Ten niedoceniony odcinek Simpsonów z 1999 r. zmienił formułę serialu na następne 20 lat

Chociaż jeden klasyczny odcinek Simpsonowie znacząco zmieniła dotychczasową formułę serialu, który po kilku dekadach musiał powrócić do swoich korzeni. Simpsonowie ma dłuższą historię niż większość programów i w rezultacie przeszedł przez wiele odrębnych epok. Jako Simpsonowie sezon 36 podejścia, łatwo jest podzielić występy programu na co najmniej cztery odrębne kategorie. Sezony 1–3 są zazwyczaj postrzegane jako wczesne edycje Simpsonów, czas, gdy program dopiero zaczynał się rozwijać i zyskiwał poczucie humoru. Żarty tutaj są często bardziej przyziemne i cyniczne.

Sezony 4–10 są uważane za Złoty wiek Simpsonowieera, w której pisanie serialu osiągnęło nowy poziom uznania krytyków. Pożyczając z niezliczonych wpływów komediowych z Magazyn MAD do Monty Pythona, Simpsonowie stał się bardziej eksperymentalny, ambitny, surrealistyczny i innowacyjny w tym okresie. Pozostał jednak animowaną komedią rodzinną z relatywnie prostym założeniem. Gdzieś po sezonie 12, rozpoczął się Zombie Simpsons. To jest krytycznie nielubiana era, w której serial stracił swój styl. Trwają zaciekłe debaty na temat tego, kiedy ta era się rozpoczęła, chociaż wielu krytyków nazwało sezony 34 i 35 znaczną poprawą w stosunku do ich poprzedników.

Simpsonowie Sezon 10, Odcinek 11 przepisali istniejącą formułę serialu

Pierwszy akt odcinka skupia się na Homerze, Lennym, Carlu i Barneyu

Warto zauważyć, że Simpsonowie zmienił swoją zwykłą formułę na krótko przed krytycznym upadkiem. To, co czyni to jeszcze bardziej intrygującym, to fakt, że odcinek, który zmienił typową strukturę serialu, sezon 10, odcinek 11, „Wild Barts Can’t Be Broken”, jest niedocenianym klasykiem. Większość poprzednich odcinki Simpsonowie skupiony na LisieBart, Homer lub Marge w swoich fabułach, stawiając jednego członka rodziny w centrum jako protagonistę. Natomiast „Wild Barts Can’t Be Broken” w połowie fabuły zmienia swój punkt ciężkości z Homera na Barta. Pierwszy akt odcinka skupia się na Homerze.

Kiedy Homer i jego pijani przyjaciele niszczą szkołę podstawową Springfield, a miejscowe dzieci zostają obwinione, odcinek staje się historią Barta, który prowadzi międzypokoleniową wojnę z rodzicami miasta. Od sezonu 10. Simpsonowie coraz bardziej polegał na tej formule. Siedmiominutowy pierwszy akt odcinka skupiał się na jednej historii, tylko po to, by odcinek zmienił bieg i skupił się na czymś ledwo związanym. Sezon 13, odcinek 6, „She Of Little Faith”, to odcinek skoncentrowany na Lisie, opowiadający o jej utracie wiary w religię, ale jego fabuła zaczyna się od rozbudowanego segmentu o Barcie i Homerze próbujących wysłać chomika w kosmos.

Dlaczego „Wild Barts Can’t Be Broken” działa tak dobrze

Głupia historia w niedocenianym odcinku przeskakuje między dwoma pokoleniami

Chwila Simpsonowie odsunął Barta na boczny tor i Lisa okazjonalnie przez lata, „Wild Parts Can’t Be Broken” odniosło sukces przede wszystkim dlatego, że odcinek uczynił sytuację Barta wciągającą. Skupienie się pierwszego aktu na Homerze wykonującym niewiarygodnie dziecinne czynności nie zadziałałoby, gdyby trwało dłużej niż kilka minut, ponieważ jego niedojrzałe wybryki stałyby się irytujące. Jednak lekkomyślne zachowanie Homera jest koniecznym przygotowaniem, które później się opłaciło, gdy Bart okazuje się mądry ponad swój wiek, dokonując zemsty. Całkowicie uzasadniona zemsta Barta sprawia, że ​​ta niezwykła struktura odnosi sukces, ponieważ podczas gdy szaleństwo Homera jest zabawne, jego nieufność do dzieci zasłużenie go kosztuje.

