Ministrowie zburzą wielowiekową tradycję, usuwając z Izby Lordów ostatnich dziedzicznych książąt, hrabiów, wicehrabiów i baronów.
Niektóre tytuły pochodzą z czasów średniowiecza, a Sir Keira Starmera oświadczył, że ich obecność jest „przestarzała i nie do obrony”, kończąc jednocześnie reformy rozpoczęte przez Tony BlairRząd w 1999 roku.
Rząd Blaira cofnął 700-letnie prawo wszystkich 800 lub więcej dziedzicznych parów do zasiadania w Izbie Wyższej. Ich liczba została zredukowana do 92, wybieranych z całej grupy i pozwolono im pozostać, dopóki nie zostanie osiągnięty konsensus, na mocy którego zostaną całkowicie wycofani.
Szefowa sztabu Downing Street Sue Gray i jej syn, poseł Liam Conlon, mianowany parlamentarnym sekretarzem prywatnym w Departamencie Transportu
Teraz Starmer postanowił wyrzucić ich wszystkich jednym zamachem w swoim najnowszym ataku na wojnę klasową po swoim złośliwym KADŹ nalot na szkoły prywatne.
Ale czyż Sir Keir – pierwszy rycerz królestwa, który zajął 10. Ulica Downing od czasów Sir Aleca Douglasa-Home’a z Old Eton w 1963 r. – będąc nieco hipokrytycznym? Bo nawet gdy usuwa szlachciców, którzy zawdzięczają swoje miejsce w parlamencie swojej linii krwi, zasada dziedziczności jest żywa i rozkwita w Praca w którym roi się od potomków wybitnych posłów, byłych posłów i partyjnych dygnitarzy.
Weźmy Liama Conlona, nowego posła z okręgu Beckenham i Penge, który został mianowany prywatnym sekretarzem parlamentarnym w Departamencie Transportu. Tak się składa, że Conlon jest synem wysoce kontrowersyjnej szefowej sztabu Starmera, Sue Gray, byłej starszej urzędniczki, której Impreza raport doprowadził do Boris Johnsonrezygnacja użytkownika.
Liam już cieszył się kontrowersją w swoim krótkim czasie urzędowania w rządzie. W zeszłym miesiącu The Mail on Sunday ujawnił, że przyjął darowiznę w wysokości 4000 funtów od związku maszynistów pociągów Aslef zaledwie kilka miesięcy przed tym, jak jego departament zaoferował im podwyżkę płac zapobiegającą inflacji.
Innym nowym posłem jest Hamish Falconer, wybrany do parlamentu po raz pierwszy w lipcu jako członek Lincoln. Jest już ministrem rządu w Foreign Office – co wydaje się niezwykle szybkim awansem nawet dla kogoś, kto jest doświadczonym urzędnikiem państwowym.
Jest najstarszym synem wpływowego działacza Partii Pracy, lorda Falconera z Thoroton, który mieszkał w mieszkaniu młodego Tony’ego Blaira, gdy obaj odbywali szkolenie adwokackie.
Georgia Gould, na zdjęciu z Sir Keirem Starmerem, jest ministrem w Gabinecie Ministrów odpowiedzialnym za reformę sektora publicznego. Jej matka Gail Rebuck jest parą Partii Pracy od 2014 r.
Tony Benn, po lewej, z żoną i rodzicami. W 1963 r. zrzekł się tytułu wicehrabiego Stansgate, odziedziczonego po ojcu Williamie Wedgwoodzie Benn, po prawej, aby móc pozostać członkiem parlamentu
Gdy Blair został premierem w 1997 r., mianował Falconera Prokuratorem Generalnym, nadał mu tytuł szlachecki, a następnie awansował go na jeszcze wspanialszą rolę Lorda Kanclerza zasiadającego w Gabinecie. Służył również w gabinecie cieni Starmera.
Innym niezwykle szybkim awansem była Georgia Gould. Wybrana po raz pierwszy w lipcu w okręgu Queen’s Park i Maida Vale, jest już ministrem w Gabinecie odpowiedzialnym za reformę sektora publicznego.
Była przewodniczącą rady Camden, a jej najbardziej znanym lokalnym posłem jest Keir Starmer.
Z kim jest spokrewniona? Jej ojciec to nieżyjący już Lord (Philip) Gould, jeden z założycieli New Labour, organizacji, która w 1997 r. wyniosła Blaira do władzy. A matka Georgii Gould, Gail Rebuck, przewodnicząca wydawnictwa Random House, jest parem Partii Pracy od 2014 r. Jak przytulnie.
Siła więzi rodzinnych nie jest oczywiście niczym nowym w Partii Pracy. Jednym z jej najwspanialszych i innych kluczowych postaci w New Labour jest Lord (Peter) Mandelson, którego dziadek był ministrem spraw zagranicznych Partii Pracy w latach 50.
Innym z najbardziej znanych wśród tych czerwonych książąt i księżniczek jest sekretarz Irlandii Północnej Hilary Benn, syn zmarłego wielmoży Partii Pracy Tony’ego Benna. W 1963 r. jego ojciec zrzekł się tytułu wicehrabiego Stansgate, odziedziczonego po ojcu Williamie Wedgwoodzie Bennie, aby mógł pozostać członkiem parlamentu.
