To era Eisenhowera, czas powojennej obietnicy w Kalifornii, miejsce nowych początków i nowej miłości. W tym otoczeniu Shannon Pufahl umieściła swoją debiutancką powieść, która zdobyła nagrodę za literaturę lesbijską, ale w wersji filmowej staje się ona bardziej skomplikowanym dramatem romantycznym, zmieszanym z hazardem, tonami noir, wyścigami konnymi i złożonym trójkątem miłosnym, które nie wszystkie łączą się tak dobrze, jak mogłyby, ale dają tej atrakcyjnej i utalentowanej obsadzie „A” za próbę uczynienia tego wszystkiego wiarygodnym.
Zawietrzony (Czy Poulter?), miły facet wraca do domu z wojny koreańskiej, aby się ustatkować i rozpocząć wymarzone życie rodzinne ze swoją żoną Muriel (Daisy Edgar-Jones), i przez chwilę wszystko wydaje się w porządku, dopóki nie pojawia się niegrzeczny brat Lee, Julius, po pewnym czasie spędzonym w trasie. Nadzieją Lee jest, że wszyscy odniosą sukces w tym świeżym, nowym świecie, ale sprawy sercowe wtrącają się, co bardzo osłabia poczucie winy Lee. Między Muriel a Juliusem panuje romantyczne napięcie, niezręczne, tak, ponieważ jest jej szwagrem. Pomyślisz, że wiesz, dokąd to wszystko zmierza. Nie zmierza tam, chociaż jest jasne, że tych dwoje łączy więź, sekret połączenie. Ale Julius, typ włóczęgi, wstaje i znika ponownie, kierując się do kasyn, aby znaleźć kogoś, kto go oszukał, ale to, co odkrywa, to wejście do świata hazardzistów, a także kilka dodatkowych zajęć, w tym spanie z kobietą, która zostawia pieniądze na stole po ich krótkim romansie. Czy on rzeczywiście jest cwaniakiem? Prawdziwy romans dla niego zaczyna się, gdy spotyka się zawodowo i osobiście z Henrym (Diego Calva), a tajemnica przeszłości Juliusza wychodzi na jaw, gdy zaczynają wpadać w tarapaty finansowe związane z pokerem, a do tego dochodzi gorący romans.
Tymczasem w jej sercu jasne jest, że Muriel czegoś brakuje w jej młodym małżeństwie, jakkolwiek by się wydawało, właściwym, i wkrótce znalazła satysfakcję nie w domu, ale na torze wyścigowym, gdzie doświadczała emocji, obstawiając konie, zupełnie nieświadomie dla Lee, który nigdy nie znalazł jej kryjówki dla całej gotówki, którą przynosiła do domu. To również w tym świecie jej własne wewnętrzne potrzeby wychodzą na powierzchnię, gdy poznaje Sandrę (Sasha Calle) i czuje się romantycznie zauroczona.
Wszystkie te wątki fabularne przeplatają się w tym niespójnym filmie, który nie potrafi zdecydować, który wątek śledzić lub na której postaci się skupić, więc robi to wszystko. Myślę, że prawdziwym zainteresowaniem jest tutaj magnetyczne przyciąganie między Muriel i Juliusem, chociaż oboje wiedzą, że to nigdy nie zadziała, ponieważ są to lata 50., oboje wiedzą również, że ta tajemnicza miłość, którą czują, musi pozostać platoniczna, ale wciąż głęboka, ponieważ podążają za własnymi pragnieniami, które dyktują, że nigdy nie będą mogli być razem.
Reżyser Daniel Minaha, który stworzył nagrodzony Emmy limitowany serial Halston i był również producentem wykonawczym i reżyserem tegorocznego nominowanego do nagrody Emmy filmu Współpodróżnicyma rację, uważając, że jest to zaczątek intrygującego i złożonego dramatu romantycznego, ale adaptacja powieści Bryce’a Kassa po prostu nie potrafi znaleźć sposobu, aby połączyć te elementy w całość. Współpodróżnicyktórego akcja rozgrywa się częściowo w latach 50., zdominowanych przez seks, znakomicie spełnia to zadanie, podążając za skazanym na niepowodzenie romansem bohaterów granych przez Matta Bomera i Jonathana Baileya aż do lat 80., ale scenariusz ten ma zbyt wiele rozbieżności, które odwracają naszą uwagę, by mógł zostać zapamiętany.
Edgar-Jones również wydaje się mieć trudności ze zrozumieniem, kim tak naprawdę jest Muriel, chociaż z pewnością ktoś tęskniący za związkiem osób tej samej płci, będąc świeżo po ślubie w latach 50., może nie być najłatwiejszą postacią do zdefiniowania. Poulter jest biedną zagubioną duszą w tym wszystkim i mógłby być antagonistą stojącym między bratem a żoną, ale tak naprawdę jest dobrym starym chłopcem. Współczujesz mu, ponieważ myślał, że spełni amerykański sen. Elordi staje się jednym z najciekawszych aktorów, zwłaszcza po Słony I Euforia ugruntowali jego bonafides seks symbol. Jeśli kiedykolwiek zrobią remake Hudon jest tym facetem. Jednak to Calva, odkrycie Damiana Chazelle’a Babilonkto się wyróżnia, intrygująca postać, to pewne. A Calva uderza we wszystkie właściwe nuty w łóżku i poza nim z Elordi.
Złote zdjęcia Luca Montpelliera naprawdę odzwierciedlają urok Kalifornii tamtych czasów, a film wygląda wspaniale. Producentami są Peter Spears, Daniel Minahan, Tim Headington, Mollye Asher, Theresa Steele Page i Michael D’Alto. Film poszukuje dystrybutora.
Tytuł: Na szybkich koniach
Festiwal: Toronto
Dyrektor: Daniel Minahan
Scenariusz: Bryce Kass
Rzucać: Daisy Edgar-Jones, Jakub ElordiWill Poulter, Sasha Calle i Diego Calva.
Czas trwania: 1 godzina i 59 minut
Agent sprzedaży: UTA
