Tim Burton zawsze kręcił filmy o „sobie” w tym sensie, że jego filmy opowiadają o dziwacznych ekscentrykach lub outsiderach, z którymi wyraźnie się utożsamia. Jednak wraz z wiekiem jego najlepsze filmy nie do końca przypadkowo poruszały również temat tego, co dzieje się z takimi ludźmi, gdy się starzeją. Na przykład „Duża ryba” opowiada o kapryśnym gawędziarzu, którego niegdyś uwielbiający syn, dorastający, słuchający wielokrotnie opowieści swojego ojca, teraz uważa go za bardziej irytującego niż czarującego. Podobnie, biograficzny film Burtona o Margaret Keane „Wielkie oczy” opowiada o ekscentrycznej artystce, która dawno już ustatkowała się i założyła rodzinę, a teraz zdaje sobie sprawę, że nie zadowala jej już to, że mąż przypisuje sobie zasługi za jej pracę, jak to miało miejsce, gdy była młodsza.
To dobrze wróży „Sok z żuka” kontynuacja, o której sam Burton powiedział, że była w dużej mierze oparta na jego własnych doświadczeniach z życia wziętych w ciągu prawie 40 lat od jego oryginalnego klasycznego hitu kinowego z 1988 roku. Kultowa gotycka dziwaczka Winony Ryder Lydia Deetz była prawdopodobnie pierwszym prawdziwym awatarem Burtona na ekranie, kiedy zadebiutowała w tym filmie, nie pragnąc niczego więcej, niż ubierać się całkowicie na czarno i spędzać czas ze zmarłymi (à la nastolatek Burton relaksujący się sam na miejscowym cmentarzu w swoim rodzinnym mieście Burbank). Jednak w momencie rozpoczęcia filmu „Sok z żuka Sok z żuka” Lydia wydaje się żyć o wiele bardziej konwencjonalnym życiem, w komplecie z córka o imieniu Astrid (Jenna Ortega)partnera romantycznego o imieniu Rory (Justin Theroux) i pracę jako osobowość telewizyjna (zwiastun filmu “Sok z żuka” pokazuje, jak występuje w swoim programie, pytając: „Żywi. Umarli. Czy mogą współistnieć?”).
Czy nastoletnia Lydia poczułaby się zdradzona, wiedząc, że jej starsza wersja stała się taka normiczka? (Mówiąc relatywnie, definicja „normy” u Deetzesów nie jest taka sama jak w innych rodzinach, co było podstawą konfliktu w oryginalnym odcinku „Sok z żuka”). Podczas wywiadu na pokazie promocyjnym filmu „Sok z żuka” Jacob Hall z /Film miał okazję zadać Ryderowi to samo pytanie.
Starsza Lydia jest nadal awatarem Tima Burtona
Jest powód, dla którego Hollywood nie może i nie chce przestać kręcić filmów o młodych ludziach, którzy w magiczny sposób zmieniają się w dorosłych, cofają się w czasie, by spotkać swoich rodziców, gdy byli nastolatkami, lub zamieniają się ciałami z dorosłymi osobami w swoim życiu.Z niecierpliwością czekamy na „Freakier Friday!”) Dla młodzieży jest to sposób na pokazanie im, że dorosłe życie jest bardziej skomplikowane, niż im się wydaje, i ważne jest, aby korzystać z możliwości, jakie się im dają, póki jeszcze mogą. Dla wszystkich innych jest to przypomnienie, że cele każdego człowieka są w ciągłym ruchu — ale podczas gdy twoje marzenia o zostaniu archeologiem baletnicą astronautką mogły być skierowane mały jeśli postawisz sobie zbyt wysokie wymagania, warto przemyśleć niektóre z twoich młodzieńczych aspiracji, żeby twoje dziecięce „ja” nie było rozczarowane tym, kim się stałeś.
W przypadku Lydii Ryder przyznała dla /Film: „Myślę, że na pewno nigdy nie wyobrażałam sobie Lydii z dziećmi ani w jakimkolwiek związku. Zawsze myślałam, że po prostu jest w swoim własnym świecie, gdy się starzeje. Po prostu na strychu i szczęśliwa, ale sama”. To również utrudniło Ryder, gdy dowiedziała się o telewizyjnej karierze tej postaci, którą „trudno było sobie wyobrazić. Ale myślę, że gdy już tam dotarliśmy i gdy Jenna i ja się zżyliśmy, a Justin dołączył do nas (…) Mam na myśli, że myślę, że każdy, kto ma tyle lat co ja, był w takich sytuacjach, gdy po prostu myślisz: „O czym ja myślałam, jeśli chodzi o mój związek?”. Ale nie wiem, co młoda Lydia, nie sądzę, żeby kiedykolwiek spodziewała się stanąć przed kamerą”.
Lydia znajduje sposób na zarabianie pieniędzy na podstawie swoich makabrycznych zainteresowań, co jeszcze bardziej zachęca do porównywania jej z Burtonem, który również potrafił wykorzystać swoje ponure fiksacje jako trampolinę do udanej kariery artystycznej. Być może prawdziwe pytanie brzmi: czy ci, którzy dorastali, uwielbiając młodą Lydię, zaakceptują to, co Burton zrobił z nią w sequelu „Sok z żuka”? Wszystko się okaże, gdy sok zostanie uwolniony 6 września 2024 r.