Hilary Benn został posłem Partii Pracy z okręgu Leeds Central w 1999 r., gdy jego ojciec, zasiadający w parlamencie od 50 lat, zasiadał jeszcze w Izbie Gmin.
Po Bennie jednym z najbardziej rozpoznawalnych nazwisk w dynastii politycznej Partii Pracy jest Kinnock. Nowym ministrem stanu ds. opieki jest Stephen Kinnock, poseł z walijskiego okręgu wyborczego Aberafan Maesteg, syn Neila, lidera Partii Pracy w latach 1983–1992.
Kinnock senior jest teraz w Izbie Lordów, mimo że kiedyś prowadził kampanię na rzecz jej zniesienia. Zmarła matka Stephena, Glenys, była posłanką Partii Pracy do Parlamentu Europejskiego, a następnie została również członkiem Izby Lordów, gdzie pełniła funkcję ministra stanu. Siostra Stephena, Rachel, była kluczową doradczynią w prywatnym gabinecie Eda Milibanda, gdy był liderem Partii Pracy.
Kinnocks zawsze traktowali to jako sprawę rodzinną. W 2011 roku żona Stephena, Helle Thorning-Schmidt, została premierem Danii.
Istnieje wiele innych powiązań rodzinnych. John Cryer, poseł Partii Pracy przez 22 lata, był przewodniczącym parlamentarnej Partii Pracy przez dziewięć lat. Został awansowany do Izby Lordów po wyborach przez Starmera.
Jego zmarły ojciec Bob był posłem Partii Pracy w Keighley. A po śmierci Cryera seniora jego żona – matka Johna – została później posłem z tego samego okręgu wyborczego.
W międzyczasie żona Lorda Cryera, Ellie Reeves, została po raz pierwszy wybrana do parlamentu w 2010 r., a obecnie pełni funkcję przewodniczącej Partii Pracy i zasiada w gabinecie Starmera.
Jej starszą siostrą jest Rachel Reeves, nowa kanclerz skarbu.
Douglas Alexander, który stracił swoje miejsce w 2015 r., powrócił do parlamentu po wyborach tego lata i został natychmiast mianowany przez Starmera ministrem handlu.
Jest młodszym bratem Wendy Alexander, byłej liderki Szkockiej Partii Pracy. Ich ojciec, pastor Douglas Alexander, był wieloletnim przyjacielem Donalda Dewara, który był pierwszym szkockim sekretarzem Blaira i pierwotnym pierwszym ministrem w szkockim parlamencie.
W 2000 roku pastor Alexander poprowadził ceremonię pogrzebową Dewara, w której wzięli udział wszyscy członkowie gabinetu Partii Pracy.
To również rodzinna sprawa dla nowo wybranego posła Edynburga Wschodniego Chrisa Murraya. Jego matka Margaret Curran była szkocką posłanką Partii Pracy, która straciła swoje miejsce w 2015 r.
W Penrith i Solway jest nowy poseł Partii Pracy Markus Campbell-Savours. To nazwisko jest znane obserwatorom parlamentu. Jego ojciec Dale był posłem Partii Pracy z Workington przez 20 lat, a on sam jest członkiem Izby Lordów od 23 lat.
Kanclerz Rachel Reeves ze swoją siostrą Ellie, obecnie przewodniczącą Partii Pracy
Nowy minister stanu ds. opieki Stephen Kinnock, drugi od prawej, ze swoją matką Glenys i siostrą Rachel, jest synem byłego lidera Partii Pracy, Neila, po lewej
W wyborach w 2019 r. Rachel Hopkins została posłanką Partii Pracy z Luton South. W tych samych wyborach jej ojciec Kelvin zrezygnował ze stanowiska posła z Luton North. Tymczasem lewicowy poseł Partii Pracy Richard Burgon, wybrany w 2015 r., jest bratankiem byłego posła Partii Pracy.
W rodzinie Petera Dowda również miały miejsce nostalgiczne obchody, gdy w 2015 r. został wybrany parlamentarzystą Partii Pracy z okręgu Bootle. Jest on prawnukiem Simona Mahona, który zasiadał w tym samym miejscu z ramienia Partii Pracy w latach 1955–1979.
Sekretarz ds. kultury Lisa Nandy jest wnuczką Franka Byersa, który po wojnie był posłem z Dorset.
Mimo wszystkich tych dziedzicznych powiązań Partii Pracy, w maju baronowa Smith z Basildon, która jest obecnie przewodniczącą Izby Lordów, powiedziała na przesłuchaniu parlamentarnym: „Trudno jest
uzasadniać zasiadanie w parlamencie na podstawie tego, kim byli twoi rodzice, dziadkowie itp.’
Podczas gdy dziedziczni parowie w Izbie Lordów korzystają z pożyczonego czasu, wydaje się, że w Izbie Gminnie jest już To, kogo znasz w Partii Pracy, a także to, kim są twoi rodzice, może mieć duże znaczenie.
Jak zauważył wczoraj jeden z konserwatystów: „Za rządów Partii Pracy Keira Starmera dziedziczni parowie odchodzą, a wchodzą dziedziczni posłowie”.
