Mówię o Can Am, rocznej tabliczce znamionowej, o której prawdopodobnie nigdy nie słyszałeś. Wprowadzony na rok modelowy 1977, Can Am był pomysłem Jima Wangersa, głównego menedżera ds. marketingu firmy. Wangers, który w latach 60. zajmował się marketingiem kultowego GTO, wierzy, że duch „muscle cara” Pontiaca żyje dzięki Firebird Trans Am.
Uznał, że wciąż jest miejsce na model średniej wielkości o wyższych osiągach, podobny do GTO, dlatego zaproponował pakiet wydajności dla LeMans. Po utworzeniu Forda Mustanga Cobra IIDodge Aspen R/T i AMC Hornet AMX za pośrednictwem Motortown Corporation Wangers wiedział dokładnie, czego potrzebuje ten Pontiac: lepszej aerodynamiki, atrakcyjnego wyglądu i dodatkowej mocy.
Nazywany Can Am na cześć kultowej serii wyścigów SCCA, ten ulepszony LeMans pojawia się w salonach w białej barwie i trójkolorowych pomarańczowych, żółtych i złotych paskach. Can Am jest również wyposażony w czerpak maski Trans Am i tylny spojler w kształcie kaczego ogona, pochodzące z ogólnoamerykańskiego samochodu pokazowego Grand Am.
Dzięki silnikowi V8 serii W72 Pontiaca Can Am był czymś więcej niż tylko pakietem wyglądu. Pochodzi z młyna o pojemności 400 cali sześciennych (6,6 litra). Trans Am wytwarza 200 koni mechanicznych, o 20 koni więcej niż 400 V w LeMans Sport Coupe. Choć Can Am nie był imponujący w porównaniu z GTO z ery złotych samochodów typu muscle car, był jednym z najpotężniejszych samochodów produkcyjnych 1977 roku.
Niektóre Can Ams były również wyposażone w silnik V8 Oldsmobile o pojemności 403 cali sześciennych i mocy 185 koni mechanicznych, który mógł być używany w pojazdach dostarczanych w Kalifornii.
Pontiac podobno planował wyprodukować 5000 Can Amów, ale tabliczkę znamionową zaprzestano już po kilku miesiącach produkcji i wyprodukowano tylko 1377 egzemplarzy. Produkcja została wstrzymana, gdy pękła forma zastosowana przez Motortown do wykonania tylnego spojlera z włókna szklanego. Nie jestem z tego powodu szczęśliwy co może Am wgryzając się w sprzedaż Grand Prix, kierownictwo Pontiaca zdecydowało się porzucić projekt.
Jednak pomimo krótkiej serii produkcyjnej i rzadkości, Can Am nie cieszy się dziś dużym zainteresowaniem. I był znacznie tańszy niż większość Pontiaków z ery złotych samochodów typu muscle car. Niestety, część z 1377 zbudowanych mieszkań wciąż czeka na drugą szansę na życie, tak jak ma to miejsce w Clearwater na Florydzie.
Zaparkowany pod namiotem, który nie zapewniał pełnej ochrony przed warunkami atmosferycznymi, Can Am był w dość kiepskim stanie w porównaniu do innych egzemplarzy, które widziałem w ostatnich latach. Na wielu panelach nadwozia widać rdzę powierzchniową, chrom ma już lepsze dni, a wnętrze wymaga dokładnego czyszczenia.
Poncho nadal ma swój oryginalny silnik V8, ale fabryka jest nieczynna. Can Am wyposażony był w silnik V8 o pojemności 400 cali sześciennych, co czyni go jednym z 1335 egzemplarzy wyposażonych w ten sposób (42 jednostki wykorzystywały silnik Olds 403). Jeśli chcesz ocalić ten rzadki samochód typu muscle car z epoki złego samopoczucia, sprzedawca żąda 13 500 dolarów.
