Peter Frampton w końcu widzi otwarte drzwi Rock & Roll Hall of Fame

Treść artykułu

NOWY JORK — Podczas zeszłorocznej ceremonii wprowadzenia do Rock & Roll Hall of Fame Sheryl Crow miała właśnie zaśpiewać swój hit „Everyday Is a Winding Road”, gdy zaprosiła na scenę ikonę rocka.

Treść artykułu

„Panie i panowie, muszę przedstawić jednego z moich bohaterów — Petera Framptona” — powiedziała, gdy pojawił się wśród gromkich braw, założył gitarę elektryczną Gibsona i sprawił, że z instrumentu natychmiast wystrzeliły iskry muzyczne.

Frampton wciąż improwizował, gdy dostał uścisk od Crowa, a potem od Steviego Nicksa. Gdy zaczął grać porywające solo, na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech. „Tak to się robi, Peterze Framptonie!” krzyknął Crow.

Treść artykułu

Nazwijmy ten elektryzujący występ próbą generalną. W tym roku Frampton w końcu sam zostanie wprowadzony do rock hall, co jego fani uważają za zaszczyt, na który już dawno należało się. Uroczystość odbędzie się 19 października w Cleveland.

Dziękuje Crow za podzielenie się swoim blaskiem reflektorów. „Nie sądzę, żebym został nominowany, gdyby nie Sheryl, która mnie tam popchnęła” – mówi Associated Press ze swojego domu w Nashville. „Zawsze będę jej wdzięczny za wspaniałą okazję, jaką mi dała”.

Treść artykułu

Treść artykułu

Frampton zdobył miejsce w dużej mierze dzięki podwójnemu albumowi koncertowemu z 1976 r. „Frampton Comes Alive!”, wspieranemu przez przeboje „Show Me the Way” i „Baby, I Love Your Way” — które magazyn „Rolling Stone” umieścił na liście 50 najlepszych albumów koncertowych wszech czasów.

Gitarzysta-piosenkarz-autor tekstów kwalifikuje się do Hall of Fame od 1998 roku. „Myślałem, że to się po prostu nie wydarzy i poszedłem dalej swoim życiem” – mówi. „Nigdy nie oczekuję nagród. Cokolwiek stanie na mojej drodze, jestem zaszczycony i podekscytowany”.

Otwarcie drzwi dla Framptona zbiegło się ze zmianą kierownictwa galerii sław w 2023 r., co spowodowało, że zaproszenia otrzymały także kluczowe gwiazdy z tradycjami, takie jak Foreigner i Cher.

POLECANY FILM

Przepraszamy, ale nie udało się załadować tego filmu.

Odtwórz wideo

Dołączą do Mary J. Blige, A Tribe Called Quest, Kool & The Gang, Ozzy’ego Osbourne’a, Dave Matthews Band, nieżyjącego już Jimmy’ego Buffetta, MC5, Dionne Warwick, Alexis Korner, Johna Mayalla i Big Mama Thornton w klasie ’24.

Treść artykułu

„Jestem absolutnie zachwycony Peterem. Poświęcił całe swoje życie temu biznesowi i zasługuje na tyle samo, co każdy inny” – powiedział basista Rick Wills, który wchodzi do sali z Foreigner i który grał z Framptonem przez lata, w tym współtworzył „Do You Feel Like I Do?”

W przemówieniu z okazji przyjęcia nagrody Crow ujawniła, że ​​w 1976 r., gdy miała 14 lat, wraz z sześcioma nastoletnimi przyjaciółmi zobaczyła Frampton na koncercie w Memphis w stanie Tennessee. „Mogłam zaśpiewać razem z dziesiątkami tysięcy nieznajomych „Do You Feel Like I Do?””. Nazwała to przełomowym momentem.

Być może bardziej niż jakikolwiek inny muzyk, Frampton był kojarzony z talk boxem, efektem gitarowym, który polega na podłączeniu rurki ze wzmacniacza do ust, co pozwala uzyskać dźwięk zarówno psychodeliczny, jak i mechaniczny. Technikę tę stosowali wszyscy, od Mötley Crue po Pink Floyd.

Treść artykułu

„Nigdy nie chodziło mi o brawurę bycia gwiazdą. Nigdy nie myślałem o sobie w ten sposób. Jestem muzykiem od urodzenia i po prostu chcę móc grać tak długo, jak będę mógł” – mówi.

„Mówię przez moją gitarę, myślę bardziej niż słowami. Myślę, że więcej emocji i duszy pochodzi z moich nut, które gram, i niż z czegokolwiek, co mógłbym kiedykolwiek powiedzieć”.

Do niedawna Framptonowi umykały główne nagrody, a jego muzyka była wykorzystywana w takich filmach jak „Jumanji: Przygoda w dżungli”, „Uczniowska balanga” i „The Banger Sisters”. Odkupienie nastąpiło w 2007 r., kiedy instrumentalny album Framptona „Fingerprints” zdobył nagrodę Grammy, jego pierwszą nagrodę.

„Są dwie rzeczy, o których zawsze marzyłem: Jedna to Grammy, którą dostałem za mój instrumentalny album, z którego jestem tak dumny, ponieważ nie zaśpiewałem ani jednej nuty. Chodziło tylko o moją grę na gitarze, więc to było ekscytujące. A potem, wiesz, oczywiście marzeniem było, że może pewnego dnia znajdę się w Rock & Roll Hall of Fame. Ale nigdy nie czułem, że „Cóż, zasługuję na to bardziej niż ktokolwiek inny”.

W 2019 roku ujawnił, że cierpi na zwyrodnieniową chorobę mięśni zwaną zapaleniem mięśni z ciałami wtrętowymi, ale planuje trasę koncertową przed nominacją — The Positively Thankful Tour, która obejmie Karolinę Południową, Nowy Jork, Connecticut, Wirginię, Pensylwanię, Ohio i Waszyngton — i pracuje nad piosenkami dla innych, a także nad kolejnym albumem.

„Nie mogę powiedzieć, kiedy to wyjdzie, bo jestem takim perfekcjonistą. Chcę, żeby każdy utwór był jak najlepszy utwór, jaki kiedykolwiek napisałem” – mówi ze śmiechem.

Treść artykułu