Przygotuj się na eksplozję na niebie, która zdarza się tylko raz na 80 lat – CNET

Co 80 lat niebiosa obdarzają nas rzadkim darem: eksplozją gwiazd zwaną nową, która przyćmiewa wszystkie inne kosmiczne cuda. Ten niebiański pokaz sztucznych ogni ma miejsce, gdy wybucha biały karzeł, zwiększając jego jasność dziesięć tysięcy razy. Nawet gołym okiem możemy rozkoszować się jego chwałą z odległości milionów kilometrów, a już niedługo rozpocznie się kolejny pokaz. Naukowcy i astronomowie z NASA cierpliwie czekają, aby to zobaczyć, tak jak w ostatnich latach tęskniliśmy za zaćmieniami Słońca i zorzą polarną.

Podczas zdarzenia nowej biały karzeł przyciąga materię słoneczną z pobliskiego czerwonego olbrzyma. Kiedy temperatura i ciśnienie stają się zbyt wysokie, następuje eksplozja termojądrowa. To sprawia, że ​​biały karzeł wydaje się jaśniejszy na niebie, ale nie rozpada się, a po wygaśnięciu eksplozji gwiazda powraca do swojej pierwotnej jasności. Ta potężna erupcja jest czymś nowym.

Nową można zobaczyć gołym okiem przez ponad tydzień po jej wystąpieniu. W tym czasie będzie się wydawać, że na niebie pojawiła się nowa gwiazda. Według NASA eksplozja może nastąpić o każdej porze dnia i nocy, od chwili obecnej do września, chociaż naukowcy twierdzą, że może to potrwać dłużej.

Być Film NASA pokazuje jak jest.

Ostatnia w tym układzie gwiezdnym miała miejsce w 1946 roku

Kosmiczny pokaz świetlny powstał dzięki uprzejmości T Coronae Borealis, znanej również jako Blaze Star lub T CrB. Jest to układ podwójny gwiazd składający się z białego karła i starożytnego czerwonego olbrzyma, oddalony o około 3000 lat świetlnych od Ziemi, w północnej koronie Drogi Mlecznej. Jest częścią konstelacji Korony Polarnej, która tworzy na niebie wyraźną literę C, szczególnie w miesiącach letnich.

Biały karzeł, będący martwą pozostałością gwiazdy, jest mniej więcej wielkości Ziemi, ale ma tę samą masę co Słońce. Tymczasem starzejący się czerwony olbrzym jest umierającą gwiazdą, która uwalnia materię w przestrzeń kosmiczną. Ogromne przyciąganie grawitacyjne białego karła przyciąga wyrzutnię czerwonego olbrzyma. Gdy biały karzeł zgromadzi wystarczającą ilość materiału, ciepło wzrasta tak bardzo, że powoduje niekontrolowaną reakcję termojądrową. Ta eksplozja nazywa się nową.

Poprzednia nowa tego układu gwiazdowego miała miejsce w 1946 roku. Jest to cykl, który trwa od chwili jej odkrycia ponad 800 lat temu.

„To wyjątkowe wydarzenie, które stworzy wielu nowych astronomów, zapewniając młodym ludziom kosmiczne wydarzenie, które mogą sami obserwować, zadawać własne pytania i gromadzić własne dane” te Dr Rebekah Hounsell, asystentka naukowa w Centrum Lotów Kosmicznych Godarda w NASA. „To nakarmi kolejne pokolenie naukowców”.

Gdzie jest korona polarna?

Prawdopodobnie nie jesteś tak zaznajomiony z Koroną Polarną, jak z konstelacjami, które są łatwiejsze do zauważenia, jak np. Wielka Niedźwiedzica. Trudno go znaleźć na nocnym niebie, jeśli nie jest czysty. Zanieczyszczenie światłem z dużych miast może również utrudniać znalezienie.

