Brytyjska Partia Pracy zdobywa władzę, Keir Starmer zostaje premierem

Treść artykułu

LONDYN — Lider Partii Pracy Keir Starmer przybył do Pałacu Buckingham, aby przyjąć prośbę króla Karola III o utworzenie rządu po miażdżącym zwycięstwie jego partii.

Treść artykułu

Podczas ceremonii znanej jako „całowanie rąk” Starmer oficjalnie zostanie premierem Wielkiej Brytanii. Następnie uda się do swojej oficjalnej rezydencji przy Downing Street 10.

Przybycie Starmera do pałacu wpisuje się w proces zmiany rządów, który nawiązuje do czasów, gdy król sprawował najwyższą władzę i wybierał swojego najważniejszego ministra — premiera — do kierowania rządem.

Współczesna monarchia konstytucyjna nawiązuje do tej tradycji, a król oficjalnie oferuje to stanowisko partii, która ma większość w Izbie Gmin.

Wcześniej tego samego dnia ustępujący premier Rishi Sunak złożył królowi rezygnację.

Partia Starmera odniosła zwycięstwo nad konserwatystami Sunaka po 14 latach sprawowania władzy.

Treść artykułu

TO PILNA AKTUALIZACJA WIADOMOŚCI. Poniżej zamieszczamy wcześniejszą historię AP.

LONDYN (AP) — Brytyjska Partia Pracy przejęła w piątek władzę po ponad dekadzie w opozycji, a znudzony elektorat zapewnił jej miażdżące zwycięstwo — ale także ogromne zadanie ożywienia stagnującej gospodarki i zniechęconego kraju.

Lider Partii Pracy Keir Starmer oficjalnie obejmie urząd premiera jeszcze tego samego dnia, powracając ze swoją partią do władzy niecałe pięć lat po tym, jak poniosła ona największą porażkę od prawie stu lat.

Zgodnie z bezlitosną choreografią brytyjskiej polityki obejmie urząd w 10 Downing St., wkrótce po tym, jak konserwatywny przywódca Rishi Sunak i jego rodzina opuścili oficjalną rezydencję, a król Karol III przyjął jego rezygnację w Pałacu Buckingham.

Treść artykułu

Treść artykułu

„To trudny dzień, ale odchodzę z tego stanowiska z zaszczytem, ​​że mogłem być premierem najlepszego kraju na świecie” – powiedział Sunak w przemówieniu pożegnalnym.

Sunak przyznał się do porażki wcześniej rano, mówiąc, że wyborcy wydali „trzeźwiący werdykt”.

W wspaniałym przemówieniu pożegnalnym, wygłoszonym w tym samym miejscu, w którym sześć tygodni wcześniej domagał się przedterminowych wyborów, Sunak życzył Starmerowi wszystkiego najlepszego, ale przyznał się również do jego błędów.

„Słyszałem wasz gniew, wasze rozczarowanie i biorę odpowiedzialność za tę stratę” – powiedział Sunak. „Do wszystkich konserwatywnych kandydatów i działaczy, którzy pracowali niestrudzenie, ale bez powodzenia, przykro mi, że nie udało nam się dostarczyć tego, na co zasługiwaliście swoimi wysiłkami”.

Triumf i wyzwania Partii Pracy

Treść artykułu

Po ogłoszeniu niemal wszystkich wyników Partia Pracy zdobyła 410 miejsc w 650-osobowej Izbie Gmin, a konserwatyści 118.

„Takie zadanie wiąże się z wielką odpowiedzialnością” – przyznał Starmer w przemówieniu do zwolenników, mówiąc, że walka o odzyskanie zaufania ludzi po latach rozczarowań „jest bitwą, która definiuje nasze czasy”.

Przemawiając o świcie w Londynie, powiedział, że Partia Pracy da „promień nadziei, początkowo blady, ale nabierający mocy w miarę upływu dnia”.

Dla Starmera to wielki triumf, który przyniesie ze sobą ogromne wyzwania. Musi on bowiem stawić czoła znużonemu elektoratowi, który niecierpliwie czeka na zmiany, a wszystko to dzieje się na tle ponurego kryzysu gospodarczego, rosnącej nieufności do instytucji i chwiejnej tkanki społecznej.

„Nic nie poszło dobrze przez ostatnie 14 lat” – powiedział londyński wyborca ​​James Erskine, który był optymistycznie nastawiony do zmian na kilka godzin przed zamknięciem lokali wyborczych. „Po prostu widzę to jako potencjał do sejsmicznej zmiany i na to właśnie liczę”.

Treść artykułu

I to właśnie obiecał Starmer, mówiąc, że „zmiana zaczyna się teraz”.

Anand Menon, profesor polityki europejskiej i spraw zagranicznych w King’s College London, powiedział, że brytyjscy wyborcy wkrótce zobaczą wyraźną zmianę atmosfery politycznej w porównaniu z burzliwą „polityką jako pantomimą” ostatnich kilku lat.

„Myślę, że będziemy musieli przyzwyczaić się na nowo do względnie stabilnego rządu, w którym ministrowie pozostają u władzy przez długi czas, a rząd potrafi myśleć perspektywicznie, wykraczając poza cele krótkoterminowe i średnioterminowe” – powiedział.

