Co stało się z obsadą Rocky Horror Picture Show?

Od czasu premiery w kinach w 1975 r. „The Rocky Horror Picture Show” jest stałym elementem sezonu horrorów i stałym punktem wieczornych seansów filmowych. Oparty na musicalu o tym samym tytule — wydanym dwa lata wcześniej — kultowy klasyk opowiada historię młodej pary, Janet Weiss i Brada Majorsa (Susan Sarandon i Barry Bostwick), których samochód psuje się w pobliżu tajemniczej rezydencji; gdy odwiedzają dom w poszukiwaniu pomocy, wita ich, delikatnie mówiąc, fascynująca obsada postaci.

„The Rocky Horror Picture Show” nie bez powodu nazywany jest „kultowym klasykiem”; jak powiedział kiedyś Roger Ebert„był ignorowany przez niemal wszystkich”, kiedy został pierwotnie wydany. Obecnie praktycznie każde duże miasto organizuje nocne pokazy filmu, zapraszając widzów do przebierania się, rzucania przedmiotami w ekran i uczestniczenia w odtwarzaniu filmu. Co więc stało się z obsadą „The Rocky Horror Picture Show”? Co robili od czasu pracy nad tym dziwnym niezależnym musicalem w latach 70.?

Istnieje wiele powodów, dla których można pokochać „Rocky Horror”, ale najważniejszym z nich jest kultowy występ Tima Curry’ego w roli divy-rezydentki upiornego zamku, dr Franka-N-Furtera. Po tym, jak Brad i Janet są serenadowani przez zespół dr Franka-N-Furtera (więcej o nich za chwilę), para zostaje formalnie przedstawiona dobremu doktorowi i szalonemu naukowcowi, który opisuje siebie jako „słodkiego transwestytę z Transseksualnej Transylwanii”, zanim pokaże im kilka swoich… kreacji. Jedną z nich jest konwencjonalnie przystojny „mężczyzna” o imieniu Rocky (Peter Hinwood, który od tego czasu przeszedł na emeryturę), powodując chaos, gdy dr Frank-N-Furter i jego przystojny projekt uwodzą Brada i Janet — i delikatnie mówiąc, cała sytuacja od tego momentu zaczyna się psuć.

Curry z pewnością zna się na kultowych klasykach — jednym z jego najpopularniejszych występów był Wadsworth, kamerdyner w klapie z 1985 roku, który stał się ulubionym „Clue” — ale możesz nie wiedzieć, że był również oryginalnym Dr. Furterem w Londynie, gdy spektakl zadebiutował na scenie w 1973 roku. Widziałeś go również w ukochanych filmach, takich jak „Muppet Treasure Island”, grając Pennywise’a Klauna w miniserialu „Stephen King’s It” i innych musicalach, takich jak „Annie”, ale „Rocky Horror” pozostaje jednym z jego najpopularniejszych projektów. Curry początkowo wycofał się z aktorstwa po udarze w 2012 roku, ale nadal użycza swojego głosu projektom animowanym i ma powrócić na duży ekran w filmie „Stream”.

Jako połowa widowni reprezentowana przez zdezorientowaną młodą parę, która pewnej ciemnej i burzliwej nocy natyka się na zamek doktora Franka-N-Furtera, Susan Sarandon nie ma pojęcia, Wszystko Na początku Janet ma wiele do zrobienia, poza tym, że wydaje się zalotna i zszokowana. Tak, jej postać zaczyna się bawić z Rockym i doktorem Frankiem-N-Furterem, a nawet kończy w swego rodzaju trójkącie miłosnym z tą dwójką (albo, jak sądzę, w trójkącie miłosnym). kwadrat jeśli uwzględnimy jej pierwszego narzeczonego Brada, co zdarza się niewielu osobom).