Sezon 11, odcinek 9, „Grift of the Magi” to kolejny przykład serialu, w którym z powodzeniem wykorzystano to niezwykłe podejście do opowiadania historiiFabuła początkowo opowiada o tym, jak Bart łamie sobie kość ogonową, a Springfield Elementary buduje podjazdy dla wózków inwalidzkich, ale ostatecznie zmienia się w świąteczną historię Funzo. Ta początkowa fabuła może wydawać się zupełnie niezwiązana z resztą odcinka, ale fakt, że uraz Barta spowodował bankructwo Springfield Elementary, czyni go bardziej winnym za złowrogi plan Funzo. Podobnie jak „Wild Parts Can’t Be Broken”, ten odcinek łączy ze sobą dwie fabuły, mimo że na papierze mogą się one wydawać zupełnie różne.

Simpsonowie stosowali nową formułę przez następne 20 lat

W serialu pojawiło się więcej wątków pobocznych w pierwszym akcie po Złotym Wieku

Wcześniejsze sezony serialu zazwyczaj nie korzystały z tej formuły, a odcinki w dużej mierze skupiały się na tej samej głównej postaci. Częściowo dlatego późniejsze sezony Simpsonowie brakuje namacalne stawki mogą być wynikiem tej zmieniającej się formy opowiadania historii. Od sezonu 4, odcinka 16, „Duffless”, do sezonu 6, odcinka 24, „Lemon of Troy”, do sezonu 7, odcinka 16, „Lisa The Iconoclast”, większość odcinków Złotego Wieku zaczyna się tak, jak zamierzają kontynuować. Pojedynczy cel napędza większość odcinków z wcześniejszych sezonów, zanim „Wild Barts Can’t Be Broken” wprowadził nową formułę z otwierającą aktem historią B.

Następnie serial trzymał się tej nowej formuły przez większość sezonów 11-30. Zazwyczaj te wątki trwały około siedmiu minut i miały jedynie luźny związek z główną fabułą. Na przykład w sezonie 12, odcinku 12, „Tennis the Menace”, dziadek wygrał darmową sekcję zwłok na pokazie talentów w domu spokojnej starości. Zaowocowało to konsultacją w domu pogrzebowym, która następnie doprowadziła do wybudowania przez rodzinę kortu tenisowego. Sezon 12, odcinek 2, „A Tale of Two Springfields”, miał podobnie niespójną fabułę, ponieważ nagła inwazja borsuków poprzedzała fabułę o podziale Springfield na dwa kody obszarowe.

Największy problem z formułą odcinków „Simpsonów” po 10. sezonie

Mniejsze odcinki miały problemy ze splataniem ze sobą niezwiązanych ze sobą wątków

Jest wiele nierozwiązane tajemnice w Simpsonowie, Ale dość łatwo zrozumieć, dlaczego twórcy serialu porzucili ten styl opowiadania historii. Historie B w pierwszym akcie stawały się coraz bardziej głupie, co ostatecznie doprowadziło do ich usunięcia z serialu. Simpsonowie powrócił do koncentrowania się na głównych bohaterach. Ponieważ najgorszy okres serialu przypadał na sezony 30–32, serial mądrze powrócił do odcinków skupiających się wyłącznie na jednym głównym bohaterze, ponieważ scenariusz stał się bardziej spójny. Simpsonowie zyskało na przestrzeni lat uznanie za swój styl pisania, przede wszystkim ze względu na odnowione poczucie jasności i celu.

W najlepszym wydaniu te otwierające historie klasy B pozwalały Simpsonowie oddać się czemuś bardziej szalonemu, zwariowane Melodie-inspirowane szaleństwo. „Wild Barts Can’t Be Broken” i „She Of Little Faith” zostały podniesione przez swoje zwariowane występy otwierające, ale stało się to problemem, gdy Simpsonowie przestał wstrzyknąć człowieczeństwo i patos do głównych wątków późniejszych odcinków. Ostatecznie losowa głupota stała się głównym celem serialu i Simpsonowie straciła swoje udziały. W rezultacie, Simpsonowie musiała odejść od nowatorskiego stylu zapoczątkowanego w „Wild Barts Can’t Be Broken” i powrócić do jego korzeni.

Simpsonowie

Rzucać

Tress MacNeille, Julie Kavner, Harry Shearer, Pamela Hayden, Nancy Cartwright, Hank Azaria, Dan Castellaneta, Yeardley Smith

Data wydania

17 grudnia 1989

pory roku

35

Sieć

LIS

Franczyza(y)

Simpsonowie

Pisarze

Matt Groening , James L. Brooks , Sam Simon

Zwiększać