Jeśli chodzi o wykrywanie dymu, czas jest najważniejszy. Dlatego opracowaliśmy test, który symuluje prawdziwy wypadek.
Pierwszą rzeczą, którą należy wiedzieć, jest to, że produkty te są przeznaczone do gaszenia dwóch głównych rodzajów pożarów: pożarów tlących się i pożarów płomieniowych.
Tlący się (lub wolno palący się) ogień odnosi się do spalania, które zachodzi na powierzchni stałego materiału. Tlący się ogień wytwarza duże ilości gęstego dymu, ale nie może utrzymać płomienia. Pomyśl o papierosie, który pali się powoli, ale nigdy się nie zapala.
Trwają testy wykrywania dymu.
Tlący się ogień może przerodzić się w płonący ogień, jeśli natychmiast nie zostaną podjęte odpowiednie środki zaradcze.
Płonące pożary są tymi, z którymi jesteśmy najbardziej zaznajomieni i zwykle powstają w wyniku zapłonu dowolnego materiału łatwopalnego, takiego jak substancja łatwopalna, drewno, papier itp. Zazwyczaj wytwarzają mniej dymu niż ogień tlący się, ale są bardziej destrukcyjne.
Zbudowaliśmy komorę, w której umieszczono testowany czujnik dymu i wpuściliśmy dwa różne rodzaje dymu przez komin. Następnie zmierzyliśmy, jak szybko reagują czujniki dymu. Im szybciej czujniki dymu się włączyły, tym lepiej.
Aby symulować dym wydobywający się z tlącego się ognia, rozpaliłem 300 g węgla drzewnego i pozwoliłem mu się nagrzać przez 10 minut przed podaniem mu dymu. Chciałem się upewnić, że większość węgli jest rozpalona i że dym jest wystarczająco gęsty, aby uruchomić alarm.
Odtworzenie płonącego ognia było łatwe, wystarczyła uncja poszatkowanego papieru. Ponownie upewniłem się, że jest znaczna ilość dymu, zanim wpuściłem go do komina i do komory.
Ku irytacji moich sąsiadów, którzy musieli znosić alarmy przeciwpożarowe uruchamiające się losowo, i których szczerze przepraszam, powtórzyłem cały proces trzy razy dla każdego testowanego modelu czujnika dymu i dla każdego typu dymu, łącznie sześć testów dla każdego czujnika dymu. Na koniec obliczyłem średnie czasy reakcji. Można je zobaczyć na poniższym wykresie:
