Tomasz Tuchel; elitarny trener, wygrywa rzeczy, trochę kłopotów poza boiskiem.
Google jego imię, a zobaczysz, że pokłócił się z ludźmi, gdziekolwiek był. Być może FA żyła pod kamieniem – co nie jest aż tak oburzającą sugestią – ale nawet oni muszą być tego świadomi.
Jego nominacja to rzut kośćmi i zaskakująco odważna i asertywna jak na organizację, która na to pozwoliła Pierwsza liga zamieszkiwać przez 32 lata.
Jest jednak różnica pomiędzy wykonywaniem przez Tuchela pracy międzynarodowej na 18-miesięcznym kontrakcie, a sytuacjami na stadionie PSG, Chelsea I Bayern Monachium które zaczęło się od trofeów, a zakończyło łzami.
Tradycyjnie przyczyną problemów Tuchela była jego niezdolność do nawiązywania codziennych kontaktów z ludźmi, zwłaszcza gdy nie dostawał tego, czego chciał.
Thomas Tuchel otrzymał misję wyprodukowania drużyny Anglii, która ma zdobyć Puchar Świata
Nominacja ta jest odważnym i stanowczym posunięciem FA, na której czele stoi lewicowy Mark Bullingham
Tuchel pokazał, że jest elitarnym trenerem i odnosi sukcesy, ale ma problemy poza boiskiem
Może Anglia praca jest dla niego idealna. Jak powiedziałby doktor Pepper, co najgorszego może się wydarzyć? Nie będzie cały czas pracować z tymi samymi twarzami ani grać meczów dwa razy w tygodniu. Nie ma okno transferowe w którym kłócimy się z dyrektorem sportowym.
Nie, jest to połączenie odważnego spotkania z koniecznością, które jest sprzeczne z naszymi oczekiwaniami. Słuchajcie, FA zrzekła się odpowiedzialności za regulowanie rozgrywek krajowych, haniebnie uznając to za nominację polityczną, ale jest to nominacja bez zabezpieczenia, bez zabezpieczenia.
Tuchel ma tylko jedną misję: stworzyć drużynę, która zdobędzie Puchar Świata. To nie jest plan na nic innego. Nie sądzę, że musi się to udawać lub wiązać z innymi rzeczami.
To spotkanie turniejowe, które dla mnie jest odświeżające. Będzie miał rozegrane 16 znaczących meczów, osiem meczów w kwalifikacjach i, miejmy nadzieję, osiem meczów w samych finałach, nic więcej.
Dlaczego powinniśmy prosić naszego menadżera z Anglii, aby był politykiem? Nie są w tym dobrzy. Może gdyby Gareth Southgate mniej czasu poświęcał na zamartwianie się kwestiami społecznymi, a bardziej bezpośrednio na boisku, byłoby lepiej.
FA zasugerowała, że nie może płacić pensji ani rekompensaty za bycie najlepszym w swojej klasie, ale dzięki szczęściu i wyczuciu czasu udało im się uzyskać dostęp do Tuchela – którego nawet jego największy krytyk uznałby za niezwykle utalentowanego trenera – i, szczerze mówiąc, znacznie więcej w zgodnie z argumentem „A-list”, niż nazwiska takie jak Graham Potter, Lee Carsley i Eddie Howe.
Zapewnia tymczasowe rozwiązanie powszechnego bólu wstydu, że jesteśmy jedynym krajem, który raz wygrał duży turniej i nie powtórzył tego przez 60 lat. Rozwiązanie tymczasowe, niewymagające żadnej rekompensaty!
Jego okresy jako menadżera Chelsea i Bayernu Monachium zaczynały się od trofeów, ale kończyły się łzami
Charakter pracy w Anglii mógłby odpowiadać Tuchelowi i pomóc mu uniknąć potencjalnych konfliktów
Tuchel oznacza poważną zmianę w stosunku do decyzji FA o mianowaniu Garetha Southgate’a na stanowisko menadżera
Tuchel lubi angielską piłkę nożną, zdobył największą nagrodę klubową z angielską drużyną (Chelsea) i chce tej pracy.
Czy jest garstką? Tak. Czy koliduje z władzą? Tak. Czy w dłuższej grze mógłby sprawić ci problem? Tak. Ale w tym właśnie piękno, będzie on obecny tylko do lata 2026 roku – to krótka przerwa – i do tego czasu nie będzie mógł kupować zawodników ani pozwolić, aby ktoś inny mu ich prezentował.
Zdaję sobie sprawę, że jest obcy, i boję się pomyśleć, co resztki naszego wsparcia zrobią z „dziesięcioma niemieckimi bombowcami”, jeśli wyniki się nie powiodą.
Widziałem jednak argument Harry’ego Redknappa z Parku Jurajskiego na temat wybierania wyłącznie angielskich menedżerów. Obawiam się, że nie dostaną tej pracy, bo nie są wystarczająco dobrzy.
Rozumiem, że inne wiodące kraje wybierają menedżerów spośród swoich, ale ich ligi to zupełnie inny krajobraz niż nasze. Ilu hiszpańskich właścicieli w hiszpańskiej piłce nożnej w porównaniu do angielskich właścicieli w naszej lidze.