NASA twierdzi, że najłatwiejszym sposobem na odnalezienie Korony Polarnej jest odnalezienie Wegi i Arcturusa, dwóch najjaśniejszych gwiazd na półkuli północnej. (Mogą w tym pomóc aplikacje Skygazing na Twój telefon). Stamtąd możesz w zasadzie narysować wyimaginowaną linię między nimi. Corona Borealis jest prawie pośrodku. Możesz skorzystać z poniższego wykresu, aby zobaczyć, co mamy na myśli.

Alternatywnie możesz też poszukać konstelacji Herkulesa, a Corona Borealis będzie tuż obok. Pamiętaj, że nie będziesz w stanie zobaczyć danej gwiazdy, dopóki nie pojawi się nowa, więc jeśli spojrzysz w niebo zanim to nastąpi, miejsce, w którym pojawi się nowa, nie będzie widoczne.

Kiedy nastąpi nowe?

Nikt nie wie tego na pewno. Astronomowie i naukowcy wiedzą jedynie, że nowa wybuchnie w każdej chwili. Większość z nich jest zgodna, że ​​nowe powinno nastąpić jeszcze przed wrześniem, choć może potrwać dłużej.

Ponieważ nowa może pojawić się w dowolnym momencie, NASA korzysta z pomocy astronomów-obywateli i entuzjastów kosmosu, którzy ostrzegają w przypadku pojawienia się nowej.

„Korzystając z mediów społecznościowych i poczty elektronicznej, (obserwatorzy) będą wysyłać natychmiastowe powiadomienia” powiedział dr., kierownik Laboratorium Fizyki Astrocząstek w NASA Goddard. „Ponownie liczymy na interakcję społeczności globalnej z T CrB.”

Wczesne wykrycie może również pomóc NASA zebrać więcej danych o zdarzeniu, aby lepiej zrozumieć jego mechanikę.

„Będziemy obserwować zjawisko nowej w jej szczytowym momencie i podczas jej schyłku, gdy widzialna energia eksplozji zaniknie” – powiedział Hounsell. „Ale równie ważne jest uzyskanie danych na początku erupcji – zatem dane zebrane przez gorliwych naukowców-obywateli poszukujących teraz nowej w dramatyczny sposób przyczynią się do naszych odkryć”.

Czy będę potrzebował teleskopu, żeby zobaczyć nową?

Nie. NASA twierdzi, że nowa będzie widoczna gołym okiem w bezchmurną noc.

Warto jednak wiedzieć, czego szukać. Nowa nie będzie wyglądać jak eksplozja, jaką można zobaczyć w filmach Michaela Baya. Będzie po prostu wyglądać jak kolejna gwiazda na niebie, która wcześniej nie istniała.

Będzie też dość jasno, więc powinno być dość zauważalne. Ci, którzy mają teleskopy i lornetki, będą oczywiście mieli lepszy widok.

Jaka jest różnica między nową a supernową?

Większość ludzi słyszała termin „supernowa”. To ostatni oddech gwiazdy, gdy ciemnieje. Jednak to ostatnie westchnienie jest także największą eksplozją, jaką kiedykolwiek widział człowiek, ponieważ gwiazda gwałtownie wyrzuca materię w przestrzeń kosmiczną. Naukowcy uważają, że za to odpowiedzialne są supernowe pierwiastki cięższe od żelaza we wszechświecie. Co ciekawe, nawet żelazo we krwi można przypisać supernowym lub podobnym kosmicznym eksplozjom.

Nowy natomiast wymaga dwóch gwiazdek. Jedna gwiazda jest zawsze białym karłem, a druga jest zwykle czerwonym olbrzymem.

Istnieją również inne rodzaje nowych. Hypernowe to supernowe, które osiągają określony rozmiar i jasność. Zazwyczaj są około 10 lub więcej razy jaśniejsze niż standardowa supernowa. Inny typ, niezwykle rzadka kilonowa, powstaje, gdy zderzają się dwie gwiazdy neutronowe, uwalniając niesamowitą falę grawitacyjną wraz z promieniowaniem elektromagnetycznym.