Calcutta Football League wychowała wielu ważnych bramkarzy w historii indyjskiej piłki nożnej.
W Indiach piłka nożna zawsze była czymś więcej niż tylko grą. Podczas gdy strzelcy goli i mistrzowie pomocy często przyciągają najwięcej uwagi, nieopiewani bohaterowie strzelający gole mają decydujący wpływ na zdolność drużyny do sukcesu.
Indie wyprodukowały przez lata kilku niesamowitych bramkarzy, którzy zmienili grę. W swoim zawodzie wykazali się niezwykłymi umiejętnościami, niestrudzonym poświęceniem i mentalnością „nigdy nie mów umieraj”.
Pokolenia indyjskich piłkarzy i fanów inspirowały się tymi tytanami bramkarzy, pozostawiając po sobie trwałe dziedzictwo. Przez lata indyjska piłka nożna widziała na boisku jednych z najlepszych bramkarzy. Niektórzy odcisnęli swoje piętno, pnąc się po szczeblach krajowej kariery, podczas gdy inni stali na bramkach swojej drużyny i kraju.
Przyjrzyjmy się dziesięciu najlepszym bramkarzom, którzy wystąpili w koszulkach swoich klubów w sezonie 2024 Calcutta Football League.
10) Piotr Thangaraj
Peter Thangaraj był najdłużej grającym bramkarzem w Indiach, grał w reprezentacji od 1955 do 1967 roku. Jest powszechnie uważany za najlepszego bramkarza, jakiego kiedykolwiek miały Indie. W latach 60. zawodnik Secunderabad był uważany za najlepszego bramkarza w Azji i w tym samym roku został wybrany do Asian All-Stars.
Posiadał imponujące umiejętności powietrzne i słynął z imponujących obron refleksowych. Thangaraj był filarem indyjskiej drużyny narodowej w latach 50. i 60., wraz z PK Banerjee i Chunni Goswami. Swoją karierę klubową rozpoczął w Mohammedan Sporting. Później przeniósł się do Mohun Bagan i spędził znaczną część swojej kariery w barwach East Bengal w Calcutta Football League.
9) Sandeep Nandy
Imię Sandip Nandy przywołuje obrazy doświadczenia i odwagi. Nandy, którego kariera trwała ponad 20 lat, stał się znaczącym atutem w indyjskim futbolu. Grał dla East Bengal i Mohun Bagan w Calcutta Football League. Występował również w Indian Super League, grając w stroju Kerala Blasters podczas swojej kariery.
Jego umiejętności przywódcze i doskonałe umiejętności obronne uczyniły go nieocenionym członkiem każdej drużyny, w której grał. Zdolność Sandipa Nandy’ego do organizowania obrony i dowodzenia regionem była różnicą między sukcesem a porażką drużyn, w których grał. Uczestniczył w 46. Santosh Trophy z drużyną West Bengal i obecnie jest trenerem bramkarzy w reprezentacji Indii U-19.
8) Shibaji Banerjee
Rozpoczął karierę w Kalighat w 1969 r., w 1972 r. przeniósł się do Howrah Union, a następnego lata podpisał kontrakt z The Red and Golds po dzielnym występie przeciwko East Bengal w meczu Calcutta Football League. Z powodu braku możliwości gry w pierwszym składzie w gwiazdorskim składzie przeniósł się do Howrah Union, aby grać dla Amal Dutta.
W kolejnym sezonie przeszedł do Mohun Bagan, ale w 1976 roku powrócił do akademii Mariners po krótkim epizodzie w Aryans. Podczas ośmiu lat spędzonych w drużynie Shibaji wygrał cztery Calcutta Football League (CFL), sześć IFA Shields, cztery Federation Cups i pięć Durand Cups, grając w zielono-bordowym stroju.
Ale obrona, która trafiła na pierwsze strony gazet, to ta, którą wykonał u stóp Króla Futbolu. Kiedy drużyna stanęła naprzeciw New York Cosmos w 1977 roku, Banerjee miał odwagę rzucić się przed Pelé i zablokować piłkę w pierwszej połowie. Później, gdy mecz zakończył się remisem, zablokował kolejny rzut wolny.
