Wyjawiłem się jako trans i wydałem duet ze swoim dawnym wcieleniem

Od dziecka robię hałas.

Wkrótce ten hałas zamienił się w rytm; rytm zamienił się w piosenki, a pisanie piosenek stało się czymś, co trzymało mnie przy życiu.

Jako dziecko, które rozumiało siebie jedynie jako „chłopca w ciele dziewczynki”, jedynym miejscem, w którym mogłem naprawdę wyrazić siebie, był śpiew na scenie.

Jednak w 2020 roku moje życie całkowicie się zatrzymało (podobnie jak wszystkich innych).

Nie tylko znaleźliśmy się w pułapce pandemii, co oznaczało, że nie mogłam koncertować i zarabiać pieniędzy, ale zwalniając i przyglądając się swojemu życiu, zdecydowałam również, że nie mogę już żyć jako osoba, którą udawałam.

Od 15 roku życia naprawdę starałem się zaakceptować siebie, i tak zmusiłem się do stania się kimś innym, kimś, kim, jak sądziłem, wszyscy chcieli, żebym był.

Stworzyłem postać z bezczelnym uśmiechem i ogromnym ego, którą wszyscy zdawali się lubić. I przez chwilę byłem naprawdę przekonany, że będę w stanie żyć w tym kłamstwie na zawsze.

Ale posiadanie sekretnego życia, sekretnych marzeń i sekretnych pragnień, przy jednoczesnym utrzymywaniu tej zewnętrznej brawury przed światem, było męczące i izolujące. Poczułam się, jakby nikt nie znał prawdziwego mnie, nigdy nie czułam się tak samotna.

Stopniowo mój zasięg stawał się coraz mniejszy – ze względu na zmiany moich strun głosowych, tonu głosu, tonu i wytrzymałości – i odkryłem, że kiedy śpiewałem lub występowałem, mój głos często uderzał w nuty znacznie wykraczające poza tonację.

To było zawstydzające i pomimo ogromnego wsparcia ze strony wszystkich wokół mnie, byłam przerażona, że ​​jedyne miejsce, w którym kiedykolwiek czułam się akceptowana, może zostać mi całkowicie odebrane. Co wtedy bym zrobił, żeby przeżyć?

Jednak dzięki muzyce znalazłam siłę, by walczyć o siebie i życie, na które naprawdę zasługiwałam.

Cztery lata i całą oktawę później jestem Dylan Holloway – znany również jako Dylan i Księżyc.

Wróciłem do publiczności w 2022 roku z hukiem, ogłaszając główny bohater programu i wydając nową wersję mojej starej piosenki „Heaven Now”; używając mojego starego głosu jako wokalisty wspierającego.

W pewnym momencie chciałem zostać Dylanem i żyć dalej, ale w okresie przejściowym stało się dla mnie oczywiste, że „Lots” był silnym, odważnym, odpornym i życzliwym człowiekiem, który sprawił, że jestem tym, kim chcę jestem dzisiaj. Nie było szans, żebym mógł zamknąć tę osobę.

Bilety na koncert wyprzedały się w ciągu pierwszej godziny, a piosenka znalazła się na wielu playlistach Spotify, w tym na niezwykle poszukiwanej „New Music Friday”.

Od tego czasu nadal zmieniam branżę muzyczną, wydając więcej duetów ze swoim dawnym wcieleniem, wykorzystując stare nagrania wokalne sprzed mojej przemiany.

Nadal mam ogromne archiwa niesłyszanych materiałów z moim starym głosem i planuję stworzyć więcej artystycznej współpracy między mną a moim dawnym wcieleniem.

Chcę, żeby te duety były światełkiem nadziei dla innych, że możemy i powinniśmy patrzeć z miłością na wszystkie przeszłe wersje nas samych; sprawili, że jesteśmy tym, kim jesteśmy.

Nie twierdzę, że było to łatwe, jedna z piosenek, które ponownie wydałem, Off My Brain (wersja Dylana), była szczególnie trudna do stworzenia, ponieważ nagrywałem swój głos na różnych etapach mojej przemiany, aby uchwycić sopran, alt , tenor i partie basu w piosence

Produkcja była nie tylko trudna do wykonania, ale także wytrzymałość psychiczna była nie lada wyzwaniem do pokonania.

Ciągle słuchałem starej wersji mojego głosu, która dźwigała ciężar bólu, który odczuwałem, gdy byłem tą wersją mnie. To było niesamowicie wymagające.

Jednak w trakcie tego procesu zdałem sobie sprawę, że tak naprawdę uwalniałem się, im bardziej obejmowałem Lota, tym bardziej mogłem w pełni być Dylanem.

Teraz, niczym rosyjska lalka, każda piękna wersja mnie żyje w środku, a moja muzyka opowiada tę historię.

Co więcej, w 2023 roku zostałem zaproszony do udziału w nowym programie muzycznym BBC3 o nazwie Project Icon. Celem programu było zwrócenie uwagi na młodych artystów tworzących oryginalną muzykę, ale początkowo obawiałem się brać w nim udział.

Taka szansa pojawiła się zaledwie 10 lat po występie w MK1 – grupie, która dostała się do finału na żywo X Factor – i bałam się, że moja historia może wywołać sensację.

Ale po chwili namysłu zdecydowałam, że mam życiową szansę, aby być widocznym dla osób trans na całym świecie, po prostu będąc sobą i robiąc swoje.

Dostałem się do finału, gdzie wykonałem autorską piosenkę „Whisky”. Następnie jury w składzie Jason Derulo, Becky Hill i Frank Harris zdecydowało, kto wygra program, podpisze kontrakt płytowy i nawiąże współpracę z Jasonem Derulo.

To był ważny moment. A kiedy ogłoszono, że wygrałem, coś, co zmieniło moje życie.

Zacząłem występować publicznie, a obecnie podróżuję po całym świecie, wygłaszając przemówienia programowe i warsztaty w szkołach, podczas paneli i w firmach na temat siły autentyczności i jej znaczenia.