Szanowny: Sir Patrick Sierżant
Naturalnym tematem dzisiejszego komentarza będą finanse publiczne, biorąc pod uwagę dane wskazujące na to, że poziom zadłużenia Wielkiej Brytanii wzrósł do 100 procent całkowitego produktu.
W końcu debiutancki budżet Rachel Reeves zostanie przedstawiony 30 października, kiedy to kanclerz skarbu określi ramy fiskalne na najbliższe pięć lat – pomimo wstrząsów finansowych i geopolitycznych.
W kontekście życia mojego najznakomitszego poprzednika, Sir Patricka Sergeanta, który zmarł w wieku 100 lat, jest to drobnostka.
Jako najpierw zastępca redaktora naczelnego pisma miejskiego, a następnie piastujący to stanowisko od 1966 do 1984 r., sierżant, z pomocą niektórych z najbardziej wybitnych publicystów finansowych ubiegłego stulecia, przewodniczył 6491 felietonom.
Dochodziło to do jego geniuszu przedsiębiorczości, który pozwolił mu dostrzec, jak dramatycznie zmieniało się powojenne miasto Londyn.
Stał się, częściowo na skutek źle przemyślanych amerykańskich regulacji, światową stolicą bankowości.
Ustanowienie euroobligacji, pożyczek konsorcjalnych i rynków eurowalutowych w Square Mile było żyznym gruntem, na którym Sergeant uruchomił magazyn Euromoney. Był ostatecznym kronikarzem narodzin nowoczesnego City, które obecnie przyczynia się do 12 procent bogactwa kraju, zatrudnia 2,5 miliona osób w Wielkiej Brytanii i płaci ponad 100 milionów funtów podatków. Niektórzy mogliby powiedzieć, że to już wystarczy. Istnieje czająca się obawa, że nowo powstały rząd Partii Pracy, poprzez karanie bogactwa, może wymusić przeniesienie usług finansowych – znacznie bardziej mobilnych w erze sztucznej inteligencji – za granicę.
Moja własna wiedza o Sergeancie została zebrana jako początkujący dziennikarz ekonomiczny i finansowy w Guardian. Szybko dowiedziałem się, że pomimo roli Financial Times jako gazety salonowej City, najlepszym miejscem, do którego można się zwrócić, jeśli chce się połączyć z bijącym sercem Square Mile, jest komentarz Sergeanta. Czytelnicy tych stron, z których wielu było prywatnymi akcjonariuszami, polegali na dowcipie, mądrości, zabawie i ciętym komentarzu Sergeanta, aby poprowadzić ich przez tykanie wiadomości finansowych.
Jego zdolność do odbierania telefonów od tytanów świata korporacji i bezpośredniej komunikacji ze starymi bankami handlowymi oznaczała, że kolumna komentarzy, częściej niż rzadziej, zawierała sensacyjne informacje. Dostarczała również czytelnikowi istotnej wiedzy na temat tego, czy kupować, sprzedawać czy trzymać akcje, a w trakcie tego procesu gromadzić osobisty majątek.
Wszystko to zostało zrobione, jak zauważył błyskotliwy nekrolog Roberta Hardmana we wczorajszej gazecie, z rzadką serdecznością i hojnością ducha. Moje pierwsze osobiste spotkanie z sierżantem miało miejsce w Waszyngtonie. Miejscem akcji był ogromny hotel konferencyjny Sheraton, w którym bankierzy komercyjni, bankierzy centralni i ministrowie finansów zbierali się każdej jesieni na dorocznych spotkaniach Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
Przybycie sierżanta i jego świty było przybyciem bohatera, który zwycięża wszystko. Towarzyszył mu hojny stos Daily Mail z tego dnia, pełen komentarzy na temat kryzysu dnia, a także błyszczące i grube jak książka telefoniczna darmowe wydania Euromoney. Co najważniejsze, szampan miał płynąć. Niestety, spotkania MFW stały się bardziej poważnymi wydarzeniami, odbywającymi się w centrum miasta, w siedzibie organizacji, w atmosferze wielkiego bezpieczeństwa. Delegaci częściej popijali wodę mineralną z butelki niż chłeptali Moët.
Przed sierżantem dziennikarstwo finansowe skłaniało się ku nudnej stronie. Byli znakomici, ale czasami nieprzeniknieni felietoniści ekonomiczni, tacy jak Samuel Brittan z FT i Peter Jay z Times. Ale inwestycje, stopy procentowe i finanse publiczne nie były materiałem rozrywkowym.
Sierżant zmienił to, humanizując wielkie postacie City i pomagając uczynić inwestycje w akcje dostępnymi. Wytykał palcami tych, którzy nie spełniali standardów. Można tylko zgadywać, co zrobiłby z pesymistycznym początkiem Partii Pracy w rządzie i obecnym wysokim poziomem zadłużenia.
To, co wywnioskowałem od poprzedników z Mail, Sergeant i nieżyjącego już Andrew Alexandra, to to, że miesięczne dane dotyczące finansów publicznych to różnica między dwoma bardzo dużymi i nierównymi liczbami – zebranymi podatkami i wydanymi przez rząd pieniędzmi. Należy obchodzić się z nimi z wielką ostrożnością.
Miejmy nadzieję, że kanclerz słucha nauk mądrych ludzi.
PLATFORMY INWESTYCYJNE DIY
AJ Dzwon
AJ Dzwon
Łatwe inwestowanie i gotowe portfele
Hargreaves Lansdown
Hargreaves Lansdown
Bezpłatne pomysły na inwestowanie i zarządzanie funduszami
interaktywny inwestor
interaktywny inwestor
Inwestowanie z opłatą ryczałtową od 4,99 GBP miesięcznie
Saksofon
Saksofon
Otrzymaj 200 funtów zwrotu opłat transakcyjnych
Handel 212
Handel 212
Bezpłatne transakcje i brak opłat za prowadzenie konta
Linki partnerskie: Jeśli wybierzesz produkt This is Money może zarobić prowizję. Te oferty są wybierane przez nasz zespół redakcyjny, ponieważ uważamy, że warto je wyróżnić. Nie wpływa to na naszą niezależność redakcyjną.