Nie mają ram, w których widzimy zdecydowaną większość klubów Premier League będących własnością i zarządzanych przez zagranicznych graczy.
Zakładamy, że FA zna historię Tuchela. Leonardo nie mógł go wystarczająco szybko wyprowadzić z PSG. Rozpadło się w Bayernie Monachium. Chelsea była niezadowolona z niektórych jego zachowań.
Jednak powody jego irytacji niekoniecznie powinny istnieć na poziomie międzynarodowym, zakładając, że nie ma zakazu powoływania zawodnika ze względów „moralnych”.
Najlepsi menedżerowie klubów cieszą się tak ogromnym uznaniem i nagrodami, że zaczynają wierzyć, że są szefem, podczas gdy w rzeczywistości są pracownikami, bez względu na sławę i bogactwo. W Anglii Tuchel dostanie dokładnie to, czego chce, jeśli chodzi o zarządzanie zespołem. Może mu to wyjść na dobre.
Można by mieć nadzieję, że będzie się zachowywał jak należy, ale taki jest futbol i nie można poddawać kandydatów papierkiem lakmusowym dotyczącym tego, jak powinien wyglądać dyrektor generalny banku.
Tuchel to faworyt w porównaniu do angielskich trenerów, takich jak Graham Potter i Eddie Hoe
Niemiec może być odpowiednią osobą, aby poprowadzić Anglię do ostatniego etapu zdobycia Pucharu Świata
Nie podpisuję się pod argumentem o dziedzictwie. Nie rozpowiadajmy za bardzo o DNA St George’s Park, większość europejskich krajów znajdujących się w czołówce światowej piłki nożnej miała takie rzeczy od lat wcześniej niż my.
W Manchesterze United będą oglądać z zainteresowaniem, ale Sir Jim Ratcliffe nie będzie miał nieprzespanych nocy.
Jak już powiedziano, praca na Old Trafford byłaby zupełnie inna. Ich najbardziej udane okresy nastąpiły dzięki długoterminowej stabilności i nic w przeszłości Tuchela nie wskazywało, że to właśnie on.
Jednak do zadania polegającego na doprowadzeniu Anglii do ostatniego etapu mógłby być właściwym kandydatem. Istnieją jasne wytyczne, jest on zatrudniony wyłącznie na potrzeby jednego, dużego turnieju.
Już nie mogę się doczekać przemówienia w sprawie podniesienia przez niego Pucharu Świata na stadionie w New Jersey 19 lipca 2026 r. Czy jest ktoś, kto jest ich bin ein Englander?
Guardiola jest niezastąpioną postacią Man City
Pep Guardiola stanowi wyjątek od mojego zwykłego argumentu, że żaden menedżer nie jest wyspą, a sukces osiąga się dzięki wspólnemu wysiłkowi. Jest piorunochronem zapewniającym bezprecedensową dominację Manchesteru City i stworzył markę futbolu, o której twierdzono, że będzie niemożliwa w Anglii.
Złożono wyrazy uznania dyrektorowi sportowemu City Txiki Begiristainowi, który odchodzi latem przyszłego roku, ale przyszłość Guardioli jest znacznie ważniejsza. Może byłoby lepiej dla Premier League, gdyby odszedł – inne kluby dostaną szansę – ale w The Etihad to on jest niezastąpiony, a nie Begiristain.
Dyrektor sportowy Man City Txiki Begiristain (z lewej) opuści klub wraz z końcem sezonu
Przyszłość Pepa Guardioli jest najważniejsza, ponieważ pozostaje niezastąpiony w Man City
Obecność Fergusona nie usprawiedliwia regresu Manchesteru United
Jeśli Brentford sprawi w ten weekend kolejne nieszczęśliwe popołudnie Manchesterowi United na Old Trafford, kamery telewizyjne zwrócą się w stronę Sir Alexa Fergusona. To łatwe zdjęcie, gdy optyka jest wszystkim, mimo że jego rola światowego ambasadora kończy się w tym sezonie.
Czy obecność Fergie na meczach odwracała uwagę jego następców? Nikt nie powinien wykorzystywać 82-latka jako wymówki dla innych osób, którym brakuje osiągnięć. Regresja United wynika z czynów ich ostatnich menedżerów, a nie z niebezpieczeństw związanych z powrotem do złotej ery.
Jednak współczuję Sir Jimowi Ratcliffe’owi, który poświęca czas na dobrze płatną rolę Sir Alexa Fergusona i sugeruje, że nie powinien on regularnie pojawiać się w szatni. Czy możesz sobie wyobrazić, że sam Ferguson chciałby, aby w jego miejscu pracy znalazł się ktoś z przeszłości?
A jeśli chodzi o narzekanie Erica Cantony na decyzję, o co mu chodzi? Czy uważa, że Sir Alex powinien otrzymywać miliony aż do swojej śmierci? W jakim równoległym wszechświecie, nawet dla wielkiego architekta współczesnego Manchesteru United.
Sir Jim Ratcliffe (z prawej) położył kres dobrze opłacanej roli ambasadora Sir Alexa Fergusona