Wielka Brytania doświadczyła serii burzliwych lat — częściowo spowodowanych przez konserwatystów, a częściowo nie — które sprawiły, że wielu wyborców jest pesymistycznie nastawionych do przyszłości swojego kraju. Rozwód Wielkiej Brytanii z Unią Europejską, a następnie pandemia COVID-19 i inwazja Rosji na Ukrainę nadszarpnęły gospodarkę, podczas gdy imprezy łamiące lockdown organizowane przez ówczesnego premiera Borisa Johnsona i jego personel wywołały powszechny gniew.

Treść artykułu

Rosnące ubóstwo, rozpadająca się infrastruktura i przeciążona Narodowa Służba Zdrowia stały się przyczyną narzekań na „rozbitą Wielką Brytanię”.

Następczyni Johnsona, Liz Truss, jeszcze bardziej wstrząsnęła gospodarką dzięki pakietowi drastycznych obniżek podatków i utrzymała się na stanowisku zaledwie 49 dni. Truss, która straciła miejsce na rzecz Partii Pracy, była jedną z wielu starszych torysów wyrzuconych w wyniku surowego rozrachunku wyborczego.

Choć wynik wydaje się być sprzeczny z ostatnimi prawicowymi wyborczymi przesunięciami w Europie, w tym we Francji i Włoszech, wiele z tych samych populistycznych nurtów płynie w Wielkiej Brytanii. Lider Reform UK, Nigel Farage, zasiał zamęt w wyścigu antyimigranckim nastrojem swojej partii, „odzyskajmy nasz kraj”, podkopując poparcie dla konserwatystów, a nawet przejął część wyborców Partii Pracy.

Treść artykułu

Głosy konserwatystów spadają, podczas gdy mniejsze partie zyskują na popularności

Efektem jest katastrofa dla konserwatystów, ponieważ wyborcy ukarali ich za 14 lat rządów, w czasie których rządzili polityką oszczędnościową, Brexitem, pandemią, skandalami politycznymi i wewnętrznymi konfliktami.

Historyczna porażka — najmniejsza liczba miejsc w dwustuletniej historii partii — osłabia ją i wprowadza chaos, a natychmiast rozpocznie się walka o zastąpienie Sunaka, który zapowiedział ustąpienie ze stanowiska lidera.

W znaku niestabilnego nastroju społecznego i gniewu na system, nowy parlament będzie bardziej podzielony i zróżnicowany ideologicznie niż jakikolwiek od lat. Mniejsze partie zdobyły miliony głosów, w tym centrowi Liberalni Demokraci i Reform UK Farage’a. Zdobył cztery miejsca, w tym jedno dla Farage’a w nadmorskim miasteczku Clacton-on-Sea, zapewniając sobie miejsce w parlamencie przy ósmej próbie.

Treść artykułu

Liberalni Demokraci zdobyli około 70 miejsc, przy nieco niższym udziale głosów niż Reform, ponieważ ich głosy zostały rozdzielone bardziej efektywnie. W brytyjskim systemie większościowym wygrywa kandydat z największą liczbą głosów w każdym okręgu wyborczym.

Partia Zielonych zdobyła cztery miejsca, podczas gdy przed wyborami miała ich zaledwie jedno.

Jednym z największych przegranych okazała się Szkocka Partia Narodowa, która przed wyborami posiadała większość z 57 miejsc w Szkocji, ale wydawało się, że straci wszystkie, z wyjątkiem kilku, głównie na rzecz Partii Pracy.

Praca była ostrożna, ale niezawodna

Partia Pracy nie podniosła poziomu życia swoimi obietnicami ożywienia ospałej gospodarki, inwestowania w infrastrukturę i uczynienia z Wielkiej Brytanii „superpotęgi czystej energii”.

Ale ostrożna kampania partii, stawiająca bezpieczeństwo na pierwszym miejscu, przyniosła oczekiwany rezultat. Partia zyskała poparcie dużej części społeczności biznesowej i poparcie ze strony tradycyjnie konserwatywnych gazet, w tym należącego do Ruperta Murdocha tabloidu Sun, który chwalił Starmera za „przywrócenie partii centralnego miejsca w brytyjskiej polityce”.

Treść artykułu

Błędy konserwatystów

Tymczasem kampania konserwatystów była nękana wpadkami. Kampania rozpoczęła się niepomyślnie, gdy deszcz zmoczył Sunaka, gdy ogłaszał to na zewnątrz 10 Downing St. Następnie Sunak wrócił wcześniej do domu z obchodów 80. rocznicy inwazji D-Day we Francji.

Kilku konserwatystów z bliskiego otoczenia Sunaka jest objętych dochodzeniem w związku z podejrzeniami, że wykorzystali poufne informacje do obstawiania daty wyborów przed jej ogłoszeniem.

W Henley-on-Thames, około 40 mil (65 kilometrów) na zachód od Londynu, wyborcy tacy jak Patricia Mulcahy, która jest na emeryturze, wyczuli, że naród szuka czegoś innego. Społeczność, która od dawna głosowała na konserwatystów, tym razem przeszła na stronę liberalnych demokratów.

„Młodsze pokolenie jest o wiele bardziej zainteresowane zmianami” – powiedział Mulcahy przed ogłoszeniem wyników. „Ale ktokolwiek się dostanie, czeka go piekielnie ciężka praca. To nie będzie łatwe”.

Treść artykułu