7) Tarun Bose
Tarun Bose, były bramkarz Indii, jest nadal uważany za jednego z najlepszych, jakich kiedykolwiek wydał ten kraj. Indyjska piłka nożna, w szczególności, nigdy nie była zbyt popularnym sportem w kraju. Jednak w okresie jej świetności, kilku piłkarzy, takich jak PK Banerjee, Chuni Goswami, Derrick Perreira, Subrata Bhattacharya i inni, było dobrze znanymi postaciami w społeczeństwie. Bose również był wśród nich, ale nie był świadomy tego szaleństwa.
Niesamowity bramkarz, Bose był wybitnym członkiem legendarnej drużyny East Bengal w 1975 roku, kiedy pokonali Mohun Bagan 5-0, tworząc historię w finale IFA Shield i reprezentując swój kraj na przedolimpijskich igrzyskach w Rangunie w 1972 roku. W 2013 roku Bose był trenerem bramkarzy reprezentacji Indii U-16 i United Sports Club w Kalkucie. Eelco Schattorie, holenderski trener klubu, był pod wrażeniem metody trenerskiej Bose’a. Grał również w Calcutta Football League.
6) Debjit Majumder
Weteran, bramkarz Debjit Majumder, wyrobił sobie markę w swoim macierzystym klubie Mohun Bagan. W I-League zachował osiem czystych kont w sezonie 2017. W 2016 roku pomógł swojemu byłemu klubowi Atletico de Kolkata wygrać Indian Super League, odgrywając kluczową rolę w finale podczas serii rzutów karnych.
Debjit Majumder został nazwany „Bramkarzem Ligi” po raz drugi w ciągu trzech lat dzięki swoim wysiłkom. Ostatni raz otrzymał to wyróżnienie w sezonie 2014-15, kiedy poprowadził Kolkata Giants do ich pierwszego mistrzostwa I-League od trzynastu lat.
Później dołączył do odwiecznych rywali East Bengal i założył strój Red and Golds, aż do powrotu do Indian Super League. Po trzech latach powróci do ławki rezerwowych Red and Golds po raz kolejny po zakończeniu ponurej kadencji w Marina Machans. 36-letni weteran, opiekun, ma niezwykły rekord w Calcutta Football League i będzie chciał dodać kilka ostatnich piór do swojej czapki, zanim zawiesi buty na kołku.
5) Podpora Paulo
Przez ostatnie piętnaście lat Subrata Paul, bramkarz z ogromnym doświadczeniem, był niezawodnym graczem w Indian Football League. Subrata ma na swoim koncie 67 występów w reprezentacji Indii, raz wygrywając SAFF Championship i dwa razy Nehru Cup. W 2013 roku zdobył IFA Shield na poziomie klubowym. Kiedy drużyna indyjska wygrała AFC Challenge Cup 2008 rozgrywany w Hyderabad, Subrata był bramkarzem drużyny.
W I-League Subrata Paul reprezentował najlepsze drużyny, takie jak East Bengal i Mohun Bagan. Udowodnił również swoją wartość w Indian Super League, grając dla NorthEast United i Jamshedpur. Podczas AFC Asian Cup 2011 w Katarze, grał pod presją przeciwko dwóm największym azjatyckim drużynom, Australii i Korei Południowej, co przyniosło mu przydomek „Spiderman”. W 2016 roku bramkarz zdobył również prestiżową nagrodę Arjuna. Paul spisał się również znakomicie w Calcutta Football League.
4) Shilton Paulo
Doświadczony bramkarz, który podpisał kontrakt z gigantami z Kalkuty w 2006 r., był członkiem drużyny przez rekordowe 14 lat, zanim odszedł w 2020 r. Po ikonach klubu Satyajit Chatterjee i Subrata Bhattacharya, jest trzecim najczęściej występującym bramkarzem Green and Maroon. W Indian Super League Paul grał wcześniej w Kerala Blasters w 2015 r., ATK w 2016 r. i Chennaiyin FC w 2014 r. W trzecim sezonie ligi był członkiem zwycięskiej drużyny ATK w ISL.
