Ten Lata 80. były ważną dekadą w gatunku horroru i na ich podstawie powstają najlepsze komedie grozy. Popularny podgatunek często jest raz udany, raz nie, ponieważ niektóre filmy zbyt mocno skłaniają się ku kiczowatemu, komediowemu tonowicałkowicie pozbawiając się jakichkolwiek skutecznych dreszczy. Dlatego najlepsze horrory komediowe osiągają właściwą równowagę między tymi dwoma gatunkami i tworzą równie zabawny i straszny czas.
Najbardziej komiczne, tandetne horrory są świadomi siebie i celowo starają się być filmem klasy B, ale to właśnie tam zaczynają różnić się od najlepszych. Filmy takie jak Amerykański wilkołak w Londynie mają nadzieję jedynie dostarczyć trochę śmiechu swoimi przerażającymi koncepcjami. Najlepsze komedie grozy obejmują klasyki takie jak Sok z żuka I Pogromcy duchów do mniej docenianych filmów takich jak Pocałunek wampira.
10 Pocałunek wampira (1989)
Reżyseria: Robert Bierman
Zanim zagrał tytułowego zabójcę w Długonogi, Niedoceniony horror Nicolasa Cage’aPocałunek wampira był jednym z jego najstraszniejszych występów. Elementy grozy w filmie pochodzą od wampira, który zamienia Petera Cage’a w to samo nadprzyrodzone stworzenie, a także od części występu Cage’a. Kiedy zamienia się w wampira, Peter zaczyna wykazywać dziwne zachowanie, które jest przerażające, zanim stanie się głupie.
Występ Cage’a, który nie jest w pełni chwalony przez krytyków i publiczność, jest w dużej mierze przesadzony. Niektórzy krytycy stwierdzili, jego przesadne działania sprawiają, że trudno jest przejąć się losem jego bohatera, i choć może tak być, widzowie i tak mogą się dobrze bawić z filmem. Zaskakująco, postać Cage’a w filmie ma wiele warstw Pocałunek wampira i choć eksploracja tych warstw może być momentami nieco przesadzona, obserwowanie, jak to wszystko się rozwija, jest fascynujące.
9 Noc grozy (1985)
Reżyseria: Tom Holland
Zabawa dla dzieci I Psychoza IIdyrektor Tom Holland zadebiutował jako reżyser filmem Noc Strachu. Komedia grozy opowiada historię nastoletniego bohatera Williama Ragsdale’a, Charleya, który podejrzewa, że jego sąsiad jest wampirem. Aby udowodnić, że miał rację co do swoich podejrzeń, Charley łączy siły z aktorem, aby go złapać. Założenie, biorąc pod uwagę, że emerytowany aktor grał kiedyś postać łowcy wampirów w filmach, jest wystarczająco zabawne, ale prawdziwy śmiech pochodzi z interakcji bohaterów ze sobą.
Chris Sarandon jako sąsiad Charliego jest równie zabawny. Sarandon daje dokładnie odpowiednią ilość kiczu jako domniemany antagonista filmu. Jego głośna, komiczna osobowość nigdy nie jest przesadna i jest zakotwiczona przez jego groźną energię. Noc Strachu nie jest w żadnym wypadku rewolucyjnym horrorem, ale spotkał się z uznaniem krytyków i nadal cieszy się sympatią fanów gatunku.
8 Czarownice z Eastwick (1987)
Reżyseria George Miller
Podczas gdy historia Czarownice z Eastwick nie trzyma się kupy, siła obsady jest niezaprzeczalnaFilm George’a Millera opowiada historię trzech kobiet — Cher, Susan Sarandon i Michelle Pfeiffer — które nie zdają sobie sprawy, że są czarownicami, ale po spotkaniu tajemniczego mężczyzny (Jack Nicholson) zaczynają doświadczać dziwnych zjawisk. Czarownice z Eastwick jest oparty na powieści Johna Updike’a o tym samym tytule i pomimo kilku zmian, film nadal jest świetną zabawą.
