Wszystkie utwory ze ścieżki dźwiękowej filmu Breakfast Club

„John Hughes” Klub Śniadaniowy był kwintesencją filmu o szkole średniej lat 80. i miał ścieżkę dźwiękową pełną piosenek, które stały się tak samo uwielbiane jak sam film. Wydany w 1985 roku, by zebrać entuzjastyczne recenzje, film opowiada o grupie różnych uczniów, którzy poznają się w ciągu dnia w sobotę w areszcie. Klub Śniadaniowy uchwycił doświadczenie szkoły średniej w sposób, jakiego nigdy wcześniej nie próbowano, i wydawał się całkowicie zgodny z kulturą lat 80. Oprócz rozpoczęcia kariery „The Brat Pack” zmienił również kino młodzieżowe na zawsze.

Zebranie 45 milionów dolarów (za pośrednictwem Kasa biletowa Mojo) Film, nakręcony przy stosunkowo niewielkim budżecie, okazał się wielkim hitem, który pokazał talenty gwiazd, w tym Molly Ringwald i Emilio Esteveza, i jest często zaliczany do najlepszych filmów Hughesa z lat 80. Oprócz znakomitego scenariusza, realistycznej historii i doskonałych występów, muzyka w filmie była prawdopodobnie jego najbardziej niedocenianym aspektem, a dźwięki nowej fali mocno osadziły go w tamtym okresie. Album ze ścieżką dźwiękową był przede wszystkim nośnikiem przeboju Simple Minds „Don’t You (Forget About Me)”, ale uzupełniające utwory ze ścieżki dźwiękowej i piosenki popowe takich artystów jak Wang Chung były równie mocne.

Kiedy dokładnie grane są wszystkie piosenki w Breakfast Club?

„Nie ty (zapomnij o mnie)” Simple Minds: Tytułowy utwór filmu był nie tylko największym hitem na ścieżce dźwiękowej, ale także jednym z największych hitów całej dekady. Epicka piosenka new wave jest grana podczas napisów początkowych filmu i kontynuowana w formie instrumentalnej pod monologiem otwierającym film o postrzeganiu uczniów przez dorosłych.

Gra ponownie w Klub Śniadaniowykończy się tym, że wszystkie postacie rozchodzą się w swoje strony, Claire daje swój kolczyk Benderowi, a Allison całuje Andrew. Odtwarza się podczas napisów końcowych filmu, gdy Bender uderza w powietrze i zostaje uchwycony w stop-klatce.

„Reggae” autorstwa Keitha Forseya: Instrumentalna melodia jest grana kilkakrotnie w całym filmie i zasadniczo służy jako haczyk napinający w ścieżce dźwiękowej. „The Reggae” jest słyszane po raz pierwszy, gdy Bender zdejmuje zasuwę z drzwi biblioteki, podczas gdy Vernon pije wodę z fontanny. Trwa w tej scenie aż do konfrontacji między Benderem a Vernonem, gdzie pierwszy mówi drugiemu, aby „zjeść moje szorty„The Reggae” można usłyszeć po raz drugi, gdy Bender ucieka z szafy na miotły, czołgając się po suficie i opowiadając sobie dowcipy.

“Czekanie” autorstwa Elizabeth Daily: Podczas gdy większość muzyki użytej w filmie była jawna, piosenka „Waiting” została w rzeczywistości wstawiona do jednej sceny dość subtelnie poprzez użycie dźwięku diegetycznego. Piosenkę Elizabeth Daily skomponowaną specjalnie na potrzeby filmu słychać w słuchawkach woźnego Carla, gdy wchodzi do biblioteki i wita się z Brianem. Nadal była grana, gdy rozmawiał z Benderem o pozycji woźnych w społeczeństwie.

„Nie powiedziałem ci” autorstwa Joyce Kennedy: W kontynuacji poprzedniej piosenki „Waiting” Elizabeth Daily, w słuchawkach Carla rozbrzmiewa piosenka Joyce Kennedy, która kontynuuje swoją tyradę przeciwko Benderowi po tym, jak nastolatek okazał mu brak szacunku za to, że jest woźnym.

„Ogień w mroku” autorstwa Wang Chung: Inna wielka popowa piosenka na ścieżce dźwiękowej, hit Wang Chunga, gra w pamiętnej scenie, w której nastolatkowie biegną korytarzem, próbując uniknąć złapania przez Vernona. Gra, dopóki nie dotrą do ślepego zaułka, a Bender postanawia odwrócić uwagę Vernona, biegnąc korytarzami, aby inni mogli uciec.

„Montaż snów” autorstwa Gary’ego Changa: Bluesowy instrumentalny utwór grany jest w zabawnym momencie filmu, gdy wszyscy nastolatkowie piją zapasy trawki Bendera. Historia trwa dalej, gdy Brian wykonuje swój rutynowy trash talk, a Claire przechwala się, jaka jest popularna, podczas gdy wszyscy drwią.

„Jestem tym facetem” autorstwa Keitha Forseya: Hard rockowy instrumentalny utwór grany jest w scenie, w której Andrew wychodzi z szafy po paleniu trawki i wściekle tańczy po bibliotece, uderzając pięściami w powietrze i skacząc po meblach. Tak się dzieje, dopóki nie wraca do szafy i nie krzyczy tak głośno, że szklane drzwi pękają.

