Zmiany w NDP w sprawie podatku węglowego jako prezentu przedwyborczego dla Poilievre’a

Treść artykułu

Zatem zdaniem Davida Eby’ego, premiera Nowej Demokratycznej Partii Kolumbii Brytyjskiej, najlepszy podatek węglowy na świecie jest szkodliwy dla mieszkańców Kolumbii Brytyjskiej.

Treść artykułu

Tymczasem, zdaniem Jagmeeta Singha, lidera federalnej Nowej Partii Demokratycznej, krajowy podatek węglowy premiera Justina Trudeau, w dużej mierze zapożyczony z modelu obowiązującego w Kolumbii Brytyjskiej, jest niekorzystny dla Kanadyjczyków.

Określenie tych zmian polityki NDP na szczeblu federalnym i prowincjonalnym w zeszłym tygodniu mianem „zmian” w świetle ich dotychczasowego poparcia dla podatków węglowych nie oddaje w pełni ich znaczenia.

To bardziej przypomina skok z dwoma i pół saltami w tył w pozycji szczupaka na igrzyskach olimpijskich, zakończony potężnym wpadnięciem do basenu brzuchem.

Nasuwa się pytanie, czy stratedzy Nowej Demokratycznej Partii nie zostali zinfiltrowani przez podwójnych agentów pracujących dla federalnego lidera konserwatystów Pierre’a Poilievre’a, ponieważ właśnie wręczyli mu kolejne dwa pałki, którymi będzie mógł obić Trudeau’a przed kolejnymi wyborami federalnymi, w których Poilievre chce, aby jego obietnica zniesienia podatku węglowego Trudeau’a stała się kwestią decydującą.

Treść artykułu

Treść artykułu

Spośród dwóch zmian w polityce NDP w zeszłym tygodniu, najbardziej niszczycielska dla rządu Trudeau była zmiana zdania dokonana przez Eby’ego.

Gdy w 2008 r. liberalny rząd Kolumbii Brytyjskiej wprowadził pierwszy w Ameryce Północnej neutralny pod względem przychodów podatek węglowy, został on powszechnie pochwalony przez wszystkie organizacje, od Organizacji Narodów Zjednoczonych, przez Bank Światowy, po Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, a także przez sam rząd Trudeau, gdy został wybrany w 2015 r. i wprowadził federalny podatek węglowy w 2019 r., jako najlepsza lub jedna z najlepszych polityk klimatycznych na świecie.

Podobnie jest z aktywistami klimatycznymi, klimatologami i ośrodkami analitycznymi zajmującymi się tematyką klimatu, z których wiele jest finansowanych przez rząd federalny.

Jednak szesnaście lat później Eby, który w październiku stanie przed wyborami prowincjonalnymi i będzie musiał stawić czoła poważnemu wyzwaniu ze strony lidera Partii Konserwatywnej Kolumbii Brytyjskiej, Johna Rustada, który obiecał znieść podatek węglowy, jeśli wygra, przyznał, że jest on nie do przyjęcia dla wielu wyborców i może sprawić, że NDP stanie się niewybieralna.

Treść artykułu

Przepraszamy, ale nie udało się załadować tego filmu.

Odtwórz wideo

„Kontekst i wyzwania, przed którymi stoją mieszkańcy Kolumbii Brytyjskiej, uległy zmianie” Eby wyjaśnił swoją decyzję.

„Wielu mieszkańców Kolumbii Brytyjskiej zmaga się z problemem braku możliwości zakupu mieszkań”.

(Jednym z wielu zarzutów wobec podatku węglowego w Kolumbii Brytyjskiej jest to, że od 2013 r. nie jest on neutralny pod względem przychodów, tzn. nie zwraca podatnikom wszystkich zebranych pieniędzy).

Zniesienie podatku węglowego byłoby szczególnie skomplikowane w Kolumbii Brytyjskiej, ponieważ obowiązuje on poza federalnym systemem podatku węglowego, podobnie jak Quebec, a jeśli jakikolwiek rząd Kolumbii Brytyjskiej podejmie próbę jego zniesienia, najprawdopodobniej zostanie on zastąpiony podatkiem węglowym Trudeau.

Dlatego też Eby powiedział w czwartek, że zniesie podatek węglowy w Kolumbii Brytyjskiej, jeśli Trudeau nie zastąpi go federalnym podatkiem węglowym, co jest wysoce nieprawdopodobne.

Przepraszamy, ale nie udało się załadować tego filmu.

Odtwórz wideo

Zarówno Eby, jak i Singh twierdzą, że zastąpią obecny system podatku węglowego nową polityką klimatyczną, która skupi się na tym, aby wielcy przemysłowi truciciele płacili za to, a nie na obciążaniu dodatkowych kosztów ludźmi pracującymi.

Treść artykułu

To jest niesamowicie nieszczere i z tego powodu uzasadnione są drwiny Trudeau’a z Singha za jego zmianę stanowiska w sprawie podatku od emisji dwutlenku węgla, po tym jak lider Nowej Demokratycznej Partii (NDP) wcześniej „zerwał” jego umowę z liberałami dotyczącą zarządzania podażą i zaufaniem.

Po pierwsze, zarówno Singh, jak i Eby, jeszcze przed zmianą swojej polityki, zgodzili się, że podatki od emisji dwutlenku węgla (w tym kontekście oznaczają federalną opłatę paliwową nakładaną na konsumentów za benzynę, gaz ziemny i inne formy energii pochodzącej ze paliw kopalnych) są najskuteczniejszym i najbardziej ekonomicznym sposobem na ograniczenie emisji przemysłowych gazów cieplarnianych.

Po drugie, zgodzili się, że ulgi klimatyczne – obecnie nazywane płatnościami zachęcającymi do działań na rzecz klimatu – skutkują tym, że większość gospodarstw domowych otrzymuje więcej pieniędzy w formie ulg, niż płaci w formie podatków od emisji dwutlenku węgla.

Prawda jest taka, że ​​nie ma nic za darmo, jeśli chodzi o redukcję emisji gazów cieplarnianych w przemyśle, a dodatkowe koszty tego procesu ostatecznie poniesie społeczeństwo w ramach dowolnego systemu cen emisji dwutlenku węgla.

Treść artykułu

Słusznym argumentem przedstawionym przez Eby’ego i Singha jest to, że Trudeau i liberałowie podważyli wiarygodność cen emisji dwutlenku węgla, traktując Kanadyjczyków nierówno — na przykład zwalniając na trzy lata z podatku węglowego gospodarstwa domowe, które ogrzewają swoje domy olejem opałowym, ale nie gazem ziemnym.

Kiedy krytycy opisali tę decyzję jako oczywistą próbę wzmocnienia malejącego poparcia politycznego w Kanadzie atlantyckiej ze strony liberałów Trudeau, Gudie Hutchings, minister rozwoju gospodarczego obszarów wiejskich w rządzie Trudeau, stwierdził, że jeśli prowincje takie jak Alberta chcą podobnych umów, powinny wybrać więcej parlamentarzystów z partii liberalnej, aby ich głos został usłyszany w gabinecie.

Nic więc dziwnego, że dzisiejsi wyborcy są cyniczni w stosunku do polityków i rządów, którzy w każdej chwili porzucą swoje zasady i zmienią swoją politykę, jeśli tylko uznają, że pomoże im to wygrać wybory.

Treść artykułu