Los Angeles z 1985 roku w „MaXXXine” to nie ta sama Kalifornia lat 80., którą widzieliśmy w „ET” czy „Karate Kid”. Biorąc pod uwagę, jak Maxine Minx (Goth) kręci horror, próbując jednocześnie uniknąć uwagi tajemniczego, okrutnego seryjnego mordercy, „MaXXXine” wpisuje się w dumnie podejrzaną tradycję LA Sleaze.
Dwa najlepsze filmy z LA Sleaze, siostry z zachodniego wybrzeża NYC Sleaze, to „Vice Squad” Gary’ego Shermana z 1982 r. (który West wymienił nazwisko jako jeden ze swoich autorytetów w utworze „MaXXXine”) i „Anioł” z 1984 roku w reżyserii Robert Vincent O’Neil. Oba te filmy, podobnie jak „MaXXXine”, skupiają się na ulicznym i nocnym życiu Hollywood, mrocznym świecie, w którym pracownicy seksualni, policjanci i inni myśliwi i ofiary są prześladowani przez zboczonych maniaków. Nieco później w dekadzie „Stripped to Kill” Katt Shea kontynuował tę tradycję z werwą i, podobnie jak „MaXXXine”, badał dynamikę między wyzwoleniem seksualnym kobiet a uczynieniem z siebie nieświadomego celu.
Dodając do miksu odrobinę realizmu w stylu eksploatacji, „MaXXXine” wykorzystuje prawdziwego seryjnego mordercę z tamtego okresu, Richarda Ramireza, znanego jako The Night Stalker, jako mylący trop dla własnego fikcyjnego zabójcy. Chociaż Ramirez działał tylko od kwietnia 1984 do sierpnia 1985, było kilka filmów pod koniec lat 70. i na początku lat 80., które zostały nakręcone i osadzone w Kalifornii, które były silnie inspirowane innymi prawdziwymi seryjnymi mordercami. Filmy te, takie jak „Killer’s Delight”, „The Toolbox Murders” (oba z 1978 r.), „Don’t Answer the Phone” z 1980 r. i „10 to Midnight” z 1983 r., wszystkie wykorzystują elementy prawdziwej zbrodni do lubieżnych, wyzyskujących — ośmielę się powiedzieć obrzydliwych — zakończeń.
