Jestem Stillerem właśnie odzyskał swój komediowy talent w najbardziej niespodziewanym momencie.
Dziadek do orzechówoficjalny film otwierający sezon 2024 Toronto Festiwal filmowy to nie jest rodzaj filmu, którego można się spodziewać na poważnych festiwalach filmowych, które zazwyczaj wybierają mroczniejsze lub mniej oczywiste komercyjne treści. Dlatego jest pewnym zaskoczeniem, że TIFF rozpoczyna się od czysto rozrywkowego i rozgrzewającego serce rodzinnego filmu świątecznego, który sprawi, że będziesz się śmiać, płakać i wychodzić z dobrym samopoczuciem. Nie ma nic złego w To.
To jest rodzaj filmu, który Hollywood zawsze dostarczał, ale wyraźnie zapomniał, jak go robić — aż do teraz. Wśród inspiracji dla reżysera David Gordon Zielony był Niedźwiedzie Złe Wiadomości, Sześciopak, Wujek Buck I Za burtę. Można by się spodziewać, że John Hughes powrócił z martwych, wraz z tym gatunkiem. Cofnąłbym się jeszcze dalej do lat 50. i 60., kiedy Cary Grant tworzył filmy rodzinne z wieloma dziećmi w takich filmach jak Miejsce dla jeszcze jednej osoby, Dom na wodzie i nagrodzony Oscarem Ojciec Gęś. Ta druga opowiadała o zrzędliwym facecie, który wbrew swojej woli musi opiekować się gromadką uroczych dzieciaków.
To w zasadzie to Dziadek do orzechów jest, ale z jedną kluczową różnicą: Dziecięce gwiazdy nie są wcale aktorami, ale rodziną, którą Green odkrył podczas wizyty u starej przyjaciółki na jej farmie w wiejskim Ohio. Był tak zachwycony tym wyjątkowym kwartetem chłopców, że inspiracją do filmu było nakręcenie z nimi na ich farmie, ze wszystkimi świniami, psami, kotami, kurami, kozami i wiewiórkami na przejażdżkę. móc nie zadziałało, ale łącząc je ze Stillerem w jego najbardziej atrakcyjnym wydaniu, otrzymujemy film rozgrywający się w okresie Bożego Narodzenia, który sprawdzi się w kinie w każdym wieku, od 8 do 80 lat, czyli typowy film familijny nie animowane dla odmiany. Jeśli usłyszysz, jak ktoś pyta: „Dlaczego już ich nie robią tak jak kiedyś?”, cóż, oni po prostu zrobił.
Stiller jest samotnym biznesmenem z Chicago, gdy dochodzi do tragedii i umiera jego siostra i jej mąż, pozostawiając czwórkę dzieci sierotami. Wujek Mike jest teraz odpowiedzialny i jedzie swoim żółtym Porsche na tę wypełnioną błotem farmę, aby wymyślić, co zrobić z dziećmi, w które wcielają się Homer, 13 lat; Ulysses, 10 lat; oraz 8-letni Atlas i Arlo Janson. Każdy z tych długowłosych, hałaśliwych chłopców jest naturalny. Jak można się spodziewać, ten człowiek z miasta jest rybą wyjętą z wody na tej farmie, dosłownie wdeptując w kurze gówno, wchodząc do katastrofalnej kuchni z brudnymi naczyniami porozrzucanymi wszędzie, otwierając klapę sedesu, aby odkryć, że patrzy na niego królewska kobra — no wiesz, o co chodzi. Scena, w której próbuje wyjaśnić chłopcom fakty z życia, jest warta ceny wstępu.
To sytuacja, której nie mógł sobie wyobrazić i teraz musi sobie z nią poradzić. Wkrótce postanawia znaleźć dom zastępczy, w którym mogliby być wszyscy czterej razem, ale te „przesłuchania” nie idą najlepiej, delikatnie mówiąc, szczególnie dla najbogatszego mężczyzny w mieście, pustego gniazda, który wraz z żoną mógłby być gotowy przyjąć chłopców, dopóki koszmarna wizyta na przyjęciu bożonarodzeniowym w jego rezydencji nie kończy się okropnie źle. Powrót do punktu wyjścia. Jest kilka sekwencji, które graniczą ze slapstickiem w tradycji tego rodzaju komedii dla dzieci, ale w zestawieniu ze szczerym wujkiem Stillera i czwórką ostatecznie czarujących i ujmujących dzieciaków (żadnych przesłodzonych dziecięcych aktorów w zasięgu wzroku), wszystko działa.
Green, kręcący na taśmie 35 mm i mający za sobą występy w kilku seriach horrorów, takich jak Halloween I Egzorcysta reboot, dostrzegł coś w prostocie tej rodziny, ich farmie i uroku małego miasteczka, co skłoniło go do zanurzenia się w nowym gatunku, i miejmy nadzieję, że przywróci mu sukces kasowy. Mówią, że nigdy nie pracuje z dziećmi ani zwierzętami, ale Stiller robi to z zapałem i stylowo zakotwicza szalone szaleństwo. Miło jest zobaczyć go w takiej roli dla odmiany. Występy tych nieprofesjonalnych dzieciaków są niezwykłe pod każdym względem i są magicznym eliksirem, który naprawdę sprawia, że ten kucharz jest tak dobry. Linda CardelliniTim Heidecker i Toby Huss udzielają silnego, choć krótkiego, wsparcia, a także bardzo dobry zwrot Evi Patterson jako mieszczki, która mogłaby być możliwą odpowiedzią dla tych dzieciaków. Albo nie.
Tytuł odnosi się do Dziadek do orzechów balet, w którym matka chłopców występowała jako baletnica, a na zakończenie występowali w najbardziej niezwykłej produkcji w historii.
Dziadek do orzechów poszukuje dystrybucji. Producentami są Rob Paris, Nate Witherill, Nate Meyer.
Tytuł: Dziadek do orzechów
Festiwal: Toronto (Prezentacje Galowe)
Dyrektor: David Gordon Zielony
Scenariusz: Leland Douglas
Rzucać: Ben Stiller, Linda Cardellini, Tim Heidecker, Edi Patterson, Toby Huss, Homer Janson, Ulysses Janson, Atlas Janson, Arlo Janson
Agent sprzedaży: Niezależna Grupa Filmowa UTA
Czas trwania: 1 godz. 44 min
