Chcąc być kimś innym | Książki

Królestwo zwierząt przeżyło dziwne czasy, w których każdy gatunek chciał być innym. Kiedy patrzyli na siebie, znajdowali się z „małą dziurką zrobioną ze smutku”. Kogut chciał być ptakiem, który chciał być ślimakiem, który chciał być zającem, który chciał być kaczką, który chciał być piękny jak motyl, który chciał pozostać taki, jaki był.

Wszystkie zwierzęta dostały szansę bycia kimś, kim nie były. Nie trwało to długo.

Autor tekstu, Wzgórza Różańcowe Araujomówi PÚBLICO, że szukał w tej książce „przede wszystkim i jak zawsze, opowiedz dobrą historię, która sprawi, że czytelnicy będą chcieli wiedzieć, co się wydarzy i znajdą przyjemność w słowach”.

Dodaje również o swoich motywacjach do napisania tej opowieści: „Uważam, że jednym z wyzwań stojących przed ludźmi jest nauczenie się życia z tym, co oferuje życie, bez ciągłego patrzenia w bok i porównywania się z innymi lub inwestowania w ideał, który nie jest prawdziwy. W końcu nikt nam nie mówi, że osiągnięcie tego, o czym marzymy, faktycznie uczyni nas szczęśliwszymi”.

Jednakże jest on „świadomy, że motywacje pisarza nie zawsze pokrywają się z tym, co czytelnicy odkrywają w opowieści”, nawet biorąc pod uwagę, że „to jedno z bogactw czytelnictwa!”

Wspomina również: „Przed, w trakcie i po tym wszystkim pojawiają się słowa, które są narzędziem i jednocześnie źródłem inspiracji. Pisanie jest niezwykłą grą, ponieważ istnieje cały wszechświat do zbadania”.

Na koniec wyraża życzenie: „Chciałbym, aby tę książkę przeczytały zarówno dzieci, jak i dorośli”.

Prosty i darmowy proces

Również ilustrator Chciałbym być taki, Beatriz Franciscomówi, że to jest „opowieść dla dzieci, ale taka, z którą mogą utożsamić się również dorośli”. Ze względu na temat porusza: „Akceptacja tego, kim jesteśmy, uznanie naszych cech, ale także naszych ograniczeń”.

Nie miał trudności z zilustrowaniem tej książki, wymieniając się pomysłami z autorem tekstu: „Uwielbiam zwierzęta, więc łatwo mi było wyobrazić sobie bohaterów”.

Beatriz Francisco, absolwentka kierunku Design i magister Design and Visual Culture z Iade, opowiada o swoim procesie twórczym, który uważa za „całkiem prosty i swobodny, bez wielu reguł”. Opisuje: „Na początku zrobiłam scenariusz ręcznie, na podstawie szybkich rysunków pierwszych pomysłów, jakie miałem, a następnie przeszedłem do wersji cyfrowej, gdzie rozwinąłem i sfinalizowałem ilustracje”.

Nie zawsze postępuje według określonej kolejności, choć na początku kieruje się nią scenariusz„Ale w trakcie całego procesu zmienia się to wraz z pojawianiem się nowych pomysłów. Zaczynam od tego, co mnie najbardziej zainspirowało i kontynuuję w ten sposób. Przeskakuję ze strony na stronę, czytając i czytając ponownie historię, a gdy wpadnę na pomysł w złym momencie, zapisuję go, żeby go nie zapomnieć” – mówi PÚBLICO. e-mail.

W tej książce zaczął od końca: „Pierwsza ilustracja, którą zrobiłem do tej książki, była na ostatniej stronie, gdzie przedstawione są wszystkie postacie. Wyobraziłem je sobie jako grupę i chciałem, aby były wizualnie harmonijne, gdy są razem, abym mógł również lepiej zrozumieć wymiary każdego ze zwierząt”.

W swojej pracy stara się tworzyć różne perspektywy i ilustracje, które „sprawiają, że chcemy patrzeć trochę dłużej, aby odkryć coś, czego wcześniej nie widzieliśmy”. Udaje mu się to.

Można powiedzieć, że spotkanie języka pisanego i wizualnego skutkuje szczęśliwą książką. I tak, może być ona bardzo dobrze czytana, obserwowana i cieszy się nią dorośli.

Chciałbym być taki odbędzie się w najbliższą sobotę o godz. Festiwal Literacki Ovaro godz. 15.30 w Jardim dos Campos, w obecności autorów.

Więcej artykułów Mały druk