Pomimo wszelkich niekorzystnych recenzji krytycznych, Czarownice z Eastwick udało się zdobyć kilka nominacji do nagród, w tym dwie Oscary. Ponadto plotkowano, że Warner Bros. pracuje nad remakiem, choć nie ujawniono żadnych dalszych szczegółów na temat tego, czy plany są nadal w toku.
7 Zabójcze klauny z kosmosu (1988)
Reżyseria: Stephen Chiodo
W głębi tej głupoty było jeszcze wiele powodów do pochwał dla krytyków Zabójcze klauny z kosmosu kiedy został wydany po raz pierwszy. Zabójcze klauny z kosmosu jest o grupie kosmitów, którzy przejmują małe miasteczko z morderczą misją w zamyśle. Przez długi czas, Kolorowy i kreskówkowy wizerunek klaunów był ściśle powiązany ze strachem, a tytułowi bohaterowie horroru science fiction są tacy sami.
Klownowie chcą zabić lokalną społeczność i pokazać, że nie wolno z nimi zadzierać. Mimo to ich wizerunek i komiczne wybryki sprawiają, że są o wiele mniej przerażający. Pomiędzy zabójstwami Klownowie biorą udział w typowych sztuczkach i zachowaniach klaunów. Oprócz sprytnego połączenia horroru i komedii, Zabójcze klauny z kosmosu charakteryzuje się także spektakularnymi efektami wizualnymi, dzięki którym oglądanie filmu staje się niezapomnianym, wciągającym doświadczeniem.
6 Reanimator (1985)
Reżyseria: Stuart Gordon
Zainspirowany powieścią Herbert West–Reanimator autorstwa H.P. Lovecrafta, Reanimator to komediowy horror, który opowiada o eksperymentach studenta medycyny z przywracaniem do życia zwłok. Biorąc pod uwagę jego założenia, jest w nim dużo krwawych scen, co nie jest typowe dla większości komedii grozy. Mimo to, wszędzie jest mnóstwo czarnego humoru Reanimator ponieważ są tam krwawe sceny.
Humor w Reanimator jest wynikiem obsady, w której znaleźli się aktorzy tacy jak Jeffrey Combs i Bruce Abbott. Ta równowaga humoru i horroru przyniosła filmowi stałą liczbę pozytywnych recenzji i Reanimator jest obecnie uważany za film kultowy. Po sukcesie ReanimatorPowstały dwie kontynuacje, a także musical, który miał premierę w 2011 roku.
5 Mały sklepik z horrorami (1986)
Reżyseria: Frank Oz
Wspierane przez kolekcję chwytliwa muzyka w Mały sklepik z horrorami to mroczna fabuła, która opowiada o pracowniku sklepu z kwiatami, Seymourze, przytłoczonym pracą polegającą na trzymaniu mięsożernej rośliny, Audrey II, z dala od swoich klientów. Adaptacja musicalu z Broadwayu sprzed zaledwie kilku lat — który sam w sobie jest oparty na filmie z lat 60. — Rick Moranis wciela się w rolę Seymoura i występuje u boku gigantycznej marionetki roślinnej, której głosu użyczył Levi Stubbs.
Humor w Mały sklepik z horrorami pochodzi z samej gigantycznej rośliny, która domaga się, by karmić ją ludzką krwią, bez względu na to, jak trudne to okaże się dla Seymoura. Ponadto, chociaż wszystkie piosenki dodają filmowi odrobinę lekkości, najzabawniejszą piosenkę wykonuje zdecydowanie Steve MartinSłynny aktor komediowy gra sadystycznego dentystę, a piosenka jego postaci pokazuje, jak komicznie ekscentryczny i niebezpieczny jest.
4 Pogromcy duchów (1984)
Reżyseria: Ivan Reitman
W filmie występuje kultowa grupa łowców duchów, w skład której wchodzą Dan Aykroyd, Harold Ramis i Bill Murray. Pogromcy duchów jest doskonałym przykładem tego, jak połączyć komedię i zjawiska nadprzyrodzone. Film, w którym tytułowa służba bada i konfrontuje się z paranormalnymi stworzeniami, został wymyślony przez Aykroyda i zainspirowany jego osobistym zainteresowaniem zjawiskami nadprzyrodzonymi.
