Nowy film pokazuje, jak Andrew Garfield przeprowadza emocjonalną rozmowę z Elmo Ulica Sezamkowa o stracie matki i przemyśleniach na temat znaczenia żałoby. Wiele ról Garfielda obejmują występy w Niesamowity Spider-Man, Sieć społecznościowa, Grzbiet Piasków I Tik, tik… Bum!za dwa ostatnie przyniosły mu nominacje do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego. Ulica Sezamkowa jest dobrze znany z poruszania trudnych tematów w taki sposób, aby pomóc dzieciom lepiej je zrozumieć.
Na nagraniu od urzędnika Elmo Konto X, Ulica Sezamkowa Postać pyta Garfielda, jak się czuje. Kiedy Garfield mówi, że robi „Dobra” Elmo zachęca aktora, aby powiedział o tym, co mu leży na sercu. Następnie Garfield mówi Elmo, że myśli o swojej matce, która zmarłai jak za nią tęskni. Następnie mówi Elmo, że można za kimś tęsknić i że odczuwany smutek jest darem, pokazując, że naprawdę kochałeś osobę, która odeszła. Komentarze Garfielda na temat żałoby można znaleźć poniżej:
Wiesz, ten smutek to rodzaj daru, to w pewnym sensie cudowna rzecz, którą można czuć, ponieważ oznacza, że naprawdę kogoś kochałeś, kiedy za nim tęsknisz. A kiedy za kimś tęsknię, pamiętam, kiedy tęsknię za mamą, pamiętam wszystkie przytulaski, które od niej dostawałam. Wszystkie uściski, które od niej dostawałem.
Następnie Garfield wyjaśnił, że ilekroć wspomina swoją matkę, sprawia, że czuje się jej bliski. Powiedział też, że kiedy wspomina swoją matkę, może zarówno za nią tęsknić, jak i celebrować jej życie. Pod koniec filmu Garfield ujawnił, że Elmo był ulubioną postacią jego matki Ulica Sezamkowa. Sprawdź resztę dyskusji Garfielda w komentarzach i filmie poniżej:
Kiedy w dziwny sposób za nią tęsknię, czuję się blisko niej. Dlatego cieszę się, że mam wszystkie wspomnienia o mojej mamie i radość, którą mi przyniosła, i radość, którą przyniosła mojemu bratu, mojemu tacie i wszystkim, których kiedykolwiek spotkała. Wszyscy wokół niej. Więc kiedy za nią tęsknię, pamiętam, że to dlatego, że bardzo mnie uszczęśliwiła. Więc mogę ją celebrować, a jednocześnie mogę za nią tęsknić.
Co rozmowa Garfielda z Elmo oznacza dla widzów
Słowa aktora pokazują, że smutek oznacza, że naprawdę kogoś kochałeś
Na nagraniu Garfield mógł szczerze opowiedzieć o tym, jak ważna była dla niego mama i jak bardzo za nią tęskni. Pokazuje to, mówiąc o tym, jak smutek przypomina o tym, jak ważna jest ta miłość jego matka wciąż wywiera na niego wpływ. W listopadzie 2021 roku Garfield pojawił się w programie Późny program ze Stephenem Colbertemgdzie opowiadał o tym, jak jego żal po śmierci matki był „niewyrażona miłość“, którymi nie był już w stanie się z nią dzielić.
Powiązany
Ulica Sezamkowa: 10 najlepszych postaci, ranking
W 2019 r. Ulica Sezamkowa będzie obchodzić 50. rocznicę swojego istnienia. Przyglądamy się 10 najbardziej ukochanym marionetkowym przyjaciołom serialu.
Chociaż śmierć jest trudnym tematem do rozmów z dziećmi, Ulica Sezamkowa zajmował się tym już wcześniej. Po śmierci Willa Lee, który w serialu grał pana Hoopera, twórcy serialu zdecydowali, że postać ta zginie w serialu. Doprowadziło to do ważnego odcinka, w którym bohaterowie ludzcy musieli wyjaśnić Wielkiemu Ptakowi i młodym widzom, dlaczego pana Hoopera nie było.
Nasza wersja rozmowy Garfielda z Elmo
Lekcja dla widzów w każdym wieku
Chociaż Ulica SezamkowaGłówną grupą docelową filmu są dzieci, widzowie w każdym wieku mogą wynieść coś z rozmowy Garfielda z Elmo. Jednym z powodów, dla których ten film wywołuje tyle emocji, jest jego szczerość ałun Spider-Mana opowiada o swoim uczuciu żalu, dzięki czemu staje się bliskie każdemu, kto kogoś stracił. Pokazuje to również, publikując wideo na platformie X Ulica Sezamkowa wie, jak ważne jest to przesłanie dla widzów w każdym wieku.
Źródło: Elmo/X
Jeden z najdłużej emitowanych programów telewizyjnych dla dzieci na świecie, Ulica Sezamkowa, miał swoją premierę w 1969 roku i do dziś emituje odcinki. W przedstawieniu wykorzystano lalkarstwo (dzięki uprzejmości Muppetów Jima Hensena), animację i akcję na żywo, aby zapewnić dzieciom serię elementów edukacyjnych, zawsze utrzymanych w komediowym, serdecznym tonie.
- Data wydania
- 10 listopada 1969
- Pory roku
- 53
- Twórcy
- Joan Ganz Cooney, Lloyd Morrisett, Jima Hensona
