AAtrakcyjna prokurator zostaje zamordowana w przerażający sposób. Prokurator przydziela do sprawy swojego zaufanego zastępcę, charyzmatycznego i szanowanego człowieka rodzinnego. Nie wie jednak, że adwokat ten miał romans ze zmarłą. Potem igraszka wychodzi na światło dzienne i złoty chłopiec staje przed sądem za zabójstwo. Czy on to zrobił? Nie dowiemy się tego do końca.
To znana już fabuła Domniemany niewinnybestsellerowa debiutancka powieść z 1987 r Scotta Turowaktóry stał się jedną z największych nazwisk w gatunku thrillerów prawniczych. Jakiś gwiazdorska adaptacja filmowa następnie w 1990 r. w reżyserii Wszyscy ludzie prezydenta I Widok paralaksy autor Alan J. Pakula i w roli głównej Harrison Ford jako oskarżony Rusty Sabich. Film odniósł sukces zarówno wśród krytyków, jak i widzów. Chociaż polityka płci słabo się zestarzała, pozostaje cudownie krętym, ostro nakręconym dramatem sądowym, z nutą patosu thrillera erotycznego.
Pojawienie się kilkadziesiąt lat później powolnego, ośmioodcinkowego odcinka Domniemany niewinny seriale byłyby zaskakujące, gdyby Hollywood nie było tak spragnione adaptacji i przeróbek, a zwłaszcza gdyby serialem nie kierował David E. Kelley, coraz płodniejszy – i coraz bardziej przeciętny – twórca telewizyjny, do którego trafiają takie projekty. Dwadzieścia siedem lat po tym, jak uchwycił ducha czasu końca lat 90 Ally McBealsiedem lat po tym, jak zdobył prestiżową pozycję w telewizji Wielkie małe kłamstwai około sześć tygodni po tym, jak odsłonił katastrofalny Netflixowa adaptacja powieści Toma Wolfe’a Człowiek w pełnijasne, że nie zasługuje już na swoją niezależną reputację. Podczas gdy kiedyś nowy program Kelleya budził oczekiwania, w 2024 r. bardziej odpowiednią reakcją jest strach.
Kelley ma obecnie formułę i Domniemany niewinnyktórego premiera odbędzie się 12 czerwca w Apple TV+, ściśle się jej trzyma. Podobnie jak większość projektów Kelleya, począwszy od jego początków kariery pisarskiej Prawo Los Angeles Poprzez Prawo bostońskie w latach młodości i jego niedawna adaptacja książki, która stała się filmem Prawnik Lincolnadzieje się to głównie na sali sądowej. Tak jak Kłamstwa, Mężczyzna, Dziewięciu doskonałych nieznajomych, ZgubaI Anatomia skandaluzostał zaadaptowany z powieści i zawiera pierwszorzędną obsadę. Jake’a Gyllenhaala hańbi Forda zaskakująco słabym występem w roli Rusty’ego; Ruth Negga maksymalnie wykorzystuje gwarantowaną rolę swojej tajemniczo lojalnej żony Barbary; a Peter Sarsgaard dobrze się bawi, grając intrygującego nemezis Rusty’ego, Tommy’ego Molto. (Niezłomny aktor charakterystyczny Bill Camp w roli prokuratora okręgowego w trudnej sytuacji jest główną atrakcją obsady). Podobnie jak w ulubionym podgatunku Kelleya, program o bogatej, nieświadomej żonie (patrz zwłaszcza: Zguba, Anatomia) główny bohater męski jest uroczą zagadką dla wszystkich, nie tylko dla swojej małżonki, ale także dla widza.
Te nawyki nie byłyby tak frustrujące, gdyby wykonanie typowych czynności post-Kłamstwa Show Kelleya nie było aż tak obojętne. Tempo jest odwiecznym problemem. Chwila Mężczyzna zgniotł 742-stronicową powieść w sześciu prostych odcinkach, Domniemany niewinny rozciąga historię, która doskonale sprawdzała się jako dwugodzinny film, do trzykrotnie większej długości, czyniąc ją niemal bezwładną. Poza drżącą pracą kamery ręcznej i nudną, niebiesko-beżową paletą, serial nie ma prawdziwego stylu wizualnego. Kiedy nie jest przepełniony stereotypami („Obudziła coś we mnie. Coś, co myślałem, że umarło”), dialog może brzmieć komicznie robotycznie, jak wstępne notatki, których Kelley (który napisał lub współautorem prawie każdego odcinka) nie zadał sobie trudu doprecyzowania w skrypt. Wyznając flirt swojej dziewczynie, Barbara z niedowierzaniem słyszy, jak kobieta zachęca ją do romansu: „Czy naprawdę sugerujesz, że mam uprawiać pozamałżeński seks zemsty na barmanie, którego właśnie poznałem?”
Projekt może nie być całkowicie cyniczny ze strony Kelleya i jego głównego współpracownika Domniemany niewinnymega producent JJ Abramsa. Jeśli istnieje jeden dobry powód, aby przemyśleć tę historię na nowo, to jest nim chęć zajęcia się mizoginią ukrytą w książce i filmie, które – podobnie jak wiele thrillerów erotycznych z lat 80. i 90. – przedstawiają bohaterki jako niezrównoważone pijawki, gotowe zrobić wszystko w imię miłości czy ambicji. Ale ta wersja przedstawia kobiety w kluczowych rolach za kulisami; wśród producentów wykonawczych znajdują się scenarzystka Miki Johnson i reżyserka Anne Sewitsky. Zarówno Barbara, jak i ofiara morderstwa, Carolyn (Najgorsza osoba na świecie wybuchowa Renate Reinsve), sprawia wrażenie bardziej sympatycznego, ale też odrobinę nudnego. Kelley dodała także role dla kobiet spoza trójkąta miłosnego. I chociaż nie udało mi się wyświetlić finału, wydaje się prawdopodobne, że serial zmierza w nieco inne miejsce niż jego poprzedniczki.
Niestety, podobnie jak w drugim sezonie Kłamstwa, Zguba, Anatomiaoraz szybkie pogorszenie się początkowo obiecującego dramatu kryminalnego ABC Kelleya Wielkie niebo udowodniły, że aby zrobić świetne przedstawienie, potrzeba czegoś więcej niż niejasnych feministycznych intencji. Wielkie gwiazdy, bestsellerowe materiały źródłowe czy intrygi na sali sądowej nie wystarczą, aby przezwyciężyć hackerskie pisanie. Dobra telewizja wymaga celu, stylu i dbałości o szczegóły – wszystkiego, co David E. Kelley wydaje się obecnie zbyt słabo rozprzestrzeniony, aby zaoferować.
