Każdy sezon Hunter X Hunter w rankingu

„Hunter x Hunter” to jedno z najlepszych anime wszech czasów. Oparte na mandze o tym samym tytule autorstwa Yoshihiro Togashi, twórcy „Yu Yu Hakusho”, historia zaczyna się tak prosto, jak to tylko możliwe — śledzimy losy Gona Freecssa, młodego chłopca, który wyrusza w podróż, aby zostać Łowcą i odnaleźć swojego ojca.

To znana koncepcja dla fanów mangi akcji, takiej jak „Naruto” i „Dragon Ball”, ale to dopiero początek, ponieważ „Hunter x Hunter” szybko ewoluuje w niepowtarzalna przygoda, jak żadna inna. Każdy wątek fabularny wydaje się być częścią zupełnie innego gatunku — od opowieści o stworzeniach o mrówkach mutantach po tajemnicę noir i zabawną przygodę w grze wideo — a historia nieustannie zmienia ton, scenerię, a nawet obsadę. Jest tak dobra i popularna, że ​​„Hunter x Hunter” został dwukrotnie przerobiony na anime (ponieważ oryginalna manga pozostaje niekompletna), a fani wciąż czekają na siódmy sezon najnowszej adaptacji. Ale nawet jeśli nie jest ukończony, serial stanowi kompletną i niezwykle satysfakcjonującą opowieść.

Podobnie jak większość anime, „Hunter x Hunter” nie był produkowany w tradycyjnych „sezonach”, ale był emitowany nieprzerwanie co tydzień w telewizji. Na potrzeby tej listy dzielimy jednak serial na sezony, po jednym dla każdego wątku fabularnego (tak anime jest prezentowane na wielu platformach streamingowych).

Krótko mówiąc, jest to świetny i kreatywny sposób na rozpoczęcie anime. Rozpoczęcie od czegoś, co jest w zasadzie wielkim łukiem turniejowym wypełnionym absurdalnymi testami, ułatwia widzom wejście w świat „Hunter x Hunter” wraz z jego fantastycznymi stworzeniami i mocami, bez przytłaczania publiczności tym, co ma nadejść. Niezależnie od tego, czy chodzi o zabicie dzika, przebiegnięcie najdłuższego maratonu w historii, czy po prostu konkurs kulinarny, egzamin Huntera jest rozkoszą.

To także sezon, w którym poznajemy naszą główną drużynę — Gon, Killua, Leorio i Kurapika. To dowód na to, że anime jest tak proste, że tak łatwo zakochać się w nich jako grupie, tylko po to, by nigdy więcej nie mieć ich razem. Teraz, ponieważ tak wiele elementów, które sprawiają, że „Hunter x Hunter” jest świetny, nie zostało jeszcze wprowadzonych, ten sezon nie jest tak wysoko oceniany jak inne. Mimo to, to właśnie on pokazał, że w tym świecie jest coś wyjątkowego.

Podczas gdy bohaterowie wielu anime akcji zachowują się dziecinnie, „Hunter x Hunter” to rzadki serial tego typu, w którym występuje prawdziwe dziecko. Luffy może być uroczym klaunem, a Goku może być dzieciakiem z ciałem Supermana, ale Gon i Killua są dosłownie dziećmi przed okresem dojrzewania i zachowują się jak dzieci. Weźmy sezon 2, w którym Gon i Killua decydują się zabić trochę czasu i trenować, aby stać się silniejszymi, wchodząc na Heavens Arena, gigantyczną wieżę, w której ludzie mogą walczyć z coraz silniejszymi przeciwnikami i zarabiać przy tym pieniądze. Jest to głównie wątek szkoleniowy, ale jest to również cudownie głupi sezon, w którym dwójka 12-latków bije dziesiątki dorosłych, zarabia absurdalną ilość pieniędzy i wydaje je na przekąski. To tak, jakby turniej Strongest Under The Heavens został przerobiony na cały sezon telewizyjny, a bohaterami byli Goten i Trunks przebrani za Mighty Mask.

Choć sezon jest głupi i zabawny, jest też niezwykle ważny — ponieważ to właśnie tutaj poznajemy Nen, system mocy „Hunter x Hunter”. To najbardziej złożony, zawiły i dopracowany system mocy w anime, a ekspozycja serialu naprawdę świetnie go wyjaśnia.

Szósty i ostatni sezon „Hunter x Hunter” miał wielkie buty do wypełnienia po monumentalnych, wstrząsających światem wydarzeniach „Chimera Ant Arc”. Na szczęście, wątek ten łatwo się wyróżnia, w końcu przedstawiając widzom rację bytu całej historii — ojca Gona. Po kilku sezonach prób jego odnalezienia spotykamy Ginga Freecssa i wcale nie jest taki, jak wskazywałaby jego reputacja. Ten wątek jest również pierwszym właściwym wskazaniem, że „Hunter x Hunter” to serial bez protagonisty, ponieważ Gon jest poza komisją przez większość sezonu, a inni zajmują jego miejsce.

Sprawia, że ​​to, co jest raczej polityczne, staje się ekscytujące, ponieważ gry umysłowe i wbijanie noża w plecy zbliżających się wyborów Hunter Association są równoważone przez zwariowane osobowości w zarządzie stowarzyszenia. Co lepsze, Leorio w końcu powraca i staje się dużą częścią historii w najbardziej absurdalny sposób, jaki jest możliwy. Ale tak zabawny, jak ten wątek, jest również ciężki od złamanego serca. Są następstwa poprzedniego wątku i stan Gona, ale także Killua musi ponownie poradzić sobie ze swoją popieprzoną rodziną zabójców, próbując uratować siostrę przed resztą krewnych, co skutkuje kilkoma ekscytującymi walkami z Illumi i Hisoką.