Sarandon nadal Naprawdę Potrzebujesz wprowadzenia? „The Rocky Horror Picture Show” była jedną z pierwszych ról aktorskich w jej CV, a pięć lat później otrzymała swoją pierwszą nominację do Oscara za rolę Sally Matthews w kryminalnym thrillerze Louisa Malle’a „Atlantic City” (później otrzymała statuetkę za rolę zakonnicy w „Dead Man Walking” w 1995 r.). Inne ważne role Sarandon to „Thelma & Louise” u boku Geeny Davis, „The Client”, „The Witches of Eastwick”, „Igby Goes Down”, „Enchanted” i „Stepmom”, żeby wymienić tylko kilka; na małym ekranie można ją zobaczyć w takich projektach jak „Ray Donovan” i „Feud: Bette and Joan” (a także w krótkim epizodzie w krótkim filmie cyfrowym The Lonely Island z 2009 r. „Motherlover”). Czasami pojawia się też na pokazach „Rocky Horror”, więc jeśli zamierzasz się na któryś z nich wybrać, bądź czujny.

Podobnie jak Janet Susan Sarandon, Brad Majors Barry’ego Bostwicka nie jest głównym motorem napędowym akcji w „Rocky Horror” i to jest OK. Jest tam — znowu, jak Janet — aby służyć jako przewodnik dla widzów po wszystkich dziwactwach dziejących się w zamku i ma kilka momentów bez koszulki (tak więc Rocky nie jest jedyną osobą uprzedmiotowioną w całym filmie). Więc co robił Bostwick od czasu, gdy był Bradem?

Można śmiało powiedzieć, że Bostwick nie miał ogromny Bostwick odniósł sukces na dużym ekranie — jego CV obejmuje tytuły takie jak „Weekend at Bernie’s II” i „Hannah Montana: The Movie” — ale fani „Spin City” z pewnością pamiętają Bostwicka jako burmistrza Randalla Winstona. Bostwick był stałym gościem w przebojowym serialu komediowym przez wszystkie sześć sezonów, a także miał powtarzające się role w dramatach w prime-time, takich jak „Prawo i porządek: Oddział specjalny” i „Skandal”, a także komediach takich jak „Cougar Town”. (Wystąpił również w odcinku „Glee”, gdzie obsada wystawiła własną produkcję „Rocky Horror”). Bostwick był również dość płodny na scenie; w 1977 roku zdobył nagrodę Tony za rolę w „The Robber Bridegroom”.

Mimo to Bostwick nadal uważa „Rocky Horror” za ogromną część swojej kariery — i kulturowy kanon. Jak kiedyś powiedział koledze Michaelowi Urie w programie Logo „Cocktails and Classics” (za pośrednictwem Udostępnij), uważa, że ​​film może być częścią czyjejś osobistej podróży: „Każde dziecko, które odkrywa, kim jest, co chce robić, kim chce być, czy to jest to, kim chce być seksualnie, czy to towarzysko, pójdzie, a to będzie jego rytuał przejścia”. Jeśli masz ochotę na coś bardziej w stylu „Rocky Horror”, możesz zobaczyć Bostwicka w horrorze muzycznym Darrena Lynna Bousmana „Alleluia! The Devil’s Carnival”.

Dr Frank-N-Furter nie jest sam w swoim zamku; mieszka tam również kilku fascynujących ekscentryków, w tym Riff Raff, grany przez brytyjskiego aktora Richarda O’Briena. Garbus, którego siostra również mieszka w legowisku doktora, Riff Raff pracuje jako kamerdyner i swego rodzaju asystent dr Franka-N-Furtera — pomaga ożywić Rocky’ego podczas tego konkretnego eksperymentu — ale pod koniec filmu osiąga to, co można by nazwać „punktem krytycznym”, jeśli chodzi o jego szefa.

O’Brien nie Tylko zagrać Riffa Raffa w filmowej wersji „Rocky Horror”. Napisał oryginalny londyński musical mi współtworzył film z Jimem Sharmanem, więc robi wrażenie, że stanął przed kamerą, by zagrać Riffa Raffa. Oprócz serialu, który w dużej mierze zdefiniował jego karierę, O’Brien pojawił się w takich projektach jak „Spice World” i „Ever After” oraz użyczył głosu serii „Fineasz i Ferb” jako powracająca postać Lawrence’a Fletchera. O’Brien uzyskał obywatelstwo Nowej Zelandii w 2011 r. — gdzie w mieście Hamilton, gdzie mieszkał przez kilka lat jako dziecko, stoi pomnik Riffa Raffa.

