Zrozumiałam, że przyjmowanie rozkazów w sypialni nie czyni mnie złą feministką

Mój kochanek i ja stoimy naprzeciw siebie, kilka cali od łóżka.

Właśnie wziął prysznic i kilka kropel wody spłynęło mu po brzuchu i wylądowało na ręczniku, którym owinął sobie talię.

Mimo że on jest prawie nagi, a ja całkowicie ubrana, nie ma wątpliwości, że ma przewagę.

„Zdejmij ubranie” – mówi, nie odrywając ode mnie wzroku.

Moje ciało boli z jego powodu. Drażniliśmy się nawzajem przez wiele godzin, niecierpliwie czekając, aż przyjaciele, których zaprosiliśmy na drinka, wyjdą, żebyśmy mogli uprawiać seks.

W powietrzu czuć napięcie i oczekiwanie, gdy posłusznie wykonuję jego polecenie i powoli się rozbieram.

Nie drgnął ani jeden mięsień, tylko chciwie przyglądał się mojemu ciału, gdy zdejmował kolejne warstwy, aż w końcu założyłem swój urodzinowy strój.

Dopiero wtedy mnie dotyka.

Podnosi mnie, sprawiając, że czuję się lekka jak piórko, i kładzie na łóżku.

Poza sypialnią nie potrafię pozostawać w cieniu.

Zarządzam dużym zespołem i pracuję w środowisku o wysokiej presji. Pilne terminy są stałym elementem mojego dnia. Wyłączanie się nie przychodzi mi naturalnie.

Jestem również bardzo niezależną kobietą, która sama na siebie zarabia i prowadzi własną firmę.

A jednak, jeśli chodzi o seks, nie ma nic przyjemniejszego dla mnie niż słuchanie instrukcji.

Tego rodzaju gra o władzę może przybierać wiele form. Wypróbowałem ich całkiem sporo.

Ale gdy dorastałam i zaczęłam więcej pisać i czytać o równości i prawach kobiet, zaczęłam odczuwać pewien dyskomfort w związku z moim wyborem partnerów seksualnych, a także z rodzajem seksu, jaki uprawialiśmy.

Nie jestem typem osoby, która w życiu schodzi na dalszy plan, więc zastanawiałam się, dlaczego robię to w łóżku.

Martwiłam się, dlaczego ciągnie mnie do silnych, dominujących mężczyzn, którzy nie boją się przejmować inicjatywy, i skąd bierze się moja gotowość do oddania kontroli.

Rozważałem to pytanie przez lata i nawet kiedyś rozmawiałem na ten temat z profesjonalistą, po prostu aby uzyskać obiektywną opinię.

To, co powiedziała mi moja terapeutka – i co sama wkrótce zrozumiałam – to, że moje wybory seksualne nie odzwierciedlają tego, jaką jestem kobietą.

Aby użyć prostej analogii: mój kochanek może być konduktorem, ale to ja decyduję, czy chcę wsiąść do pociągu. I, jak się okazuje, czasami lubię po prostu towarzyszyć mu podczas (bardzo przyjemnej) przejażdżki.

Właściwie to zupełnie zrozumiałe, że lubię odpocząć w łóżku po tak wielu codziennych obowiązkach.

To uczucie wolności – jak wydech po długim wstrzymywaniu oddechu.