Wybory nowego rządu Partii Pracy w czwartek Wybory brytyjskie może przynieść obietnicę zmian w Zjednoczonym Królestwie, ale bezpośredni wpływ na stosunki z Kanadą nie jest tak oczywisty.
Relacje Kanada-Wielka Brytania, choć zazwyczaj silne, napotkały w tym roku pewne trudności. Niedawno pokonany rząd konserwatywny jednostronnie wstrzymał negocjacje handlowe z Ottawą w styczniu, a ostatnio wywarł nową presję na sojuszników NATO — w tym Kanadę — aby jeszcze bardziej zwiększyli wydatki na obronę.
Analitycy twierdzą, że w krótkiej perspektywie napięcia te mogą się utrzymywać, jednak wspólne priorytety Partii Pracy i liberałów mogą w przyszłości doprowadzić do ich złagodzenia.
„Można śmiało założyć, że nie zobaczymy większych postępów w rozwiązywaniu tych problemów, dopóki nie uporamy się z problemami związanymi z wyborami” – powiedziała Ann Fitz-Gerald, dyrektor Balsillie School of International Affairs i profesor nauk politycznych na Wilfrid Laurier University.
Kanada regularnie chwali się swoimi silnymi więzami z Wielką Brytanią, szczególnie jako członek Wspólnoty Narodów i silny partner handlowy. W zeszłym roku wartość handlu dwustronnego wyniosła 45 miliardów dolarów, według kanadyjskiego rządu, co czyni Wielką Brytanię i Kanadę czwartym co do wielkości partnerem handlowym jednego kraju.
Oba kraje negocjują nową umowę handlową od dwóch lat, odkąd Wielka Brytania całkowicie opuściła Unię Europejską. Umowa ta zastąpiłaby obecną, przedbrexitową umowę o ciągłości handlu między Kanadą a Wielką Brytanią, która w dużej mierze umożliwiała ciągły przepływ towarów.
Jednym z ostatnich wyjątków jest brytyjski ser. Eksport sera bez cła z Wielkiej Brytanii ustał pod koniec 2023 r. po wygaśnięciu ograniczonego czasowo porozumienia dodatkowego, co spowodowało, że brytyjscy producenci musieli zmierzyć się z wyższymi cłami wynoszącymi 245 procent.
Adres e-mail, którego potrzebujesz na dany dzień
najważniejsze wiadomości z Kanady i świata.
Nadzieje na rozwiązanie tego i innych problemów legły w gruzach w styczniu, gdy brytyjski rząd ogłosił, że wstrzymuje rozmowy handlowe, twierdząc, że „postęp nie jest dokonywany”.
Dostęp do kanadyjskiego rynku serów był punktem spornym w rozmowach, które miały wejść w dziewiątą rundę, zanim Londyn wycofał się. Innym punktem była polityka Wielkiej Brytanii zakazująca importu mięsa poddanego działaniu pewnych hormonów, które są szeroko stosowane przez kanadyjskich hodowców, co wpłynęło na kanadyjski eksport wołowiny i wieprzowiny.
Podczas gdy brytyjski rząd nalegał wówczas, że „pozostaje otwarty” na wznowienie rozmów w przyszłości, negocjacje pozostały w impasie. W międzyczasie kolejna tymczasowa umowa dotycząca zasad kraju pochodzenia wygasła pod koniec marca.
Zmiana oznacza, że komponenty z UE w brytyjskich produktach są teraz liczone jako towary brytyjskie w ramach pewnych kwot. Na przykład brytyjskie samochody importowane do Kanady są teraz obciążone dodatkowym cłem w wysokości 6,1 procent, jeśli ponad 50 procent ich części pochodzi z UE. Ten odsetek ma spaść do 45 procent we wrześniu.
Rzecznik Global Affairs Canada powiedział, że negocjatorzy „są gotowi do współpracy z naszymi brytyjskimi odpowiednikami, gdy tylko będą gotowi” po czwartkowych wyborach.
„Kanada będzie negocjować wyłącznie takie porozumienie, które przyniesie rezultaty kanadyjskim przedsiębiorstwom, rolnikom i pracownikom” – powiedziała Charlotte MacLeod w oświadczeniu.
Bardziej postępowa, propracownicza polityka gospodarcza Partii Pracy może zjednoczyć nowy rząd z liberałami i stworzyć ścieżkę do porozumienia, mówi Fitz-Gerald. Zauważa jednak, że zarówno Wielka Brytania, jak i Kanada zmagają się z kryzysami kosztów utrzymania i innymi przeciwnościami gospodarczymi, co sprawia, że dla każdej ze stron kluczowe jest zabezpieczenie umowy, która przyniesie korzyści konsumentom.
„Bez względu na wynik, chcielibyśmy myśleć, że biorąc pod uwagę systemy regulacyjne i podatkowe w obu krajach, wynik nie obciąży indywidualnego konsumenta o wiele bardziej niż ciężary, z którymi już się boryka” – powiedziała.
Presja i kompatybilność w obronie
Wybory w Wielkiej Brytanii odbyły się niecały tydzień przed dorocznym szczytem przywódców NATO w Waszyngtonie, który będzie upamiętniał 75. rocznicę sojuszu obronnego.
Oczekuje się, że podczas szczytu sojusznicy, którzy obecnie nie spełniają progu sojuszu, jakim jest przeznaczanie co najmniej dwóch procent PKB na obronność — w tym Kanada — przedstawią szczegółowe plany dotyczące tego, w jaki sposób i kiedy osiągną ten cel.
Zaktualizowana polityka obronna Kanady obejmuje jedynie konkretne plany wydatków, które do 2030 r. mają osiągnąć poziom 1,76 proc., jednak rząd obiecał dodatkowe wydatki wykraczające poza tę kwotę.
W maju ówczesny brytyjski minister spraw zagranicznych David Cameron powiedział, że próg NATO powinien zostać podniesiony do 2,5 procent. Ta presja może nie osłabnąć pod rządami Partii Pracy, która zobowiązała się wyznaczyć ścieżkę do osiągnięcia tej liczby.
Partia Pracy oświadczyła również, że pozostanie zaangażowana w AUKUS, nowe partnerstwo bezpieczeństwa między Wielką Brytanią, Australią i Stanami Zjednoczonymi podpisane w zeszłym roku. Kanada została pominięta w pakcie pomimo powiązań sojuszu wywiadowczego Five Eyes ze wszystkimi trzema krajami.
Fitz-Gerald uważa jednak, że istnieje potencjał dodatkowych partnerstw obronnych między Kanadą a Wielką Brytanią w obszarach takich jak bezpieczeństwo Arktyki, cyberbezpieczeństwo, produkcja obronna i szkolnictwo wyższe, które będą korzystne dla obu krajów.
„Mamy bardzo podobne poglądy i stajemy przed bardzo podobnymi wyzwaniami” – powiedziała.
„Istnieje tu możliwość zajęcia niszy w niektórych obszarach (i) nawiązania współpracy z podobnie myślącymi partnerami… i dążenia do większej komplementarności tego, co wnosimy do świata, a nie powielania i konkurencji”.
—z plikami z The Canadian Press i The Associated Press
© 2024 Global News, oddział Corus Entertainment Inc.
