuwali, że jestem niespokojny, ale nie wiedzieli dlaczego.
Przez jakiś czas trzymałam się odkrycia kultury lesbijskiej i tej tożsamości, aby odkryć swoją męskość. Skończyło się nawet na tym, że poślubiłem moją ukochaną z dzieciństwa i przeprowadziłem się do Stanów Zjednoczonych.
Jednak coś nadal nie było w porządku. Dopiero gdy skończyłam 28 lat i byłam tak głęboko niespokojna i niekomfortowa, że w końcu zerwałam bandaż.
Zostawiłem życie i żonę, wróciłem do domu, gdzie mieszkali moi rodzice w Republice Południowej Afryki i wyszło jako trans dla mojej rodziny i bliskich przyjaciół. Najpierw powiedziałam to moim dwóm najlepszym przyjaciołom i młodszej siostrze. Bez ich wsparcia nie znalazłabym słów i siły, żeby powiedzieć to rodzicom.
Na początku przebywanie poza domem było przerażające i drażniące, tak jak byłam tego pewna stracić rodzinę i nigdy nie być kochanym.
Ale reakcja mojego ojca – jego słodka lista przymiotników i troska o moje bezpieczeństwo i szczęście – była dla mnie tak poruszająca, że zdecydowałem się napisać na wpół autobiograficzny film zatytułowany Runs In The Family. Opowiada o wadliwym, ale pełnym dobrych intencji brązowym ojcu, który bezwarunkowo kocha i celebruje swojego transseksualnego syna.
Dowiedz się więcej o Biegach w Rodzinie
Możesz obejrzeć Biegi w rodzinie w serwisie Netflix lub dowiedzieć się więcej na ten temat na ich stronie internetowej tutaj.
Skończyło się na tym, że wspólnie nakręciliśmy film, a mój ojciec reżyserował, a ja grałem. Cudem zakończył się trasą koncertową po całym świecie, występując na festiwalach queer na pięciu kontynentach i ostatecznie wydając ją na całym świecie Netflixa. Ostatnio film był nominowany do nagrody Glaad dla najlepszego filmu!
Podczas kręcenia filmu mój ojciec i ja odkryliśmy, że chcielibyśmy wspólnie nakręcić o wiele więcej pozytywnych filmów o życiu osób transpłciowych i sile rodziny.
Chcemy pomóc innym transpłciowym dzieciom i ich rodzicom nieco lepiej pokonać obawy związane z ich coming outem.
Dogadujemy się niesamowicie dobrze – właściwie lepiej niż kiedykolwiek – i nie możemy się doczekać, aż na zawsze będziemy razem robić furorę w kinie trans.
Ten artykuł został pierwotnie opublikowany 3 marca 2024 r
Duma i radość
Duma i radość to seria przedstawiająca pozytywne, afirmujące i radosne historie z perspektywy pierwszej osoby o osobach transpłciowych, niebinarnych, o płynnej płci i nieprzystosowanych do płci. Czy masz historię, którą chcesz się podzielić? Skontaktuj się mailowo James.Besanvalle@metro.co.uk
WIĘCEJ : Według lekarza 5 rzeczy, które zdecydowanie nie są dobre dla nasienia
WIĘCEJ : Uprawialiśmy niesamowity seks – potem złożył zaskakujące wyznanie
WIĘCEJ : Czy Jason Orange pojawi się w dokumencie Netflix „Take That”, mimo że jest odludkiem?
Zapisz się do naszego przewodnika po wydarzeniach w Londynie, zaufanych recenzjach, świetnych ofertach i konkursach. Najlepsze kawałki Londynu w Twojej skrzynce odbiorczej
Ta strona jest chroniona przez reCAPTCHA i Google Polityka prywatności I Warunki świadczenia usług stosować.
