Jednodniowy reset Anglii rozpoczął się od mało efektownej porażki spowodowanej chorobą Australiakręglarze pracujący w niepełnym wymiarze godzin.
Niepokonane 154 punkty Travisa Heada, najwyższy wynik Australijczyka w jednym meczu międzynarodowym w tym kraju, plus 77 punktów nienaliczonych przez Marnusa Labuschagne’a dały mu prowadzenie w serii 1-0 przy 36 niewykorzystanych piłkach.
Jednak to właśnie rzadkie akcje rozgrywającego duetu na czwartej bramce były przyczyną kompromitacji Anglii w pierwszym jednodniowym meczu międzynarodowym od czasu zwolnienia Matthew Motta ze stanowiska trenera.
Stając twarzą w twarz z przeciwnikami, którym brakowało szybkich gigantów bowlingu, Anglia w jakiś sposób zdołała stracić ostatnie osiem wicketów za 102, a off-spin Head’a zakończył inning za 316 poprzez dwa wyrzucenia w ostatnim overze, po tym jak Labuschagne zdobył najlepszy w karierze wynik trzech za 39 dzięki okazjonalnemu leg-spinowi.
Harry Brook po raz pierwszy poprowadził Anglię pod nieobecność kontuzjowanego kapitana drużyny białej Jos Buttlerbył jedną z trzech ofiar Labuschagne’a, ale odrzucił pogląd, że lekkomyślność była przyczyną problemu, mówiąc: „Jesteśmy tam, aby zdobywać punkty. Jeśli zostaniesz złapany gdzieś na granicy lub w polu wewnętrznym, kogo to obchodzi? W inny dzień może to oznaczać sześć”.
Travis Head zdobył 154 punkty dla Australii, pokonując Anglię w pierwszym meczu ODI
Harry Brook (po prawej) był kapitanem Anglii, która rozpoczęła nową erę, gdy Jos Buttler nie mógł wrócić z powodu kontuzji
Brendon McCullum przewodzi nowej erze jako trener, ale oficjalnie nie rozpocznie pracy przed nowym rokiem
Marcus Trescothick, pełniący obowiązki trenera do czasu, aż Brendon McCullum przejmie kontrolę nad reprezentacją Anglii w nowym roku, uznał losowanie za znaczący czynnik, pomijając fakt, że wygrał Brook.
Dzięki niewielkim rozmiarom i szybkiemu polu zewnętrznemu Trent Bridge jest miejscem o wysokiej punktacji. Rzeczywiście, Anglia uzyskała wówczas rekord świata 481 na sześć, gdy ostatni raz ci dwaj rywale krykietowi spotkali się tutaj w jednodniowym meczu międzynarodowym sześć lat temu.
Pojawili się na boisku z kolejnym imponującym wynikiem, osiągając 170 z dwóch w połowie swojej zmiany, wspierani przez 120 przy siedmiu overach pomiędzy Benem Duckettem i Willem Jacksem.
Ich rozstanie z Adamem Zampą, którego pierwsza seria trzech overów w setnym meczu ODI kosztowała go 27 runów, nastąpiło po tym, jak debiutujący Australijczyk Ben Dwarshuis nie mógł wrócić na boisko z powodu naderwania mięśnia piersiowego.
Dwarshuis grał tylko dlatego, że Pat Cummins nie brał udziału w tym tourze, a inni doświadczeni zawodnicy Mitchell Starc i Josh Hazlewood byli nieobecni z powodu choroby w obozie australijskim.
Australia przystąpiła do meczu z zamiarem odniesienia 13. z rzędu zwycięstwa w meczu ODI, ale nie miała wystarczającej liczebnie drużyny
Ben Duckett, otwierający mecz dla Anglii, kontynuował swoją formę z letniego meczu testowego
Pozostawił żal po zwolnieniu, ponieważ zabrakło mu pięciu punktów do zdobycia stu punktów, podczas gdy Anglia była pierwsza
Pęd został oddany przez Anglię, gdy po raz drugi w tym miesiącu Duckett roztrwonił sto. Źle wykonany strzał porzucił go w 80-tce w przegranym teście ze Sri Lanką, a na swoim boisku zbliżył się na pięć runów, gdy Labuschagne rzucił się na googly’ego, który utknął w powierzchni, w jego dokończeniu.
Brook odpowiedział gradem zagrań, ale gdy on i Jamie Smith ulegli rywalom w odstępie trzech overów, Jacob Bethell musiał poprowadzić resztę drużyny, zdobywając 35 z 34 piłek w swoim debiucie.
„To był inny sposób na oskórowanie i wykonaliśmy wyjątkową pracę” – powiedział szef australijskiej agencji zajmującej się wykorzystaniem drugoplanowych ról.
A cel 316 punktów wydawał się zdecydowanie poniżej oczekiwań, chyba że Anglia zdołałaby zrobić coś, czego nie udało się jej przeciwnikom – zdobyć wczesne bramki.
Najbardziej prawdopodobnym źródłem tego zjawiska wydaje się być Jofra Archer, który wykorzystuje tę serię, aby wydłużyć swoją karierę bowlingową, mając na uwadze przygotowanie do przyszłorocznych Ashes w Australii.
Jofra Archer wykorzystuje tę serię do poprawy kondycji fizycznej po tym, jak wcześniej był ograniczony wyłącznie do rozgrywek T20
Archer nie był w stanie zrobić wiele, aby powstrzymać Heada, który był gwiazdą triumfu Australii na Trent Bridge
Mimo że Archer w swoim pierwszym występie w meczu ODI od 18 miesięcy osiągnął prędkość 90 mil na godzinę, Australijczycy umiejętnie obrócili jego tempo na swoją niekorzyść: Head przywitał zmianę kierunku na koniec Stuarta Broada, odbijając piłkę ponad linią kwadratu, a Steve Smith wkrótce potem dorzucił drugą szóstkę, pomagając mu nad fine leg.
Pościg potoczyłby się inaczej, gdyby Brydon Carse złapał piłkę po odwróconym chwycie kubka, przeciętą głęboko w punkt przez Heada, na szóstce, w tym samym overze, w którym kapitan Australii Mitchell Marsh wybrał głęboki kwadratowy leg.
Gdyby pozostał na konwencjonalnej pozycji 10 jardów dalej, Carse prawdopodobnie połknąłby piłkę.
Jednakże niewielkie odchylenie od normy było symbolem czasów Anglii.
