Star Trek VI: Twórcy nieodkrytego kraju zawierają błąd Uhury

Film Nicholasa Meyera z 1991 roku „Star Trek VI: Nieodkryty kraj” było dobrym pożegnaniem dla oryginalnej obsady „Star Trek”. Minęło 25 lat od debiutu „Star Trek”, a seria znalazła już nowe podstawy dzięki „Star Trek: Następne pokolenie”, serialowi, którego czwarty sezon był w momencie premiery „The Undiscovered Country”. Film opowiadał o upadku Imperium Klingońskiego i początku nowej ery pokoju. Naturalnie, działali tajni źli aktorzy, którzy chcieli podtrzymać szalejącą zimną wojnę między Federacją a Klingonami, a szósty film z serii przedstawia następstwa po próbie zamachu. To w równym stopniu Tom Clancy, co kosmiczna przygoda.

Film zakończył się uratowaniem sytuacji przez USS Enterprise, a załoga – Walter Koenig, William Shatner, Leonard Nimoy, DeForest Kelley, George Takei, Nichelle Nichols i James Doohan – zebrała się na mostku, aby złapać oddech. Uhura (Nichols) ogłasza na mostku, że Enterprise otrzymał rozkaz z powrotem do dowództwa Gwiezdnej Floty… w celu wycofania go ze służby. Wszystkich uderza ciężar zamówienia. To naprawdę była ostatnia przejażdżka. Spock (Nimoy) następnie proponuje, aby po prostu kazali Gwiezdnej Flocie udać się do piekła i odpłynąć sami. Prawdopodobnie nie zostali zatrzymani przez ochronę ani ukarani za kradzież statku. „Druga gwiazda na prawo i prosto aż do rana” – mówi Kirk.

Następnie rozpoczynają się napisy końcowe, na których pojawiają się autografy każdego z siedmiu aktorów wymienionych powyżej. To miłe wyrazy uznania dla obsady. Po rozdaniu autografów zaczynają się wyświetlać napisy końcowe, a Trekkies natychmiast zauważą błąd, powodując upadek dużej części pożegnalnego majestatu. Przypisuje się, że Nichelle Nichols zagrała „Uhuru”. Jej postacią był komandor Nyota Uhura. Jak po 25 latach ta podstawowa literówka trafiła na duży ekran?

Odpowiedź można znaleźć w książce z 1997 roku „Od środka Star Trek: prawdziwa historia” napisany przez Herberta F. Solowa i Roberta Justmana.

Kiedy w 1966 roku Gene Roddenberry nadal pracował nad „Star Trekiem”, wyobrażał sobie, że oficerem ds. łączności jest czarna kobieta o imieniu porucznik Sulu. Solow, który pracował nad serialem jako koordynator ds. rozwoju, zasugerował, że „Sulu” jest zbyt blisko „Zulu” i nie podobają mu się implikacje rasowe. Roddenberry posłuchał rady Solowa i przeniósł nazwę „Sulu” na japońskiego sternika (mimo że w języku japońskim nie ma dźwięku „L”).

W 1962 roku autor Robert Ruark opublikował książkę pt „Uhuru: powieść o dzisiejszej Afryce”, używając słowa suahili oznaczającego „wolność”. Justman, który był producentem i scenografem, wiedział o powieści i wspomniał o niej Roddenberry’emu. Kiedy Roddenberry dowiedział się, co oznacza „Uhuru”, zmienił jego przeznaczenie na „Uhura” i użył go jako nazwiska swojego oficera ds. łączności.

Oczywiście imię Uhura zostało użyte w 69 odcinkach oryginalnej serii „Star Trek”, w 16 odcinkach „Star Trek: The Animated Series” oraz w pięciu filmach fabularnych przed premierą „Star Trek VI: The Undiscovered”. Kraj.” Nie mówiąc już o setkach powieści i towarzyszących im gadżetach, na których widniała nazwa „Uhura”. To nie tak, że było zamieszanie co do pisowni lub tego, która wersja została uznana za „oficjalną”. Zawsze było to „Uhura”.

Wygląda na to, że ktokolwiek przepisał napisy końcowe do „Star Trek VI”, po prostu spartaczył swoją robotę, podobnie jak wszyscy redaktorzy i korektorzy, którzy stali między tym błędem ortograficznym a dużym ekranem. Nie jest jasne, czy ta osoba przeglądała bardzo, bardzo wczesne notatki z produkcji „Star Trek” i zobaczyła niewłaściwą nazwę, czy też był to błąd typograficzny. Tak czy inaczej, Trekkies musieli teraz być świadkami tej małej wpadki na końcu czegoś, co miało być uroczystym i godnym pożegnaniem. Och, cóż.