“Nie jesteśmy sami” przez Karla DeVito: Filmy takie jak Klub Śniadaniowy często polegają na szerokiej gamie stylów muzycznych, aby podkreślić historię na ekranie. Piosenka Karli DeVito „We Are Not Alone” była w zasadzie hymnem na zakończenie filmu, ponieważ eksplorowała ideę, że nastolatkowie w końcu znaleźli ze sobą społeczność. Piosenkę słychać z głośników biblioteki po tym, jak Brian ją puścił, i podkreśla ona pamiętną sekwencję taneczną filmu, gdy wszyscy nastolatkowie spotykają się i cieszą piosenką.

„Temat miłosny” autorstwa Keitha Forseya: Inny niedoceniany fragment ścieżki dźwiękowej filmu, który znalazł się na ścieżce dźwiękowej, „Love Theme” jest odtwarzany w scenie, w której Claire robi Allison metamorfozę, a następnie przechodzi do momentu, w którym Andrew jest nagle pod wrażeniem jej wyglądu. Piosenka jest również odtwarzana w scenie, w której Claire odwiedza Bendera w schowku na miotły i całuje go po tym, jak wcześniej zapytała go, co naprawdę myśli o jej sztuczce makijażowej.

„Serce zbyt gorące, by je utrzymać” autorstwa Jesse Johnsona i Stephanie Spruill: Film kończy się dobrym akcentem – po napisach końcowych, po wyciszeniu piosenki Simple Minds, rozbrzmiewa rockowy duet Jesse Johnsona i Stephanie Spruill.

Gdzie posłuchać ścieżki dźwiękowej z filmu Breakfast Club

Chociaż ścieżka dźwiękowa wydana jako album nie była wyczerpująca, stanowiła większość utworów wykorzystanych w filmie. Niektóre utwory instrumentalne znalazły się na albumie, podczas gdy inne niestety zostały wycięte. Ścieżka dźwiękowa filmu została wydana jako Klub Śniadaniowy (Oryginalna Ścieżka Dźwiękowa z Filmu) w 1985 roku i był zakotwiczony przez hit Simple Minds „Don’t You (Forget About Me)”. Album został udostępniony do streamingu na platformach Muzyka Apple, SpotifyMuzyka Amazon i Muzyka Youtube.

Powiązany

Klub Śniadaniowy: Typy MBTI® Głównych Bohaterów

Poznaj typy osobowości Myers-Briggs uwielbianych bohaterów filmu Johna Hughesa z 1984 r. „Klub winowajców” z udziałem The Brat Pack.

Muzyka z filmu Klub śniadaniowy jest częścią jego dziedzictwa

Klub Śniadaniowy od czasu premiery był z miłością wspominany i honorowany w wielu serialach dla nastolatków.Dawson Creek odcinek z zatrzymaniem potwierdził, że nastolatkowie w tym odcinku nigdy nie będą członkami Klubu Śniadaniowego i Zwycięski sparodiował film odcinkiem „The Breakfast Bunch”. Oprócz kultowych scen z filmu, należy jednak pamiętać, że to właśnie ścieżka dźwiękowa w dużej mierze przyczyniła się do jego popularności.

Krytycy nazwali wiele utworów na ścieżce dźwiękowej „zapomnianymi utworami z lat 80.”, ale oferują one współczesnej publiczności migawkę tego, jakie dokładnie dźwięki i uczucia były popularne wśród nastolatków w tamtym czasie. W szczególności Najbardziej zapadające w pamięć utwory z filmu „Simple Minds” to utwory otwierające i zamykające film.Mówi się, że szkocki zespół rockowy początkowo chciał zdystansować się od piosenki, aby nie była kojarzona wyłącznie z filmem dla nastolatków, ale Utwór „Don’t You (Forget About Me)” przyniósł zespołowi pierwszy międzynarodowy hit..

Muzyka stała się również ważną częścią historii kultury popularnej. Moment, w którym rozbrzmiewa muzyka, a Bender grany przez Judda Nelsona podnosi pięść, został odtworzony w wielu mediach, w tym w ostatnim występie Barden Bellas w Idealnie, film skupiający się na muzyce a capella, ale także na tym, co jedna z postaci uważa za jeden z najwspanialszych momentów muzycznych w historii filmu.

Klub Śniadaniowy ścieżka dźwiękowa umocniła swoją pozycję w kulturze popularnej na równi z filmem.

Klub Śniadaniowy

Po aresztowaniu grupa pięciu uczniów liceum nawiązuje więź, gdy uświadamiają sobie, że mają wiele wspólnego, mimo że należą do różnych grup przyjaciół. Pomimo ponad 35 lat The Breakfast Club jest nadal jednym z najbardziej charakterystycznych filmów lat 80. i jednym z najlepszych filmów reżysera Johna Hughesa.

Data wydania

15 lutego 1985

Lista

Molly Ringwald, Ally Sheedy, Anthony Michael Hall, Judd Nelson, Emilio Estevez

Czas wykonania

97 minut