Kiedy w 2016 roku Gleyber Torres został sprzedany z Chicago Cubs do New York Yankees w ramach transakcji Umowa z Aroldisem Chapmanemprzybył z ogromnymi oczekiwaniami. Jego pierwsze dwa lata spełniły oczekiwania, ponieważ młody drugi bazowy został dwukrotnym uczestnikiem All-Star, notując średnią 0,271, 62 home runy i 0,845 OPS w latach 2018–2019.
Jednak trajektoria Torresa uderzyła w ścianę, gdy w 2020 r. został przeniesiony na skrót. Jego zmagania nasiliły się, gdy spadły jego wskaźniki defensywne i zanikła siła. Po dziewięciu home runach w 127 meczach w 2021 roku Yankees przenieśli Torresa z powrotem na drugą bazę, gdzie pracował jako solidny – jeśli nie wyróżniający się – zawodnik.
Przejdźmy szybko do roku 2024 i Torres znalazł się na rozdrożu. Po dwóch solidnych, ale niezbyt spektakularnych latach (24 i 25 home runów odpowiednio w 2022 i 2023 r.) jego przyszłość w Nowym Jorku wydawała się niepewna. Był w najlepszym razie przeciętnym drugbazowym i poniżej średniej baserunnerem. Wkraczając w rok kontraktowy, Torres osiągał zaledwie 0,231 przy fatalnym 0,654 OPS w pierwszą połowę sezonu.
Potem przyszła rola lidera.
24 lipca Torres został przesunięty na pozycję lidera, co było decyzją zrodzoną z desperacji. Po kontuzji DJ LeMahieu i zmaganiach Anthony’ego Volpe’a Yankees zwrócili się do Torresa. W odpowiedzi podniósł swój OPS do 0,755, trafiając 0,283 przy sześciu zdobytych bramkach w roli. Jego kij ożył i choć Aaron Judge i Juan Soto pozostali głównymi zagrożeniami dla drużyny, to konsekwentna gra Torresa na szczycie tabeli utrzymała atak.
To odrodzenie przeniosło się na okres posezonowy. Torres prowadził oba mecze ALCS przeciwko Cleveland Guardians trafieniami, co pomogło w rozpoczęciu zdobywania punktów w drugim meczu, a jego wynik OPS wyniósł 0,933 24 nietoperze po sezonie.
