Los Angeles z 1985 roku w „MaXXXine” to nie ta sama Kalifornia z lat 80., którą widzieliśmy w „ET” czy „Karate Kid”. Biorąc pod uwagę, jak Maxine Minx (gotka) kręci horror, próbując uciec przed tajemniczym i bezwzględnym seryjnym mordercą, „MaXXXine” wpisuje się w dumnie obrzydliwą tradycję LA sleaze.
Dwa najlepsze filmy LA Sleaze, zachodniobrzeżny brat NYC Sleaze, to Gary Sherman „Vice Squad” z 1982 roku (który West wymienił jako jeden ze swoich wpływów na „MaXXXine”) i „Angel” z 1984 roku, wyreżyserowany przez Roberta Vincenta O’Neila. Oba filmy, podobnie jak „MaXXXine”, skupiają się na życiu nocnym i ulicach Hollywood, mrocznym świecie, w którym pracownicy seksualni, policjanci i inni myśliwi i ofiary są prześladowani przez zboczonych maniaków. Nieco później w tej dekadzie, „Stripped to Kill” Katt Shea kontynuował tę tradycję z werwą i, podobnie jak „MaXXXine”, badał dynamikę między wyzwoleniem seksualnym kobiet a stawaniem się nieświadomym celem.
Dodając odrobinę realizmu w stylu eksploatacji do miksu, „MaXXXine” wykorzystuje prawdziwego seryjnego mordercę z epoki, Richarda Ramireza, znanego jako Nocny Łowca, jako mylący trop dla własnego fikcyjnego zabójcy. Podczas gdy Ramirez działał tylko od kwietnia 1984 do sierpnia 1985, było kilka filmów pod koniec lat 70. i na początku lat 80., które zostały nakręcone i osadzone w Kalifornii i były mocno inspirowane innymi prawdziwymi seryjnymi mordercami. Te filmy, takie jak „Killer’s Delight”, „The Toolbox Murders” (oba z 1978), „Don’t Answer the Phone” z 1980 roku i „10 to Midnight” z 1983 roku, wszystkie wykorzystują elementy prawdziwej zbrodni, aby dostarczyć pikantne i wyzyskujące — ośmielę się powiedzieć obrzydliwe — zakończenia.