Pomimo że historia jest niekompletna, gdy anime dobiega końca, ostatni sezon „Hunter x Hunter” kończy się w najbardziej idealny sposób, jaki jest możliwy dla tych postaci i tej historii. Są rozdzierające serce pożegnania, emocjonalne spotkanie i zapowiedzi o wiele większej historii i wszechświata. Ostatnie słowa Ginga o cieszeniu się małymi objazdami po drodze są idealnym zakończeniem historii.

Trzeci sezon „Hunter x Hunter” w końcu przywraca główną grupę po sezonie rozłąki, tylko po to, by natychmiast ponownie ich rozdzielić. To łuk, w którym staje się jasne, że to anime nie będzie podążać za oczekiwanymi tropami gatunku, ponieważ mocno zmienia ton historii, aby dostarczyć o wiele mroczniejszą opowieść obejmującą ekskluzywną aukcję w półświatku i przybycie bandy krwiożerczych złodziei.

Kurapika tym razem skupia się na sobie, gdy angażuje się w spisek zemsty na Phantom Troupe, co skutkuje ekscytującym rozwojem postaci, gdy dowiadujemy się więcej o jego tragicznej historii i o tym, jak daleko posunąłby się, by się zemścić. To właśnie ten sezon daje nam jedną z najlepszych walk w całym anime, gdy Kurapika pokonuje Uvogina. Jednak, podobnie jak wiele rzeczy w „Hunter x Hunter”, walka nie jest tak ekscytująca, jak tragiczna z powodu bólu, jaki sprawia Kurapice dotarcie do tego punktu. Ten ból jest najlepiej ujęty w niesławnym (i tak, zabawnym) „Kurapika tonie w nieopisanej pustce”.

A jednak, mimo że sezon jest mroczny, wciąż dostajemy kilka zabawnych historii pobocznych, w których Gon i Killua próbują zebrać pieniądze na zakup kopii gry wideo. Widząc, jak próbują różnych schematów zarabiania pieniędzy, takich jak oszukiwanie ludzi za pomocą stoiska do siłowania się na rękę lub angażowanie się Gona w podziemne walki, tworzy kilka zachwycająco absurdalnych momentów.

Gry wideo są istotną częścią anime; istnieje cały gatunek, w którym ludzie żyją w grach wideo lub są przenoszeni do świata gier wideo. Więc kiedy „Hunter x Hunter” robi sezon gier wideo, nie jest zaskakujące, że kończy się to świetną zabawą. Zaczyna się od świetnego konceptu — prawdziwej wyspy z magiczną mechaniką gry, gdzie ludzie grają w grę karcianą a la „Magic the Gathering”, kradnąc, handlując i w inny sposób zdobywając nowe karty z różnymi efektami. To idealne miejsce dla Killui i Gona, aby się wygłupiać i dobrze bawić. Następnie, kiedy pojawia się Biscuit, dostajemy fantastyczną postać mentora, a także jeden z najlepszych łuków szkoleniowych w całym serialu.

Oczywiście, punktem kulminacyjnym sezonu jest mecz zbijaka na końcu — emocjonujący, trzymający w napięciu zestaw odcinków, w których złoczyńcy stają się sojusznikami, a nasz bohater przekracza własne granice. To fantastyczne ćwiczenie w budowaniu świata i świetny przykład umiejętności Togashiego do rozwijania nawet najprostszych i najdziwniejszych koncepcji i sprawiania, że ​​wydają się fantastyczne, a jednocześnie prawdziwe.

To jest wątek, który zmienił „Hunter x Hunter” na zawsze — ten, który nie tylko podniósł stawkę, ale na zawsze zmienił naszego bohatera, z przytłaczająco potężnymi mrówko-hybrydami rozpoczynającymi krucjatę, by podbić świat. Tytułowe mrówki chimery mają kilka świetnych wszech czasów projekty stworzeń wprost ze szkicownika HR Gigeramutując i stając się hybrydami różnych stworzeń o wszelkiego rodzaju dziwacznych i groźnych spojrzeniach. Ale nie są po prostu bezmyślnymi potworami; mają również moralną złożoność i odrębne osobowości, jak rzadko widzimy w tego rodzaju anime akcji. Jednak w tym samym czasie serial rozumie, że nie musisz kibicować złoczyńcy, aby wzbudzić w nim sympatię.

Najlepiej oddaje to Meruem. Król mrówek, Meruem, jest czymś więcej niż złoczyńcą; jest istotą bardziej ludzką niż większość ludzkich postaci. Jego rozwój w trakcie sezonu jest spektakularny i czyni go jedną z najlepszych postaci w anime, kropka. Może być największym zagrożeniem dla ludzkości, ale staje się też wielowymiarowy — ktoś zdolny zarówno do przerażającej przemocy, jak i skrajnej empatii wobec najsłabszej istoty.

Potem jest Gon, który zawsze był lekkomyślną, lekkomyślną postacią, która rzuca się na głęboką wodę. Ten sezon jasno pokazuje, że Gon nie jest postacią, którą należy nagradzać za to, że jest przedsiębiorcza lub lubi walczyć. Zamiast tego sezon karze Gona za jego nastawienie i jasno pokazuje, że ten pełen życia i miły chłopak również ma ciemną stronę, która może łatwo przejąć nad nim kontrolę. Kiedy przekracza granicę i zyskuje dużą moc, „Hunter x Hunter” unika tego, co zrobiłby każdy inny anime i sprawia, że ​​jest to rozdzierająca serce tragedia (zamiast momentu triumfu).