Martin Mull był absolutną siłą komediową i jednym z najwspanialszych talentów, które gościły na naszych ekranach. Prawdziwy kameleon, grał każdą osobę, jaką można sobie wyobrazić. Często igrał ze swoim wyglądem, wyśmiewając autorytety z zadbanymi wąsami i idealnie dobranymi okularami lub zestawiając swój poważnie brzmiący głos z przesadnie postępowymi głosami. Jego rola pułkownika Mustarda w „Clue” jest tak samo często cytowana, jak Gene Parmesan w „Arrested Development”, a jego błyskotliwe poczucie humoru zapewniło mu upragnione centralne miejsce na „Hollywood Squares” ostatniego sezonu serialu. Jego bogate CV może się pochwalić karierę, o której większość ludzi może tylko marzyći według wszelkich relacji był równie wspaniały poza ekranem, jak na ekranie.
Był typem aktora, który samo pojawieniem się natychmiast podnosi poziom każdego projektu, czy to w roli nikczemnego błazna w filmie Mary-Kate i Ashley „How the West Was Fun”, czy w nominowanej do nagrody Emmy gościnnej roli w „Veep” jako doradca polityczny chory na Alzheimera, Bob Bradley. Mull był wytrawnym mistrzem satyry, ironii i uroczo suchego humoru, a jego charakterystyczny głos uczynił go wymarzonym gościem w serialach animowanych, takich jak „The Simpsons”, „Family Guy”, „Laboratorium Dextera”, „Dzikie cierniste jagody” Amerykański tata” i „Bob’s Burgers”.
Mull powiedział kiedyś: „Obserwowanie kultu to dobry sposób, aby powiedzieć, że bardzo niewiele osób takich jak ty” ma na celu naśmiewanie się z fanów jego twórczości. Cóż, zbiorowa żałoba po jego śmierci dowodzi, że jego kult wykraczał poza jego akceptowane kompetencje i cholernie dużo więcej niż kilka osób bardzo go lubiło. Martin Mull był wyjątkowym talentem, który pomógł ukształtować poczucie humoru całego pokolenia i będzie go bardzo brakować.
Niech spoczywa w pokoju.
