„Bones” jest prawdopodobnie jednym z najbardziej udanych programów telewizyjnych w sieciach telewizyjnych lat 2000. Jeśli chodzi o same liczby, trudno się z tym nie zgodzić. Był emitowany przez naprawdę imponujące 12 sezonów na kanale Fox, produkując aż 246 odcinków. To jest po prostu nie do pomyślenia w świecie streamingu, w którym obecnie żyjemy, chyba że mówimy o reality show. Każdy z tych odcinków ma chwytliwy tytuł, jak na przykład odcinek z sezonu 2 „Obcy w statku kosmicznym”, który pozostaje ulubionym odcinkiem fanów. Ale tytuły nie zostały stworzone wyłącznie po to, aby były chwytliwe lub sugerowały fabułę. Okazuje się, że miały pomóc pisarzom zachować ład.
W „Kości: Oficjalny towarzysz” producenci wykonawczy Hart Hanson i Stephen Nathan omawiali tytuły odcinków, przytaczając jako przykład „Spaceman in a Crater”. Książka wyjaśnia, że przede wszystkim każdy tytuł odcinka „Bones” odnosi się zarówno do ofiary, jak i stanu, w jakim znaleziono ciało. Hanson i Nathan wyjaśnili również, że dosłowne wybory tytułów pomogły im zachować spójność odcinków przez cały sezon. Jak wyjaśnił Hanson…
„Stephen ma ogromny, ogromny mózg, jak widać po jego gigantycznej głowie. Ale „Ciała w książce”? Rozumiem. To ta, w której były ciała… w książce”.
Jeśli chodzi o Hansona, „Bones” przez ponad dekadę miał średnio ponad 20 odcinków na sezon. To wiązało się z wieloma wyzwaniami, w tym koniecznością wyciąć ponad połowę sezonu, aby dostosować się do ciąży Emily Deschanel. To dużo do ogarnięcia, a konieczność zapamiętania, co dzieje się w każdym odcinku, byłaby trudna. Sugestywne tytuły sprawiły, że było to o wiele mniej trudne.
Bones podążyło ścieżką Hardy Boys ze swoimi tytułami
„Spaceman in a Crater”, jak podano w przykładzie, Brennan i Booth badają scenę, w której (jak się domyślasz!) w kraterze znaleziono martwego mężczyznę. Spłaszczone ciało najwyraźniej spadło z dużej wysokości bez spadochronu, a analiza sugeruje, że ciało znajdowało się w przestrzeni kosmicznej. Ostatecznie odkrywają, że był astronautą, którego upadek nie był przypadkowy, a w tle rozwija się skomplikowana zagadka morderstwa. Przypadkowo, odcinek ten dostarczył Emily Deschanel również największego momentu obrzydliwości w historii „Kości”.
Mówiąc o tytułach odcinków w książce, Nathan dodał: „To trochę jak Hardy Boys, ale to głównie narzędzie naprawcze dla nas dwóch facetów, którzy wciąż próbują wymyślić, gdzie zjeść lunch”. Dla tych, którzy mogą nie być zaznajomieni z tym odniesieniem, „The Hardy Boys” to seria powieści oparta na postaciach stworzonych przez amerykańskiego pisarza Edwarda Stratemeyera, która skupiała się na młodych detektywach-amatorach rozwiązujących zagadki. Powieści miały tytuły takie jak „The House on the Cliff” lub „The Secret of the Caves”. Hulu zaadaptowało „The Hardy Boys” na serial telewizyjny, który trwał trzy sezony, począwszy od 2020 r..
W każdym razie łatwo zrozumieć, jak taka konwencja nazewnictwa dobrze służyłaby serialowi takiemu jak „Bones” z punktu widzenia narracji. Wydaje się, że to powrót do przeszłości i pasuje do proceduralnej natury serialu. Miała też, co dość wygodne, pragmatyczny cel.
„Bones” można już oglądać na platformach Hulu i Amazon Prime Video.
