24 czerwca dwie międzynarodowe firmy zajmujące się górnictwem i przetwórstwem minerałów, mające siedzibę we Francji Eramet i ma siedzibę w Niemczech BASFogłosiła, że anuluje plany budowy rafinerii niklu i kobaltu o wartości 2,6 miliarda dolarów, która miałaby powstać w strefie przemysłowej Weda Bay Indonesia (IWIP) w Północnych Molukach w Indonezji.
Firmy powołują się na względy komercyjne, ale rząd Indonezji byłby krótkowzroczny, gdyby zignorował inne obawy. W pośrednim nawiązaniu do kwestii praw człowieka i ochrony środowiska związanych z operacjami przetwarzania niklu w IWIP, rzecznik BASF powiedział, że firma potrzebuje „bezpiecznego, odpowiedzialnego i zrównoważonego zaopatrzenia w kluczowe surowce”. Oświadczenia firm są dorozumiane w ich obawach o zwiększenie ryzyka reputacyjnego poprzez nowe inwestycje w IWIP.
Ogłoszenie zostanie przyjęte z zadowoleniem przez społeczności zamieszkujące okolice IWIP, których prawa człowieka i środowiska są zagrożone przez rozwijający się przemysł niklowy. W styczniu Climate Rights International opublikowało 124-stronicowy raport raport„Nickel Unearthed: The Human and Climate Costs of Indonesia’s Nickel Industry” dokumentuje, w jaki sposób wielomiliardowy kompleks przemysłowy IWIP w Północnych Molukach i pobliskie kopalnie niklu naruszają prawa lokalnych społeczności, w tym ludności tubylczej, powodują znaczne wylesianie, zanieczyszczenie powietrza i wody oraz emitują duże ilości gazów cieplarnianych z elektrowni węglowych, które pogarszają globalne ocieplenie i kryzys klimatyczny na całym świecie. Indonezja jest największym dostawcą niklu na świecie, a popyt na „krytyczny minerał” gwałtownie wzrósł w ostatnich latach ze względu na jego coraz częstsze wykorzystanie w akumulatorach pojazdów elektrycznych.
W 2020 roku BASF i Eramet ogłosiły plany budowy zakładu rafinacji niklu i kobaltu, zwanego Zatoka Sonicw IWIP. Projekt będzie produkował 67 000 ton niklu i 7500 ton kobaltu rocznie, wykorzystując technologię ługowania kwasem pod wysokim ciśnieniem (HPAL), która wykorzystuje wysokie temperatury i chemikalia do ekstrakcji niklu z rudy laterytowej.
Według badania oświadczenie dostarczony przez Eramet Climate Rights International w grudniu 2023 r., projekt Sonic Bay będzie pozyskiwał rudę niklu z PT Weda Bay Nickel, jednej z największych kopalni niklu w kraju, w której Eramet jest udziałowcem mniejszościowym. Elektrownia będzie również korzystać z elektrowni węglowej IWIP lub generatorów diesla, aby zaspokoić większość potrzeb energetycznych elektrowni, dopóki na kominie nie będzie można zainstalować paneli słonecznych, około pięć lat po rozpoczęciu eksploatacji projektu.
Climate Rights International wzywa Eramet i BASF do opóźnienia podjęcia ostatecznej decyzji inwestycyjnej w sprawie projektu Sonic Bay do czasu rozwiązania wszystkich konfliktów gruntowych między IWIP a lokalnymi społecznościami w proponowanej lokalizacji projektu, a społeczności otrzymają pełne i sprawiedliwe odszkodowanie za swoje grunty. Wzywamy również obie firmy do zapewnienia, że ścieki z proponowanej instalacji nie przyczynią się do ogromnego zanieczyszczenia już spowodowanego przez IWIP, poprzez ustanowienie własnych systemów gospodarki odpadami w celu neutralizacji kwaśnych ścieków i skutecznego zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza i wody, które wpłynęło na zdrowie lokalnych mieszkańców.
Chociaż anulowanie projektu Sonic Bay może skutkować zmniejszeniem zanieczyszczenia środowiska na obszarach lokalnych, rząd Indonezji musi zrobić więcej, aby zminimalizować wpływ wydobycia i rafinacji niklu na społeczności zamieszkujące okolice IWIP i innych obszarów przemysłowych niklu.
Rząd Indonezji musi teraz wezwać trzech głównych udziałowców IWIP – chińskie firmy Tsingshan Holding Group, Huayou Cobalt i Zhenshi Holding Group – do przeprowadzenia poważnych dochodzeń w celu pełnego zidentyfikowania szkód spowodowanych przez ich działalność i podjęcia mediacji w dobrej wierze z dotkniętymi społecznościami w celu zapewnienia odszkodowania i zakończenia szkodliwych praktyk. Rząd musi również wzmocnić prawa i przepisy, aby zminimalizować wpływ wydobycia i rafinacji niklu, w tym na społeczności tubylcze.
Anulowanie projektu Sonic Bay jest szansą dla rządu Indonezji i firm z IWIP – a także szerszego przemysłu niklowego w Indonezji – na pokazanie, że potrafią robić dwie rzeczy, które nie powinny być ze sobą sprzeczne: zabezpieczyć minerały niezbędne do napędzania transformacji energetycznej. I ochrona praw człowieka i środowiska.