Shilton Paul zdobył w sumie dziesięć trofeów z Mohun Bagan, w tym dwa mistrzostwa I-League w sezonach 2014–15 i 2019–20, trzy Puchary Federacji w sezonach 2006, 2008 i 2016, trzy mistrzostwa Calcutta Football League w sezonach 2008, 2009 i 2018 oraz Sikkim Governor’s Gold Cup w 2017 roku. Był integralną częścią triumfu Mohun Bagan jako kapitan drużyny, która zdobyła mistrzostwo I-League w sezonie 2014–15. Shilton Paul odegrał kluczową rolę dla swoich drużyn w Calcutta Football League.
3) Atanu Bhattacharya
Innym ważnym bramkarzem w długiej historii indyjskiej piłki nożnej jest Atanu Bhattacharya, najlepiej zapamiętany ze swoich wyczynów w Pucharze Azji w 1984 r. Był zawodnikiem East Bengal i Mohammedan Sporting, a później trenerem Reds i Golds. To właśnie podczas pobytu w East Bengal był mentorem Gurpreeta Singha Sandhu, obecnego bramkarza pierwszego wyboru w drużynie narodowej.
W rundzie kwalifikacyjnej do Pucharu Azji 1984 Bhattacharya odegrał kluczową rolę w sukcesie Indii, gdyż Blue Tigers wygrali trzy mecze i przegrali tylko jeden, z Koreą Południową. Indiom nie udało się wyjść poza fazę grupową w rundzie finałowej, ale Bhattacharya otrzymał uznanie za swoje wysiłki w kwalifikacjach.
2) Bhaskar Ganguly
Bhaskar Ganguly był wyróżniającym się graczem zarówno w Mohun Bagan, jak i East Bengal i był uważany za jednego z najlepszych w historii, gdy 17 sezonów później postanowił zawiesić buty na kołku. Był znany ze swoich błyskawicznych reakcji i niezwykłej odwagi. Poprowadził Indie do Igrzysk Azjatyckich w 1982 r., które z dumą odbyły się w New Delhi, po kilku latach noszenia barw narodowych.
Młody Bhaskar Ganguly został podpisany przez Mohun Bagan w 1975 roku poprzez system szkoleniowy Veterans Club. Zmierzył się z East Bengal w finale IFA Shield. Mohun Bagan przegrał 5–0 ze swoim odwiecznym rywalem. W kolejnym sezonie Bhaskar Ganguly zmienił strony, podpisując kontrakt z East Bengal. W ciągu zaledwie siedmiu lat odrodził się z popiołów i został kapitanem drużyny narodowej, przywdziewając czerwono-złoty strój niczym feniks.
1) Gurpreet Singh Sandhu
Gurpreet Singh Sandhu, obecny numer jeden w reprezentacji, jest prawdopodobnie najlepszym bramkarzem w Indiach w tej chwili. Bramkarz, który gra dla Bengaluru w Indian Super League, stał się pierwszym wyborem trenerów reprezentacji w ostatnich latach.
Ten górujący bramkarz spędził pięć lat jako członek klubu East Bengal z siedzibą w Kalkucie, gdzie rozpoczął karierę. Później podpisał kontrakt z norweskim Stabaek po wypożyczeniu do Pailan Arrows. Sandhu rozegrał tylko trzy pełne mecze w ciągu trzech lat spędzonych w norweskim klubie. Jego najlepszy moment jako członka drużyny miał miejsce w 2016 roku, kiedy wystąpił w pierwszym meczu pierwszej rundy kwalifikacyjnej i został jedynym indyjskim piłkarzem, który wystąpił w Lidze Europejskiej.
Sandhu często ratował drużyny w trudnych okolicznościach dzięki swojej zwinności, refleksowi i skutecznym obronom. W 2019 r. otrzymał nagrodę Arjuna Award, zapisując się w historii jako czwarty bramkarz, który tego dokonał, po trzech legendarnych zawodnikach, Peterze Thangaraju, Brahmananda Shankhwalkar i Subrata Paul.
Aby uzyskać więcej aktualizacji, obserwuj Khel już teraz na Facebook, Świergot, Instagram, Youtube; pobierz Khel teraz Aplikacja na Androida Lub Aplikacja iOS i dołącz do naszej społeczności na WhatsApp & Telegram.