Źródło śmiechu w Pogromcy duchów pochodzi z talentu komediowej obsady filmu. Czy to w ich interakcjach ze sobą, czy w różnych improwizowanych przez obsadę frazach, szczególnie tych Murraya, nigdy nie ma nudnego momentu Pogromcy duchów. Chociaż stworzenia w filmie prawdopodobnie nie będą wywoływać koszmarów u widzów, w konfrontacjach Ghostbustersów ze zjawiskami paranormalnymi wciąż jest dreszczyk emocji. Dzięki dalszym dodatkom do ten Pogromcy duchów koncesjaKolekcja filmów zyskała sporą rzeszę fanów.
3 Sok z żuka (1988)
Reżyseria: Tim Burton
Tima Burtona Sok z żuka opowiada historię niedawno zmarłej pary, Maitlandów, którzy utknęli w obrębie swojego starego domu, ale niepokoją ich nowi lokatorzy, rodzina Deetz. Chcąc pozbyć się Deetzów, upiorna para przywołuje Betelgeuse, bioegzorcystę, który twierdzi, że może im pomóc. W prawdziwym stylu Tima Burtona, w całym filmie pojawiają się odważne obrazy grozy.
Niezależnie od tego, czy chodzi o różnorodność zmarłych, na jakie natykają się Maitlandowie, Ani-świat lub taktyki, które para próbuje stosować, aby nastraszyć Deetz, takie jak wyciąganie gałek ocznych z oczodołów lub zwisanie ich ciał w szafie. Jednakże, z Michaelem Keatonem w roli Betelgezy nie brakuje śmiechuBetelgeuse jest wulgarna i gadatliwa, co ma irytować bohaterów filmu, ale zabawne i karykaturalne zachowanie Keatona nie pozwala widzom odczuwać tego samego.
2 Amerykański wilkołak w Londynie (1981)
Reżyseria: John Landis
Wymyślone przez Zamiana miejsc I Dom zwierząt w stylu National Lampoon reżyser John Landis, pierwsze recenzje jego filmu Amerykański wilkołak w Londynie nie były całkowicie pozytywne. Kilku krytyków uważało, Amerykański wilkołak w Londynie jako niedokończone, ale retrospektywne recenzje były bardziej łaskawe i film ten jest obecnie uważany za kwintesencję gatunku horroru komediowegoMając na uwadze swoje wcześniejsze doświadczenia, nie ma się co dziwić, że Landis Amerykański wilkołak w Londynie jest pełen czarnego humoru.
Mimo to nadal jest sporo horroru, głównie w scenach transformacji wilkołaka granego przez Davida Naughtona. Imponujący horror makijaż wykonał Rick Baker — która później współpracowała z Michaelem Jacksonem przy jego teledysku do utworu „Thriller” — przyniosła filmowi Oscara za najlepszą charakteryzację, stając się tym samym pierwszym filmem, który wygrał w tej kategorii.
1 Powrót żywych trupów (1985)
Reżyseria: Dan O’Bannon
Wprowadzenie postaci zombie do horroru często kojarzy się z George’em A. Romero Noc żywych trupówJednak sposób, w jaki widzowie oczekują, że zombie będą się zachowywać, pochodzi z Dana O’Bannona Powrót żywych trupówW horrorze komediowym z lat 80. wprowadzono koncepcję, że ulubioną częścią ludzkiego ciała zombie jest mózg, a zombie są niezniszczalne w starciu z postrzałem w czaszkę.
Film O’Bannona, który śledzi wysiłki mające na celu powstrzymanie grupy zombie przypadkowo uwolnionych w małym miasteczku, jest zabawny przez cały czas. Film, który wielu określa jako komedię punkową, jest opatrzony pasującą ścieżką dźwiękową rocka z takimi artystami jak The Cramps i The Flesh Eaters. Podczas gdy humor w Powrót żywych trupów czasami może być szokujące, ale zawsze jest jakiś dreszczyk emocji aby film nie odszedł za daleko od gatunku horroru.