Podobnie jak Columbia, siostra Riffa Raffa, Nell Campbell — występująca również pod pseudonimem scenicznym Little Nell, który jest jej nazwą w filmie „Rocky Horror” — jest fanką stepowania (lub „grupką” dr. Franka-N-Furtera), ale jest Wszystko Na ekranie jest mnóstwo zabawy. Czy zaczyna od „The Time Warp”, czy szpieguje tajne połączenie, podczas gdy Janet śpiewa „Touch-a, Touch-a, Touch-a, Touch Me”, ten ikoniczny wysoki głos naprawdę tworzy postać. Co więc robiła Campbell, odkąd została Columbią?

Była jedną z niewielu członkiń obsady, które powróciły do ​​nieoficjalnego sequela, „Shock Treatment”, w 1981 roku, a w 1984 roku Campbell pojawiła się w uznanym filmie „The Killing Fields”, który został nominowany do Oscara w kategorii Najlepszy film i BAFTA w kategorii Najlepszy film (zdobył tę drugą nagrodę), a także próbowała swoich sił w telewizji, występując gościnnie w „Saturday Night Live” i w kilku projektach z komikiem Traceyem Ullmanem. Wydała również kilka EP-ek w latach 1975-1980, ale najbardziej aktywna była na scenie, występując w produkcjach na Broadwayu, takich jak „Nine” i jej monodram trafnie zatytułowany „All’s Nell That Ends Nell”, w którym rozdaje brudy na temat powstawania „Rocky Horror”.

Magenta, grana przez Patricię Quinn, jest rzekomo pokojówką zamku, ale zdecydowanie nie widzimy jej, jak dużo sprząta. Mimo to, obok Riffa Raffa i Columbii, jest częścią „The Time Warp” i kilku innych numerów, rozpoznawalna po jasnoczerwonych włosach, dramatycznym białym makijażu naleśnikowym i (najwyraźniej ozdobnym) stroju pokojówki. Quinn jest czarująca w filmie, więc jak kontynuowała swoją rolę w „Rocky Horror”?

Choć powróciła również do „Shock Treatment” (ponownie wyreżyserowanego przez Jima Sharmana i współtworzonego przez Sharmana i Richarda O’Briena), Quinn, trzeba przyznać, w ostatnich latach była w dużej mierze uśpiona jako aktorka. Na szczęście pojawiła się w dużych projektach, takich jak „Monty Python’s The Meaning of Life” w 1983 r. i „The Lords of Salem” Roba Zombiego w 2012 r. Jej CV jest również usiane pojedynczymi odcinkami brytyjskich programów telewizyjnych, takich jak „Minder”, „Fortunes of War”, „Fox”, a nawet „Doctor Who” (gdzie wystąpiła u boku Siódmego Doktora Sylvestra McCoysa).

Meat Loaf od dawna nie pojawił się w „Rocky Horror” długo czas, ale pozostaje tam przez jakiś czas (aż zostaje zamordowany siekierą przez dr Franka-N-Furtera). Po obudzeniu się ze stanu zamrożenia w laboratorium medycznym, Eddie, motocyklista z poważnym urazem głowy, śpiewa „Hot Patootie – Bless My Soul” przed śmiercią, ale jego śmierć ostatecznie przyciąga jego wuja do zamku na podstawie listu, który Eddie wysłał o naprawieniu mózgu przez kosmitów.

To wszystko dla Meat Loafa w „Rocky Horror” — oto przypomnienie reszty jego kariery. Urodzony jako Marvin Lee Aday, potężny piosenkarz znany z hitów takich jak „Bat out of Hell” i „I’d Do Anything for Love” pojawił się również w filmach takich jak „Fight Club” i „Spice World”, a także w programach telewizyjnych takich jak „House” i „Monk” (a także we wspomnianym odcinku „Glee”, w którym dołączył do Bostwicka na epizod). Często pojawiał się w niezależnych horrorach przez całe swoje życie, w tym w horrorze muzycznym „Stage Fright”. Niestety, Aday zmarł 20 stycznia 2022 r.